ILPB2/436-177/09-4/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2009 r. (data wpływu 16 września 2009 r.) uzupełnionym w dniu 30 października 2009 r. (data wpływu 6 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zwolnienia podmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zwolnienia podmiotowego.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3, § 4 oraz art. 14f § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 22 października 2009 r., nr ILPB2/436-177/09-2/MK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 22 października 2009 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 26 października 2009 r.), zaś w dniu 6 listopada 2009 r. (data nadania: 30 października 2009 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca pozostaje we wspólności ustawowej z żoną i wspólnie rozlicza się z nią z podatku dochodowego. w styczniu 2007 r. Zainteresowany wspólnie z żoną podarował wnuczce na jej rachunek w "Programie Systematycznego Oszczędzania" kwotę 10 000 zł. Ponadto wydał zlecenie, by z Jego konta na konto wnuczki co miesiąc przelewano kwotę 200 zł. Wnioskodawca podkreśla, że ww. darowizny są od obojga dziadków. Wspomniane przelewy dokonywane są do dnia dzisiejszego, jednak dokładnego stanu rachunku Zainteresowany nie jest w stanie podać, gdyż saldo podawane jest w jednostkach z kilku funduszy. Stąd, też jeżeli jednostki te nie tracą na wartości, to powinno być to około 6 000 zł. Zatem razem z wcześniejszą darowizną obdarowana otrzymała od darczyńców 16 000 zł. Ponadto w dniu 6 stycznia 2009 r. na podstawie aktu notarialnego wnuczka od Wnioskodawcy i Jego żony otrzymała w drodze darowizny położoną na wsi działkę gruntu o powierzchni 60 arów, której wartość określono na 4 000 zł. Zainteresowany informuje, że podanej wartości nieruchomości urząd skarbowy nie kwestionował.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego zgłoszenia na druku SD-Z2 można dokonywać raz do roku.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla celów kontroli podatkowej tak małych, a systematycznych darowizn, dokonywanych do tego za pośrednictwem banku (z konta na konto), wystarczy aby informacja na druku SD-Z2 składana była raz do roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Artykuł 5 ww. ustawy stanowi, iż obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Natomiast na podstawie z art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje - przy nabyciu w drodze darowizny - z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że z tytułu opisanych w stanie faktycznym darowizn na Wnioskodawcy jako darczyńcy nie ciąży obowiązek podatkowy.

Według art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9 637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do i grupy podatkowej. w myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy do i grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Jednakże zgodnie z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

Zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych winno być dokonane na formularzu SD-Z2 określonym przez Ministra Finansów w rozporządzeniu z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (Dz. U. Nr 243, poz. 1762 z późn. zm.).

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, przedmiotowe nabycie podlega opodatkowaniu na ogólnych zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do i grupy podatkowej - art. 4a ust. 3 ww. ustawy.

Z kolei w myśl art. 4a ust. 4 przedmiotowej ustawy obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków jedynie, gdy:

Zatem jak z powyższego wynika warunek niezbędny do skorzystania ze zwolnienia podatkowego w przypadku obdarowanych został jasno i precyzyjnie przez ustawodawcę wskazany i zależy wyłącznie od prawidłowego zachowania się samego obdarowanego. Przepisy określające warunki zwolnienia, w tym termin dokonania czynności, stanowią zatem element tej instytucji. Niedochowanie warunku terminowego złożenia zgłoszenia nabycia darowizny wywołuje skutek w sferze materialnoprawnej w postaci niemożności skorzystania ze zwolnienia podatkowego. Tym samym niedopełnienie złożenia stosownego zgłoszenia w terminie, o którym stanowi art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn nie jest (jak twierdzi Wnioskodawca) jedynie niedopełnieniem przesłanki czysto formalnej.

W konsekwencji, w sytuacji opisanej we wniosku, tj. gdy wartość majątku (darowizn) nabytego łącznie od tych samych osób (dziadków) w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 (9 637 zł), w celu skorzystania z ww. zwolnienia od podatku, należy w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego zgłosić ten fakt właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego na formularzu SD-Z2.

Niemniej jednak należy mieć na uwadze, że stosownie do art. 5 ww. ustawy z tytułu opisanych w stanie faktycznym darowizn na Wnioskodawcy jako darczyńcy nie ciąży obowiązek podatkowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.