ILPB2/436-250/12-4/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko..., przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2012 r. (data wpływu 14 września 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 września 2012 r. (data wpływu 14 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 14 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest kompozytorem dzieł muzycznych. Zamierza on zawrzeć umowę z fundacją powołaną dla realizacji celów określonych w statucie, obejmujących w szczególności działania w zakresie kultury, sztuki, ochrony i promocji dóbr kultury i tradycji oraz ochrony dziedzictwa narodowego. Przez zawarcie umowy oraz jej wykonywanie strony dążyć będą do realizacji celów statutowych fundacji.

Zgodnie z umową, w okresie jej obowiązywania, fundacja może przekazywać Wnioskodawcy kwoty pieniężne w wysokości i w terminach przez fundację dowolnie obranych tytułem darowizny, zaś Wnioskodawca oświadcza, iż darowizny te przyjmuje. Wnioskodawca będzie zobowiązany każdorazowo przeznaczać i wydatkować całą otrzymaną od fundacji darowiznę wyłącznie na umożliwienie prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności twórczej w zakresie komponowania dzieł muzycznych. W szczególności na zakup instrumentów muzycznych, materiałów i sprzętu koniecznego do wykonywania tej działalności.

Przedmiotem wspomnianego wyżej obowiązku nie będzie dalsze przekazywanie przez Wnioskodawcę środków pieniężnych ani innych przedmiotów osobom trzecim pod tytułem darmym. Środki uzyskane od fundacji tytułem darowizny przez Wnioskodawcę będą mogły zostać wydatkowane wyłącznie na opłacenie zakupu towarów, praw lub usług służących samemu Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie zobowiązuje się ani w umowie ramowej, ani poza nią do spełniania jakichkolwiek świadczeń na rzecz fundacji w zamian za przekazanie darowizn.

Postanowienie umowne dotyczące przeznaczania kwot darowizn na ww. cel, zgodnie z wyraźną klauzulą zawartą w umowie, stanowić ma każdorazowo polecenie darczyńcy w rozumieniu art. 893 Kodeksu cywilnego #61485; w odniesieniu do kwoty danej darowizny udzielonej w ramach umowy.

Strony zamierzają zawrzeć opisaną umowę ramową w zwykłej formie pisemnej. Strony nie przewidują ani zawarcia umowy ramowej, ani poszczególnych umów darowizn w formie aktu notarialnego. Strony nie przewidują też sporządzania poszczególnych umów darowizn w jakiejkolwiek formie szczególnej. Umowy te (obejmujące konkretną kwotę, przekazywaną Wnioskodawcy w konkretnym momencie przez fundację) zawierane będą bez zachowania szczególnej formy, poprzez samo wykonanie, czyli wypłacenie Wnioskodawcy przez fundację danej sumy pieniężnej z zaznaczeniem w tytule, iż jest to darowizna na warunkach określonych w umowie ramowej. Treść postanowień tych umów darowizn, w tym także treść polecenia, określona będzie częściowo w umowie ramowej w sposób opisany wyżej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym powstanie u Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia przez niego rzeczy lub praw majątkowych z polecenia darczyńcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, na ww. pytanie należy odpowiedzieć przecząco, to znaczy, iż w opisanym zdarzeniu przyszłym nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia przez Niego rzeczy lub praw majątkowych z polecenia darczyńcy, gdyż nabycie to objęte będzie już obowiązkiem podatkowym w tym podatku z tytułu darowizny.

Sama umowa, jaką zamierzają zawrzeć Wnioskodawca i fundacja nie będzie jeszcze umową darowizny. Określać ona będzie jedynie część postanowień (w tym treść poleceń darczyńcy) przyszłych umów darowizny zawieranych między tymi stronami w odniesieniu do poszczególnych kwot darowanych Wnioskodawcy przez fundację.

Poszczególne umowy darowizny (obejmujące konkretną kwotę, przekazywaną Wnioskodawcy w konkretnym momencie przez fundację) zawierane będą bez zachowania szczególnej formy, poprzez samo wykonanie, czyli wypłacenie Wnioskodawcy przez fundację danej sumy pieniężnej, z zaznaczeniem w tytule, iż jest to darowizna na warunkach określonych w umowie ramowej. Taki sposób zawarcia wspomnianych umów jest dopuszczalny zgodnie z wyrażoną w art. 60 Kodeksu cywilnego zasadą swobody formy czynności prawnych (por. System Prawa Prywatnego. Tom 2. Prawo cywilno - część ogólna, red. Z. Radwański. Warszawa 2008. s. 115) Co prawda. zgodnie z art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego, jednakże w myśl tego samego przepisu umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Każda z poszczególnych umów darowizny zawartych w ten sposób zawierała będzie polecenie w rozumieniu art. 893 Kodeksu cywilnego o treści określonej w umowie ramowej.

W nauce prawa cywilnego wskazuje się, iż polecenie polega na nałożeniu na obdarowanego obowiązku określonego działania lub zaniechania <...>. Może mieć ono na względzie zarówno majątkowy, jak i osobisty interes osoby, na rzecz której zgodnie z wolą darczyńcy powinno być spełnione, a konkretnie darczyńcy lub osoby trzeciej, a nawet samego obdarowanego. <...> w interesie samego obdarowanego - aby korzystając z przedmiotu darowizny, podjął studia lub leczenie albo aby odbył wycieczkę turystyczną lub pielgrzymkę <... >" (S. Dmowski w: S. Dmowski, M. Sychowicz, H. Ciepła. K Kołakowski, T. Wiśniewski, Cz. Żuławska, J. Gudowski, G. Bieniek, Komentarz do kodeksu cywilnego. Księga trzecia. Zobowiązania Tom II. Warszawa 2011, wyd. CD).

W niniejszej sprawie zachodzi ten ostatni przypadek #61485; gdy polecenie ustanowione będzie w interesie samego obdarowanego, czyli Wnioskodawcy będzie on obowiązany na jego podstawie do spożytkowania pieniędzy otrzymanych w darowiźnie w określony w poleceniu sposób, wydatkowania ich na określony cel.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny oraz tytułem polecenia darczyńcy. Odrębny przedmiot opodatkowania stanowi więc nabycie tytułem darowizny, odrębny zaś nabycie tytułem polecenia darczyńcy.

Obowiązek podatkowy, zgodnie z art. 6 ust. 1 punkt, odpowiednio, 4 i 5 ustawy powstaje: przy nabyciu w drodze darowizny - z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń; przy nabyciu z polecenia darczyńcy - z chwilą wykonania polecenia.

W opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn powstanie wyłącznie w związku z nabyciem przez Wnioskodawcę pieniędzy tytułem darowizny od fundacji. Nastąpi to z chwilą zapłaty na rzecz Wnioskodawcy określonej kwoty darowizny przez fundację.

Nie powstanie natomiast obowiązek podatkowy w tym podatku w związku z nabyciem przez Wnioskodawcę rzeczy, praw czy usług za środki uzyskane od fundacji #61485; w wykonaniu ciążącego na nim polecenia. Wynika to z językowego brzmienia art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, jak również z celu ustanowienia tej daniny. Celem tym było niewątpliwie opodatkowanie nieodpłatnych przysporzeń uzyskiwanych przez osoby fizyczne w drodze spadku lub w drodze darowizny, względnie wskutek dokonania pokrewnych im czynności cywilnoprawnych. O ile w przypadku beneficjenta polecenia, którym nie jest obdarowany, wykonanie polecenia darczyńcy powoduje takie nieodpłatne przysporzenie, o tyle w wypadku polecenia ustanowionego w interesie samego obdarowanego, nieodpłatne przysporzenie wystąpi wyłącznie wskutek otrzymania darowizny. Wykonanie polecenia nie będzie rodziło dodatkowego, kolejnego nieodpłatnego przysporzenia u obdarowanego, gdyż bezpośrednim tytułem nabycia rzeczy, praw czy usług wskutek wykonania polecenia nie będzie już nieodpłatne polecenie darczyńcy, lecz odpłatne umowy zawarte przez Wnioskodawcę z ich dostawcami, w tym w szczególności umowy sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.