ILPB2/436-276/09-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2009 r. (data wpływu 7 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umów pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 7 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umów pożyczki, podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych dla pracodawcy w przypadku udzielenia pracownikom nieoprocentowanej bądź niskooprocentowanej pożyczki oraz podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca skupuje akcje własne od byłych pracowników celem zaoferowania ich obecnym pracownikom. Taką możliwość stwarza art. 362 § 1 pkt 2 kodeksu spółek handlowych.

Akcje własne będą sprzedawane na podstawie regulaminu opracowanego przez Zainteresowanego.

Wnioskodawca rozważa możliwość udzielania ze środków obrotowych nieoprocentowanych lub niskooprocentowanych pożyczek (na poziomie ok. 1% w skali roku), na rzecz swoich pracowników z przeznaczeniem na nabycie akcji od Zainteresowanego.

Zostanie opracowany pisemny dokument określający zasady i warunki otrzymania pożyczki, które dla wszystkich pracowników, uprawnionych do nabycia akcji własnych, będą jednakowe.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT i nie prowadzi działalności w zakresie udzielania pożyczek.

Miejscem zawierania umów pożyczek będzie siedziba firmy.

W chwili zawarcia umowy środki pieniężne będą znajdowały się na firmowym rachunku bankowym na terytorium Rzeczypospolitej i w określonym terminie przekazywane na rachunek bankowy pożyczkobiorcy również na terytorium RP, albo do odbioru w kasie w siedzibie Zainteresowanego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Czy umowa pożyczki zawarta z pracownikiem będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w świetle przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jeśli tak, to która ze stron tej transakcji będzie podatnikiem.

Tutejszy organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie dotyczące podatku od czynności cywilnoprawnych. W kwestii dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w dniu 22 lutego 2010 r. wydano interpretację indywidualną nr ILPB3/423-1117/09-2/DS.

Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w dniu 26 lutego 2010 r. wydano interpretację indywidualną nr ILPB2/415-1331/09-2/TW.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają umowy pożyczki.

Zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie pożyczki na biorącym pożyczkę.

Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem czynności jeżeli jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem VAT lub jest z niego zwolniona.

Mając na uwadze wskazaną wyżej regulację prawną Zainteresowany uważa, że pożyczka udzielona pracownikowi nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, ponieważ tego typu usługi podlegają przepisom jako świadczenie usług udzielania pożyczek poza sektorem bankowym (PKWiU 65.22.10) i korzystają ze zwolnienia zgodnie z art. 43 pkt 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na potwierdzenia swojego stanowiska Wnioskodawca powołuje się na interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 października 2009 r. nr IPPB2/436-249/09-4/AF.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki.

W myśl art. 1 ust. 4 ww. ustawy, podatkowi temu podlegają czynności, jeżeli ich przedmiotem są:

Biorąc pod uwagę, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż umowy pożyczek będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy, ponieważ w chwili zawierania umów pożyczek środki pieniężne będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 4 pkt 7 cyt. ustawy obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie pożyczki na biorącym pożyczkę.

Należy jednak wskazać, iż w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

A zatem, o wyłączeniu czynności spod działania przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy są podatnikami podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest zwolniona z tego podatku.

W związku z tym należy podkreślić, iż jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umów pożyczek podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższe transakcje podlegają regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ich podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tych czynności podatkiem od towarów i usług może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca rozważa możliwość udzielania ze środków obrotowych nieoprocentowanych lub niskooprocentowanych pożyczek na rzecz swoich pracowników. Zainteresowany jest podatnikiem podatku VAT, ale nie prowadzi działalności w zakresie udzielania pożyczek. Umowy pożyczek będą zawierane w siedzibie firmy. Pieniądze w chwili zawarcia umów pożyczek będą znajdowały się na firmowym rachunku bankowym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego i przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, iż, jeżeli umowy nieoprocentowanych pożyczek udzielanych pracownikom ze środków obrotowych zostaną uznane za podlegające opodatkowaniu tym podatkiem lub mieszczące się w zakresie zwolnienia od tego podatku, wówczas nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.