ILPB2/436-154/13/14-S/WS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 22 maja 2014 r. sygn. akt I SA/Po 1204/13 - stwierdza, że stanowisko Centrum Kultury, reprezentowanego przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2013 r. (data wpływu 3 czerwca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 sierpnia 2013 r. (data wpływu 8 sierpnia 2013 r.) oraz wpłatą dokonaną w dniu 28 października 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki jest:

* prawidłowe - w odniesieniu do pytania nr 1,

* nieprawidłowe - w odniesieniu do pytania nr 2.

W dniu 3 czerwca 2013 r. Centrum Kultury złożyło do Biura KIP w Lesznie wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT pożyczek udzielonych Wnioskodawcy przez Miasto oraz podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 i § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym, pismem z dnia 26 lipca 2013 r. znak ILPP2/443-490/13-2/EN i ILPB2/436-154/13-2/WS - na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h tej ustawy - wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Zgodnie z datą wskazaną na zwrotnym potwierdzeniu odbioru, wezwanie skutecznie doręczono w dniu 29 lipca 2013 r., a zatem wyznaczony termin upłynął z dniem 5 sierpnia 2013 r. Wnioskodawca natomiast uzupełnił wniosek w dniu 6 sierpnia 2013 r. - data stempla pocztowego (data wpływu 8 sierpnia 2013 r.), a więc już po terminie wynikającym z art. 169 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Mając powyższe na uwadze tut. Organ postanowieniem z dnia 21 sierpnia 2013 r. nr ILPP2/443-490/13-4/EN ILPB2/436-154/13-4/WS pozostawił wniosek Centrum Kultury bez rozpatrzenia.

Na powyższe postanowienie Centrum Kultury reprezentowane przez pełnomocnika złożyło w dniu 2 września 2013 r. zażalenie. W przedmiotowym zażaleniu Strona wniosła o uznanie złożonego zażalenia i wydanie interpretacji.

Argumentując środek zaskarżenia Strona wskazała, że pismo wzywające do uzupełnienia wniosku zostało jej doręczone w dniu 30 lipca 2013 r., a nie jak stwierdzono w postanowieniu 29 lipca 2013 r. Stąd termin na uzupełnienie upływał 6 sierpnia 2013 r., a nie 5 sierpnia 2013 r. jak podniesiono w postanowieniu. Tym samym - zdaniem Strony - termin uzupełnienia wniosku został przez Centrum Kultury dochowany, zatem postanowienie zostało wydane bez podstawy faktycznej.

W odpowiedzi na powyższe zarzuty, postanowieniem z dnia 26 września 2013 r. nr ILPP2/443/Z-9/13-2/SJ i ILPB2/436Z-5/13-2/JWP Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów podtrzymał swoje stanowisko zawarte w postanowieniu z dnia 21 sierpnia 2013 r. nr ILPP2/443-490/13-4/EN i ILPB2/436-154/13-4/WS.

Pismo skutecznie doręczono w dniu 30 września 2013 r.

W dniu 30 października 2013 r. w polskiej placówce pocztowej nadano skargę na postanowienie z dnia 26 września 2013 r. nr ILPP2/443/Z-9/13-2/SJ i ILPB2/436Z-5/13-2/JWP, która wpłynęła do tut. Organu w dniu 4 listopada 2013 r.

Pismem z dnia 4 grudnia 2013 r. znak ILPP2/4441-36/13-2/SJ ILPB2/4160-79/13-2/JWP Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu udzielił odpowiedzi na ww. skargę, w której podtrzymał dotychczasowe stanowisko.

Rozpatrujący przedmiotową skargę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 22 maja 2014 r. sygn. akt I SA/Po 1204/13 uchylił zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Ministra Finansów działającego przez organ upoważniony Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 21 sierpnia 2013 r. nr ILPP2/443-490/13-4/EN ILPB2/436-154/13-4/WS.

Dnia 8 sierpnia 2014 r. Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu zostało doręczone prawomocne orzeczenie wraz ze zwrotem akt sprawy.

W wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wskazał, że: (...) organ podatkowy uchybił normie prawnej wynikającej z art. 122 Ordynacji podatkowej i nie podjął jakichkolwiek działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, co miało istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy. Organ podatkowy winien zatem ponownie ustalić, w drodze postępowania dowodowego, czy strona skarżąca wykonała wezwanie do usunięcia braków we wskazanym terminie. tj. w terminie 7 dni od dnia doręczenia korespondencji. W tym celu, wobec powstałych w sprawie wątpliwości, co do faktycznej daty doręczenia wezwania, organ podatkowy winien w pierwszej kolejności ustalić w sposób niebudzący wątpliwości, kiedy nastąpiło doręczenie wezwania. Dopiero tego rodzaju ustalenia faktyczne pozwolą na stwierdzenie, że strona skarżąca uchybiła terminowi do uzupełnienia braków, co uzasadniać będzie wydanie postanowienia o pozostawieniu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego bez rozpatrzenia lub stwierdzenie, że braki zostały uzupełnione w terminie, co pozwoli na kontynuowanie postępowania w przedmiocie wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wobec powyższego - czyniąc zadość wskazaniom Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu - tut. Organ pismem z dnia 24 września 2014 r. nr ILA/077-48/14 zwrócił się do Poczty Polskiej o ustalenie prawidłowej daty odbioru przesyłki nadanej w dniu 26 lipca 2013 r. do Centrum Kultury. W odpowiedzi wskazano, że przedmiotowa przesyłka została doręczona 30 lipca 2013 r., zatem uzupełnienie wniosku w dniu 6 sierpnia 2013 r. - data stempla pocztowego (data wpływu 8 sierpnia 2013 r.), nastąpiło w terminie.

W związku z powyższym, z uwagi na dokonany zwrot wpłaconej w dniu 21 maja 2013 r. opłaty od wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, celem ponownego rozpatrzenia wniosku, pismem z dnia 21 października 2014 r. nr ILPB2/436-154/13-6/14-S/WS wezwano Wnioskodawcę w terminie 7 dni do uzupełnienia wniosku w odniesieniu do podatku od czynności cywilnoprawnych, o brakującą kwotę 40 zł, pod rygorem pozostawienia podania w odniesieniu do podatku od czynności cywilnoprawnych bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

W dniu 28 października 2014 r. Wnioskodawca dokonał stosownej wpłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

CK jest samorządową instytucją kultury posiadającą osobowość prawną oraz będącą czynnym podatkiem VAT. W związku z realizacją projektu polegającego na przebudowie tzw. kompleksu Sali Wielkiej, CK otrzymało dofinansowanie z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko (POIiŚ). Z uwagi na to, że umowa o dofinansowanie zakłada ponoszenie wydatków przez beneficjenta a następnie, dopiero po weryfikacji, zwrot środków finansowych - CK dla zachowania płynności finansowej korzysta z pożyczek od swojego organizatora, tj. Miasta. Miasto jest jednostką samorządu terytorialnego, będącą czynnym podatkiem VAT zgodnie z wyłączeniem ze zwolnienia, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Ponadto Miasto współfinansuje projekt przebudowy poprzez dotacje celowe przekazywane CK na pokrycie wkładu własnego do projektu.

Umowy pożyczki na sfinansowanie wydatków podlegających następnie refundacji ze środków POIiŚ mają charakter nieodpłatny, tj. CK nie płaci odsetek z tytułu udzielonych pożyczek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy pożyczki pieniężne udzielane przez Miasto podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych, czy podatkowi VAT.

2. Czy CK jest zwolniony z podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 8 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Tut. Organ informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1 w odniesieniu do podatku od czynności cywilnoprawnych oraz na pytanie nr 2. Natomiast w zakresie pytania nr 1 w odniesieniu do podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlegają temu podatkowi czynności cywilnoprawne inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest zwolniona od podatku od towarów i usług z wyjątkiem wskazanych umów (dot. obrotu nieruchomościami i umów dot. obrotu akcjami).

Zdaniem CK do umowy pożyczki udzielanej przez Miasto zastosowanie ma powołany wyżej przepis, tj. umowy te nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Miasto dokonując czynności udzielenia pożyczki nie wykonuje zadania nałożonego odrębnymi przepisami prawa, do których zostało powołane. Umowa pożyczki zawarta pomiędzy CK a Miastem ma charakter umowy cywilnej a nie aktu administracyjnego. Wypełnia to przesłanki z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje uznaniem Miasta (w przypadku tej umowy) za podatnika VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu VAT podlega odpłatne świadczenie usług, na równi z którym ustawa ta uznaje wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika (art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług). Miasto nie udziela pożyczek CK w ramach działalności gospodarczej, zatem zostają spełnione przesłanki do uznania czynności polegającej na udzieleniu nieodpłatnej pożyczki przez Miasto na rzecz CK, za czynność podlegającą ustawie o VAT (opodatkowaną). Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi udzielania pożyczek pieniężnych, zatem usługa udzielenia pożyczki przez Miasto będzie czynnością zwolnioną, o której mowa w art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Ad 2.

Zdaniem CK udzielenie samorządowej instytucji kultury pożyczki podlega zwolnieniu od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 8 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Centrum Kultury jest samorządową instytucją kultury, dla której organem założycielskim i organizatorem jest Miasto. Jest zatem jednostką organizacyjną jednostki samorządu terytorialnego - Miasta. Czynności dokonywane przez tą jednostkę są czynnościami Miasta. Za takim stanem faktycznym przemawiają następujące przesłanki;

* organizatorem CK w rozumieniu ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej jest Miasto (CK jest zarejestrowany w rejestrze prowadzonym przez Prezydenta Miasta),

* Miasto jako organizator zapewnia środki niezbędne do funkcjonowania CK oraz do utrzymania obiektu, w którym działalność ta jest prowadzona - obowiązki w tym zakresie określone są w art. 12 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,

* prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego (art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o samorządzie gminnym), które realizowane jest właśnie poprzez tworzenie przez te jednostki instytucji kultury.

Wnioskodawca wskazał, że powyższą tezę potwierdza Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej sygn. akt IPPB2/436-615/12-4/AF.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* prawidłowe - w odniesieniu do pytania nr 1,

* nieprawidłowe - w odniesieniu do pytania nr 2.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 4 pkt 7 obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i ciąży na biorącym pożyczkę.

Artykuł 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Ponadto, zauważyć również należy, że stosownie do ww. art. 720 Kodeksu cywilnego przedmiotem umowy pożyczki są tylko pieniądze i rzeczy oznaczone co do gatunku. Przepis ten nie ustanowił zatem praw majątkowych jako przedmiotu pożyczki, a skoro tak, należy przyjąć, że pieniądze to rzeczy o szczególnych właściwościach. Zgodnie bowiem z powszechnym w orzecznictwie poglądem pieniądze to rzeczy o szczególnych właściwościach, których wartość nie wynika z właściwości fizycznych, lecz z określenia i gwarancji państwa, uznających je za prawny środek płatniczy. W rezultacie przedmiotem umowy pożyczki pieniężnej są rzeczy o szczególnym charakterze (pieniądze). Ani wydanie przedmiotu pożyczki, ani prawo dochodzenia jego wydania nie zmienia konsensualnego charakteru umowy pożyczki, zatem forma przekazania przedmiotu umowy nie wpływa na ważność zawartej umowy. Umowa pożyczki jest ważna i podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych niezależnie od wydania pieniędzy.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, w tym umowy pożyczki, jeżeli ich przedmiotem są:

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostaje zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie również podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Tym samym, w świetle przywołanych okoliczności faktycznych i prawnych, umowa ta - co do zasady #8722; będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których zwalnia się od podatku od czynności cywilnoprawnych określone strony czynności cywilnoprawnych, bez względu na dokonaną czynność, mieszczącą się w zakresie przedmiotowym ustawy.

Zgodnie z art. 8 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, na który to przepis wskazuje Wnioskodawca w pytaniu nr 2, zwalnia się od podatku jednostki samorządu terytorialnego.

Z powołanego powyżej przepisu jednoznacznie zatem wynika, że wskazanym zwolnieniem objęte są wyłącznie jednostki samorządu terytorialnego. Tym samym, aby wskazane zwolnienie podmiotowe mogło mieć zastosowanie, to stroną czynności (biorącym pożyczkę) musi być jednostka samorządu terytorialnego (Gmina, Powiat, Województwo). Skoro bowiem z treści przepisu jednoznacznie wynika, że podmiotem uprawnionym do zwolnienia z opodatkowania jest jedynie jednostka samorządu terytorialnego, to nie można domniemywać, że chodzi tutaj również o podmioty, które są jednostkami organizacyjnymi jednostki samorządu terytorialnego. Gdyby wolą ustawodawcy było, że prawo do zwolnienia określone tymże przepisem będzie przysługiwało również jednostkom organizacyjnym jednostki samorządu terytorialnego, to niechybnie takie uregulowanie zawarłby w analizowanym przepisie.

W konsekwencji, z uwagi na to, że Wnioskodawca nie posiada statusu jednostki samorządu terytorialnego, nie może skorzystać ze zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych określonego w treści art. 8 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jednakże w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano również sytuacje, w których czynność mieszcząca się zakresie przedmiotowym ustawy, np. umowa pożyczki jest wyłączona od opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Artykuł 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi, że nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

o umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,

o umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Z kolei według definicji zawartej w art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przez "podatek od towarów i usług" rozumie się podatek nakładany ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich. Z kolei stosownie do art. 1a pkt 5 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych "państwo członkowskie" to państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

Przepis ten - art. 2 pkt 4 ustanawia zasadę, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają wyłącznie czynności cywilnoprawne podejmowane w ramach obrotu nieprofesjonalnego, natomiast obrót zawodowy (profesjonalny) objęty został podatkiem od towarów i usług. Z jego treści wynika zasada rozgraniczenia obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych od obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, jak również zasada wzajemnego wykluczenia tych obowiązków. Powyższe oznacza, że nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych te czynności cywilnoprawne, których dokonanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Zauważyć jednak należy, że przepis ten znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy konkretna czynność cywilnoprawna objęta jest zakresem przedmiotowym ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (np. umowa pożyczki) i jednocześnie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług albo zwolniona od tego podatku.

W związku z tym podkreślić należy, że jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy powyższa transakcja będzie podlegać regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności podatkiem od towarów i usług może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Reasumując należy stwierdzić, że tutejszy Organ #8722; zgodnie z przedstawionym we wniosku pytaniem - nie rozstrzyga w niniejszej interpretacji, czy opisana umowa pożyczki zostanie objęta zakresem przedmiotowym ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, jeżeli otrzymana przez Wnioskodawcę od Pożyczkodawcy pożyczka - jak twierdzi Wnioskodawca - będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz jednocześnie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 tej ustawy, to w sprawie znajdzie zastosowanie art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym oznacza to, że pożyczka nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się natomiast do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej wskazać należy, że dotyczy ona tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, w określonym stanie faktycznym czy zdarzeniu przyszłym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące. Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. W wykonaniu powyższego przepisu Minister Finansów może dokonać zmiany każdej interpretacji ogólnej bądź indywidualnej. W odniesieniu do przywołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie mamy do czynienia z takim właśnie przypadkiem.

Innymi słowy, jak wskazuje się w orzecznictwie, (wyroki Wojewódzkich Sądów Administracyjnych w Warszawie oraz w Gliwicach odpowiednio: z dnia 20 stycznia 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 1115/10 oraz z 11 lipca 2012 r. sygn. akt III SA/Gl 167/12) organ podatkowy nie ma obowiązku powielać interpretacji wcześniej wydanej, jeżeli uznał, że była ona nieprawidłowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.