ILPB2/436-312/12-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2012 r. (data wpływu 19 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 19 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka X Sp. z o.o. 22 października 2008 r. zawarła z mającą siedzibę w Niemczech spółką Y GmbH (dalej: Y) umowę linii kredytowej, na podstawie której Y przyznał X Sp. z o.o. linię kredytową o wartości do 8.000.000 pln. Przy czym, na podstawie odpowiednich zapisów Umownych Y został uprawniony do obniżania bądź podwyższania przyznanej X Sp. z o.o. linii kredytowej.

W dniu 2 maja 2011 r. na podstawie porozumienia z dnia 1 czerwca 2011 r. Y przeniósł na Z AG (dalej: Z) z siedzibą w Austrii ogół praw i obowiązków wynikających z zawartej z X Sp. z o.o. umowy linii kredytowej. Zatem w dniu 1 czerwca 2011 r. Z wstąpił we wszelkie prawa i obowiązki Y wynikające z umowy linii kredytowej. Przeniesienie praw i obowiązków było bezpłatne - żadna ze stron nie poniosła dodatkowych opłat, prowizji ani też w zamian za dokonane na rzecz drugiej strony przysporzenie majątkowe nie osiągnęła korzyści majątkowej. W związku z planowanymi zmianami w ramach koncernu... rozważana jest możliwość zawierania w każdym nowym roku obrachunkowym nowej umowy linii kredytowej. Umowa taka miałaby być podpisywana w... w Austrii, zaś jej treść, interpretacja oraz wykonanie nie będą podlegać, podobnie jak w przypadku umów z dnia 22 października 2008 r. oraz z dnia 2 maja 2011 r. przepisom prawa polskiego. Przy czym zakłada się, iż jedynie limity linii kredytowej wskazane w następujących po sobie nowych umowach linii kredytowej mogą się od siebie różnić, natomiast pozostałe postanowienia umowne winny pozostać co do zasady bez zmian - stanowić mają powtórzenie postanowień z poprzedniej umowy linii kredytowej. Pobrana i niespłacona przez X Sp. z o.o. na podstawie poprzedniej umowy linii kredytowej kwota kredytu stanowić ma kwotę kredytu już pobraną na pierwszy dzień obowiązywania nowej umowy linii kredytowej #61485; nie ma: bowiem podlegać zwrotowi spółce Z z chwilą wygaśnięcia "starej" umowy, lecz zaliczana ma być na poczet przyznanego w "nowej" umowie linii kredytowej limitu kredytu, a X Sp. z o.o. może pobierać dalsze transze kredytu do wysokości określonej w "nowej" umowie linii kredytowej. W świetle powyższych ustaleń możliwa do pobrania w danym roku kwota kredytu stanowić ma zatem różnicę pomiędzy wartością limitu wynikającą z "nowej" umowy linii kredytowej, a kwotą kredytu już pobranego, a niespłaconego, na podstawie umowy obowiązującej w roku poprzednim. Przy czym tak postawiona do dyspozycji kredytobiorcy, tj. spółki X Sp. z o.o., kwota środków pieniężnych, w przypadku żądania przez niego wypłaty kwoty kredytu przelewana będzie na rachunek kredytobiorcy z posiadanego przez kredytodawcę rachunku bankowego w banku z siedzibą w Austrii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przedstawione zdarzenie przyszłe, polegające na rokrocznym zawieraniu nowej umowy linii kredytowej, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649; z późn. zm., zwanej dalej: UPCC) podatkowi temu podlegają m.in. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Elementami przedmiotowo istotnymi określonej w Kodeksie cywilnym umowy pożyczki są:

* obowiązek pożyczkodawcy przeniesienia na własność pożyczkobiorcy określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku oraz

* obowiązek pożyczkobiorcy zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Umowy pożyczki podlegają omawianemu podatkowi od czynności cywilnoprawnych, o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 UPCC. W myśl powyższego artykułu czynności cywilnoprawne, w tym umowy pożyczki, podlegają omawianemu podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa została zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka podlega również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca #61485; pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność dokonana jest na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Regulacja ta nie ma zastosowania w omawianym przypadku. "Nowa" umowa linii kredytowej - stanowiąca de facto kontynuację poprzedniej umowy linii kredytowej, podwyższać ma jedynie limit linii kredytowej.

Zatem na podstawie tej umowy X Sp. z o.o. uprawiona będzie do pobrania kwoty kredytu w wysokości różnicy pomiędzy nowo przyznanym limitem linii kredytowej a kwotą pobranego, a niespłaconego jeszcze kredytu. Wprawdzie nabywca ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a środki w wysokości tej różnicy znajdować się będą poza terytorium RP, lecz czynność prawna jaką stanowi złożenie przez strony zgodnych oświadczeń woli dokonywana ma być poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej - tj. w Austrii.

Zatem, w świetle powyższych przepisów nie może podlegać wszelkim wątpliwościom, że w zakresie wynikającego z podpisania "nowej" umowy linii kredytowej podwyższenia maksymalnego limitu zadłużenia X Sp. z o.o. względem Z, "nowa" umowa linii kredytowej nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie wskazać należy, iż także już pobrana przez X Sp. z o.o. kwota kredytu nie może stanowić podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Kredyt ten został bowiem przez spółkę X Sp. z o.o. pobrany w wyniku dokonanej w przeszłości czynności cywilnoprawnej, która na dzień jej dokonania korzystała z wynikającego z przepisów prawa wyłączenia od opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnej. Co ważne, spółce X Sp. z o.o. nie będzie przysługiwać prawo do żądania od Z ponownej wypłaty już pobranych środków pieniężnych #61485; w przypadku zawarcia nowych umów linii kredytowej kwota pobranych środków pieniężnych zmniejszać będzie jedynie limit kredytu postawionego spółce do dyspozycji w danym kolejnym roku obrachunkowym. Dodatkowo środki pobrane przez spółkę X Sp. z o.o. na podstawie poprzedniej umowy linii kredytowej nie będą podlegać zwrotowi przed zawarciem umowy linii kredytowej na kolejny rok. Uwzględnienie w nowej, umowie linii kredytowej kwoty pobranego już kredytu #61485; a niespłaconego na dzień zawarcia "nowej" umowy linii kredytowej i zarachowanie tej kwoty na poczet stopnia wykorzystania nowo przydzielonego limitu linii kredytowej nie będzie spełniać zatem wskazanej już ustawowej definicji pożyczki, wszak Z nie jest zobowiązany do ponownego przeniesienia na własność pożyczkobiorcy przeniesionej na niego już raz określonej ilości pieniędzy. Nie można zatem mówić, iż wraz z podpisaniem "nowej" umowy linii kredytowej spółce X Sp. z o.o. udzielana będzie pożyczka na kwotę kredytu już pobranego. Kwota ta stanowić bowiem będzie należność Z względem X Sp. z o.o.

Ponadto, udostępniane spółce X Sp. z o.o. środki możliwe do pobrania w ramach nowo ustalonej linii kredytowej znajdować się będą poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność cywilnoprawna zostanie dokonana poza granicami Polski. W świetle powyższego, dokonana przez Strony czynność nie powinna w ocenie Wnioskodawcy podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z art. 2 pkt 4 UPCC, wyłączono z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych te czynności cywilnoprawne, w których przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tych czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów usług, lub zwolniona z tego podatku (z wyjątkami nie dotyczącymi przedstawionego zdarzenia przyszłego).

Jak wynika z powołanego wyżej przepisu dla stwierdzenia, czy umowy pożyczki podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych należy rozstrzygnąć, czy chociaż jedna ze stron tej transakcji podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług albo korzystała ze zwolnienia od tego podatku z tytułu dokonania tej czynności. Przy czym podkreślić należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona. W pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja podlegać będzie regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., dalej: ustawa o VAT), bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności podatkiem od towarów i usług skutkuje wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 UPCC.

Zgodnie z przepisami ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, przy czym na mocy art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT).

Należy uznać, iż udzielanie pożyczek spełnia niewątpliwie szeroką definicję usług zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. W przypadku udzielenia pożyczki można bowiem zidentyfikować beneficjenta świadczenia, którym będzie pożyczkobiorca mogący korzystać z kapitału udostępnionego na określony czas. Z kolei pożyczkodawca zobowiązany jest do udostępnienia kapitału w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek.

Stanowisko takie potwierdza m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 30 czerwca 2009 r. (sygn. I FSK 903/08) a także Europejski Trybunał Sprawiedliwości, który m.in. w wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r. sygn. C-77/01 stwierdził, że coroczne udzielanie pożyczek przez spółkę holdingową spółkom, w których posiada udziały, stanowi działalność gospodarczą prowadzoną przez podatnika występującego w takim charakterze w rozumieniu art. 2 pkt 1 oraz art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT usługi udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie pożyczkami lub kredytami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę, są zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Ponieważ udzielanie przez spółkę Z pożyczek, zarówno w ramach istniejącej umowy linii kredytowej, jak i planowanych nowych umów, niewątpliwie zakwalifikowane być winno do usług, o których mowa powyżej, a więc jest ono objęte zwolnieniem z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zatem opodatkowanie ww. transakcji podatkiem VAT przez spółkę X Sp. z o.o. w ramach reverse charge powoduje, że transakcja ta, zgodnie z przytoczonym już art. 2 pkt 4 UPCC nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle powyższego zdaniem Wnioskodawcy cykliczne (coroczne) zawieranie nowej umowy linii kredytowej ze spółką Z nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 4 pkt 7 obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i ciąży na biorącym pożyczkę.

Artykuł 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Ponadto, zauważyć również należy, że stosownie do ww. art. 720 Kodeksu cywilnego przedmiotem umowy pożyczki są tylko pieniądze i rzeczy oznaczone co do gatunku. Przepis ten nie ustanowił zatem praw majątkowych jako przedmiotu pożyczki, a skoro tak, należy przyjąć, że pieniądze to rzeczy o szczególnych właściwościach. Zgodnie bowiem z powszechnym w orzecznictwie poglądem pieniądze to rzeczy o szczególnych właściwościach, których wartość nie wynika z właściwości fizycznych, lecz z określenia i gwarancji państwa, uznających je za prawny środek płatniczy. W rezultacie przedmiotem umowy pożyczki pieniężnej są rzeczy o szczególnym charakterze (pieniądze). Ani wydanie przedmiotu pożyczki, ani prawo dochodzenia jego wydania nie zmienia konsensualnego charakteru umowy pożyczki, zatem forma przekazania przedmiotu umowy nie wpływa na ważność zawartej umowy. Umowa pożyczki jest ważna i podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych niezależnie od wydania pieniędzy.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, w tym umowy pożyczki, jeżeli ich przedmiotem są:

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostaje zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie również podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ponadto, zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi nie podlegają czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Według definicji zawartej w art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przez "podatek od towarów i usług" rozumie się podatek nakładany ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich. Z kolei stosownie do art. 1a pkt 5 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych "państwo członkowskie" to państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

Przepis ten (art. 2 pkt 4) ustanawia zasadę, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają wyłącznie czynności cywilnoprawne podejmowane w ramach obrotu nieprofesjonalnego, natomiast obrót zawodowy (profesjonalny) objęty został podatkiem od towarów i usług. Z jego treści wynika zasada rozgraniczenia obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych od obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, jak również zasada wzajemnego wykluczenia tych obowiązków. Powyższe oznacza, że nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych te czynności cywilnoprawne, których dokonanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Przepis ten znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy konkretna czynność cywilnoprawna objęta jest zakresem przedmiotowym ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (np. umowa pożyczki) i jednocześnie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług albo zwolniona od tego podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika natomiast, że Wnioskodawca - Sp. z o.o. w 2008 r. zawarła z mającą siedzibę w Niemczech spółką umowę linii kredytowej. Na podstawie odpowiednich zapisów umownych pożyczkodawca został uprawniony do obniżania bądź podwyższania przyznanej Spółce linii kredytowej. Następnie w dniu 2 maja 2011 r. na podstawie zawartego porozumienia doszło do zmiany osoby pożyczkodawcy. Nowym pożyczkodawcą została spółka z siedzibą w Austrii, która z dniem 1 czerwca tego roku wstąpiła we wszelkie prawa i obowiązki pożyczkodawcy wynikające z umowy linii kredytowej. W związku z planowanymi zmianami w ramach koncernu rozważana jest możliwość zawierania w każdym nowym roku obrachunkowym nowej umowy linii kredytowej. Umowa taka miałaby być podpisywana w Austrii, zaś jej treść, interpretacja oraz wykonanie nie będą podlegać, podobnie jak w przypadku umów z dnia 22 października 2008 r. oraz z dnia 2 maja 2011 r. przepisom prawa polskiego. Przy czym zakłada się, iż jedynie limity linii kredytowej wskazane w następujących po sobie nowych umowach linii kredytowej mogą się od siebie różnić, natomiast pozostałe postanowienia umowne winny pozostać co do zasady bez zmian - stanowić mają powtórzenie postanowień z poprzedniej umowy linii kredytowej. Pobrana i niespłacona przez Spółkę na podstawie poprzedniej umowy linii kredytowej kwota kredytu stanowić ma kwotę kredytu już pobraną na pierwszy dzień obowiązywania nowej umowy linii kredytowej #61485; nie ma: bowiem podlegać zwrotowi pożyczkodawcy z chwilą wygaśnięcia "starej" umowy, lecz zaliczana ma być na poczet przyznanego w "nowej" umowie linii kredytowej limitu kredytu, a Spółka może pobierać dalsze transze kredytu do wysokości określonej w "nowej" umowie linii kredytowej. W świetle powyższych ustaleń możliwa do pobrania w danym roku kwota kredytu stanowić ma zatem różnicę pomiędzy wartością limitu wynikającą z "nowej" umowy linii kredytowej, a kwotą kredytu już pobranego, a niespłaconego, na podstawie umowy obowiązującej w roku poprzednim. Przy czym tak postawiona do dyspozycji kredytobiorcy, tj. Spółki, kwota środków pieniężnych, w przypadku żądania przez niego wypłaty kwoty kredytu przelewana będzie na rachunek kredytobiorcy z posiadanego przez kredytodawcę rachunku bankowego w banku z siedzibą w Austrii.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż przedstawione zdarzenie przyszłe nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ, jak wskazuje Wnioskodawca, środki pieniężne w chwili zawarcia czynności będą znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz powyższa umowa zostanie zawarta poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym bezprzedmiotowe jest rozpatrywanie powyższej czynności pod kątem art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.