ILPB2/436-132/10-2/MK - Zasadność złożenia korekty zgłoszenia SD-Z2.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2010 r. (data wpływu 24 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zasadności złożenia korekty zgłoszenia SD-Z2 - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zasadności złożenia korekty zgłoszenia SD-Z2.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na podstawie testamentu allograficznego (postanowienie sądu rejonowego z dnia 31 marca 2009 r., sygn. akt INS (...)) Wnioskodawca został jedynym spadkobiercą, po zmarłej 21 sierpnia 2008 r. żonie. Obecnie Zainteresowany zamierza przekazać opisane niżej nieruchomości w zamian za umowę o dożywocie.

W związku z powyższym Wnioskodawca wyjaśnia, że na podstawie decyzji wydanej przez Burmistrza Miasta i Gminy z dnia 17 lutego 1998 r. nabył do wspólności ustawowej z żoną zabudowaną nieruchomość - działkę nr X o powierzchni 0,1273 ha (księga wieczysta nr (...)). Na przedmiotowej nieruchomości znajduje się budynek mieszkalny, w którym Zainteresowany jest zameldowany od lat pięćdziesiątych XX wieku. Ponadto, na podstawie prawomocnego orzeczenia o wykonaniu aktu nadania z dnia 24 września 1971 r. (w czasie trwania wspólności ustawowej) Wnioskodawca stał się właścicielem niezabudowanej działki nr Y o powierzchni 0,2197 ha (księga wieczysta nr (...)).

Zgodnie z zapisami ww. ksiąg wieczystych właścicielami pierwszej nieruchomości (działka nr X) byli Zainteresowany i Jego żona, natomiast drugiej (działka nr Y) wyłącznie Wnioskodawca.

Zainteresowany wskazuje, że kolejni notariusze, do których się zwracał o sporządzenie umowy dożywocia żądają zaświadczeń z urzędu skarbowego o zgłoszeniu majątku spadkowego w postaci dwóch ww. działek. Tymczasem Wnioskodawca posiada tylko jedno zaświadczenie, w którym jako majątek spadkowy wymieniona jest tylko działka nr X. Powyższe, jak wskazuje Zainteresowany, wynika z faktu, że zgodnie z księgami wieczystymi tych nieruchomości właścicielami pierwszej z nich (działka nr X) byli Zainteresowany i Jego żona, natomiast drugiej (działka nr Y), od daty jej nabycia, tj. 1971 r. wyłącznie Wnioskodawca. W konsekwencji, w złożonym do urzędu skarbowego zgłoszeniu SD-Z2 wymieniono tylko działkę gruntu nr X, ponieważ Wnioskodawca był przekonany, że działka nr Y jest tylko Jego własnością.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, wystarczającym sposobem wyjścia z tej sytuacji byłoby złożenie przez Niego korekty zgłoszenia SD-Z2 w celu otrzymania z urzędu skarbowego zaświadczenia, określającego cały majątek spadkowy (obie działki) przyjęty od zmarłej żony. Powyższe spowoduje brak przeszkód do sporządzenia przez notariusza umowy dożywocia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie wskazać należy, że w myśl art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Stosownie do art. 3 pkt 2 ww. ustawy, przez przepisy prawa podatkowego należy rozumieć przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Natomiast według art. 3 pkt 1 ww. ustawy, przez ustawy podatkowe należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Analiza złożonego wniosku wskazuje, że dotyczy on zarówno stosowania przepisów prawa podatkowego, jak i stosowania przepisów ustaw niepodatkowych - w tym przypadku ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.) regulującej m.in. problematykę małżeńskich ustrojów majątkowych.

Mając powyższe na uwadze tut. Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na przedstawione we wniosku pytania, jedynie w przedmiocie wynikającym z ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. dziedziczenia.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji pojęcia "spadek", dlatego należy w tym zakresie odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). W myśl przepisu art. 922 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Na spadek składa się ogół praw i obowiązków należących do zmarłego w chwili jego śmierci, które ze swej istoty mogą przejść na jego następców prawnych. Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami. Kwestię daty nabycia spadku regulują z kolei przepisy art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego w świetle których spadkobierca nabywa spadek z chwilą śmierci spadkodawcy.

Stosownie do art. 5 i art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych i powstaje z chwilą przyjęcia spadku. Natomiast stosownie do art. 6 ust. 4 ww. ustawy, jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt nabycia.

Stosownie do art. 7 ust. 1-3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru. Jeżeli spadkobierca i zapisobierca lub obdarowany został obciążony obowiązkiem wykonania polecenia lub zapisu, wartość obciążenia z tego tytułu stanowi ciężar spadku (zapisu) lub darowizny, o ile polecenie zostało wykonane. W końcu do długów i ciężarów zalicza się również koszty leczenia i opieki w czasie ostatniej choroby spadkodawcy, jeżeli nie zostały pokryte za jego życia i z jego majątku, koszty pogrzebu spadkodawcy, łącznie z nagrobkiem, w takim zakresie, w jakim koszty te odpowiadają zwyczajom przyjętym w danym środowisku, jeżeli nie zostały pokryte z majątku spadkodawcy, z zasiłku pogrzebowego lub nie zostały zwrócone w innej formie, oraz koszty postępowania spadkowego, wynagrodzenie wykonawcy testamentu, obowiązki wykonania zapisów i poleceń zamieszczonych w testamencie, wypłaty z tytułu zachowku oraz inne obowiązki wynikające z przepisów Kodeksu cywilnego dotyczących spadków.

Według art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9 637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej. W myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku, według skal określonych w art. 15 ust. 1 ustawy. W przypadku nabywców zaliczanych do I grupy podatkowej skala ta wynosi:

Kwoty nadwyżki w zł -Podatek wynosi

ponad-do -

10 278 -20 556 -308 zł 30 gr i 5% nadwyżki ponad 10 278 zł

20 556 -822 zł 20 gr i 7% nadwyżki ponad 20 556 zł

Jednakże zgodnie z art. 4a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-8 i ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4. W myśl art. 4a ust. 2 ww. ustawy, jeżeli nabywca dowiedział się o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych po upływie terminów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się, gdy nabywca zgłosi te rzeczy lub prawa majątkowe naczelnikowi urzędu skarbowego nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia, w którym dowiedział się o ich nabyciu, oraz uprawdopodobni fakt późniejszego powzięcia wiadomości o ich nabyciu.

Stosownie do art. 4a ust. 4 ww. ustawy obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, przedmiotowe nabycie podlega opodatkowaniu na ogólnych zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej - art. 4a ust. 3 ww. ustawy.

Wówczas zastosowanie znajduje art. 17a ust. 1 ww. ustawy, na podstawie którego podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2 (obowiązek składania zeznań podatkowych nie dotyczy przypadków, w których podatek jest pobierany przez płatnika), złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Zatem, jak z powyższego wynika art. 4a ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn ma zastosowanie w każdym przypadku, w którym nabywca dowiedział się o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych po upływie terminów, o których mowa w art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy. Omawiane zwolnienie stosuje się, gdy nabywca zgłosi te rzeczy lub prawa majątkowe naczelnikowi urzędu skarbowego nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia, w którym dowiedział się o ich nabyciu, oraz uprawdopodobni fakt późniejszego powzięcia wiadomości o ich nabyciu (nie wiąże się z nowym tytułem nabycia). Podkreślenia wymaga fakt, że w takiej sytuacji ustawodawca nakłada obowiązek złożenia zgłoszenia, a nie korekty zgłoszenia złożonego wcześniej.

Korekty, na zasadach ogólnych przewidzianych w przepisach ustawy - Ordynacja podatkowa, złożonego zgłoszenia wymaga natomiast wskazanie w nim błędnych informacji dotyczących wielkości nabytych udziałów w rzeczy lub prawie majątkowym, miejsca ich położenia lub ich wartości rynkowej. Podanie błędnych informacji w wyżej wymienionym zakresie nie skutkuje utratą prawa do zwolnienia od podatku.

Mając zatem na uwadze przytoczone powyżej uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż zwolnieniem, o którym mowa w art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku spadków i darowizn objęte są rzeczy i prawa majątkowe, których nieodpłatne nabycie zgłoszone zostało w terminie przewidzianym w tym przepisie, tj. w terminie 6 miesięcy od daty uprawomocnienia się postanowienia sądu o nabyciu spadku. Jeżeli jednak Wnioskodawca dowiedział się o nabyciu prawa własności w postaci udziału w nieruchomości w terminie późniejszym, nie ujmując nabycia tego prawa w złożonej wcześniej deklaracji SD-Z2, to ma obowiązek zgłosić fakt nabycia naczelnikowi urzędu skarbowego nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia, w którym dowiedział się o nabyciu tego prawa. Podkreślić bowiem należy, iż w takiej sytuacji ustawodawca nie przewidział korekty złożonego wcześniej zgłoszenia o nabyciu, lecz nakazał obowiązek ponownego zgłoszenia. Nie jest zatem możliwe, w przypadku Wnioskodawcy, dokonanie korekty deklaracji SD-Z2.

Reasumując, w opisanym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca nie może złożyć korekty zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych SD-Z2, lecz ma obowiązek dokonać, na warunkach i w terminie określonych w art. 4a ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, ponownego zgłoszenia. Niewypełnienie powyższego obowiązku oznacza, że majątek nie wykazany w pierwotnym zgłoszeniu SD-Z2 podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na zasadach ogólnych, tj. w przypadku Wnioskodawcy na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.