ILPB2/436-71/10-2/AJ - Opodatkowanie PCC sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2010 r. (data wpływu 16 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 16 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca był właścicielem nieruchomości. W wyniku podziału majątku wspólnego Zainteresowany musiał sprzedać ww. nieruchomość i spłacić byłą żonę zgodnie z zarządzeniem sądu okręgowego. Wnioskodawca miał również zadłużenie alimentacyjne, które musiał spłacić ze sprzedaży tejże nieruchomości.

Zainteresowany nie pracuje, ma na utrzymaniu osobę niepełnosprawną o znacznym stopniu niepełnosprawności. Utrzymuje się z zasiłków należnych z tego tytułu.

Dom został zbudowany w 1993 r. i w tym samym roku Zainteresowany zamieszkał tam wraz z byłą żoną i dziećmi.

Była żona wyprowadziła się w styczniu 2002 r., a w 2006 r. wniosła pozew o podział majątku.

Przedmiotowa nieruchomość została oddana zgodnie z zasadami prawa budowlanego dnia 28 grudnia 2009 r..

Dom został sprzedany dnia 28 stycznia 2010 r. za kwotę 100.000,00 zł (sto tysięcy złotych).

Zainteresowany nadmienił, że wszelkie podatki należne urzędowi miasta i gminy płacił od początku mieszkania w ww. nieruchomości.

Wnioskodawca spłacił wierzytelności byłej żonie oraz funduszowi alimentacyjnemu w kwocie 61.239,00 zł (sześćdziesiąt jeden tysięcy dwieście trzydzieści dziewięć złotych) i oczekuje na rozstrzygnięcie przez sąd rejonowy wniosku przeciwko kancelarii komorniczej, która naliczyła sobie wysokie odsetki od postępowania komorniczego.

Faktem jest, że na dzień złożenia wniosku Zainteresowany nie dysponuje żadną kwotą ze sprzedaży tego domu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowany ma płacić podatek od sprzedanej nieruchomości i jeśli tak to w jakiej wysokości ma być ten podatek.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien On płacić podatku od sumy sprzedaży domu. Jeżeli już to od sumy, która pozostanie po uregulowaniu wszelkich należności, ponieważ Zainteresowany nie dysponuje tymi pieniędzmi. Podatki od tych sum powinny odprowadzić osoby dysponujące ww. kwotami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649), podatkowi podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 wymienionej ustawy podlegają omawianemu podatkowi od czynności cywilnoprawnych, o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 cytowanej ustawy.

Zgodnie z powyższym artykułem, czynności cywilnoprawne - w tym umowy sprzedaży-podlegają omawianemu podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 5, jeżeli ich przedmiotem są:

Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy, obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym. Natomiast obowiązek podatkowy zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Reasumując należy stwierdzić, iż z tytułu dokonanej sprzedaży przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca nie ma obowiązku odprowadzenia podatku od czynności cywilnoprawnych, bowiem na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy, obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży będzie ciążył na kupującym, a nie na Wnioskodawcy jako sprzedającym.

Należy dodać, iż dokument dołączony do wniosku nie podlegał analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.