ILPB2/436-21/11-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2011 r. (data wpływu 20 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania otrzymanego odszkodowania - jest prawidłowe.

W dniu 20 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania otrzymanego odszkodowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 1989 r. rodzice Wnioskodawczyni dzieląc pole na działki zmuszeni byli oddać bezpłatnie pod drogi dojazdowe łącznie 549 m² gruntu. W dniu 28 grudnia 2005 r., po śmierci rodziców (2003 r. - ojciec, 2005 r. - matka) Wnioskodawczyni wraz z rodzeństwem jako prawni spadkobiercy wystąpili o odszkodowanie za przejęte przez urząd miasta grunty przeznaczone pod drogi. Po pięciu latach trwania sprawy postępowanie zostało zakończone i w dniu 27 października 2009 r. starosta wydał decyzję przyznającą Wnioskodawczyni i Jej rodzeństwu odszkodowanie w kwocie (...) zł na rzecz każdego uczestnika postępowania.

Jak Wnioskodawczyni wskazuje kwota otrzymanego odszkodowania jest ostateczna i jest ono wypłacane w ratach - zakończenie jego wypłaty ma nastąpić do końca stycznia 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedstawiona sprawa, tj. otrzymane odszkodowanie jest spadkiem po Jej rodzicach i nie podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768) podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem m.in. dziedziczenia.

Zauważyć należy, że w sytuacji, gdy ustawa o podatku od spadków i darowizn nie definiuje daty nabycia własności rzeczy i praw majątkowych tytułem dziedziczenia (spadku) należy posiłkować się przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) regulującymi sprawy spadkowe.

Stosownie do art. 922 § 1 tej ustawy, prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Z powyższej normy prawnej wynika, że spadkobiercy w zasadzie wchodzą w sytuację prawną, w jakiej pozostawał spadkodawca. Oznacza to, że w skład spadku wchodzą prawa i obowiązki, ale także uzasadnione prawne nadzieje na nabycie prawa. Prawa majątkowe są składnikiem masy spadkowej dającym nabywcy w drodze dziedziczenia legitymację prawną do występowania z wnioskiem o ich dochodzenie i realizacją m.in. w formie odszkodowania. W myśl § 2 powołanego przepisu nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami. W obrębie zakresu pojęcia praw ściśle związanych z osobą spadkodawcy, znajdują się prawa mające służyć zaspokojeniu określonych interesów konkretnej osoby ze względu na jej indywidualną sytuację, np. roszczenia alimentacyjne czy uprawnienie do renty. Natomiast w zakresie praw i obowiązków przechodzących na określone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami chodzi o sytuacje, w których istnieje wyraźny przepis przewidujący taki skutek w sytuacji śmierci osoby uprawnionej lub zobowiązanej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 1989 r. rodzice Wnioskodawczyni zobowiązani byli przekazać nieodpłatnie 549 m² gruntu pod drogi dojazdowe. Po śmierci rodziców Wnioskodawczyni wraz z rodzeństwem wystąpili o odszkodowanie. Decyzją z dnia 27 października 2009 r. roku starosta przyznał Wnioskodawczyni, jako następcy prawnemu, odszkodowanie w kwocie (...) zł.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że przyznane Wnioskodawczyni w 2009 r. odszkodowanie nie zostało nabyte w drodze spadku, ponieważ w tej dacie odszkodowanie to nie istniało. Bez wpływu na powyższe pozostaje fakt, że gdyby nie śmierć rodziców Wnioskodawczyni nie miałaby legitymacji procesowej do występowania o rzeczone odszkodowanie.

Tym samym z tytułu otrzymania przedmiotowego odszkodowania Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zapłaty podatku od spadków i darowizn.

Mając na uwadze powyższe odpowiedź na pytanie drugie jest bezprzedmiotowa.

Jednocześnie informuje się, że w toku postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, organ podatkowy nie prowadzi postępowania dowodowego, co oznacza, że dołączone do wniosku dokumenty nie podlegają analizie i weryfikacji, a niniejsze rozstrzygnięcie zostało wydane jedynie w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny sprawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.