ILPB2/436-106/12-4/WS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2013 r. (data wpływu 25 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 lipca 2013 r. (data wpływu 22 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania pożyczki.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 3 lipca 2013 r. nr ILPB2/436-106/13-2/WS, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 3 lipca 2013 r., skutecznie doręczono dnia 11 lipca 2013 r., zaś w dniu 22 lipca 2013 r. (data nadania 18 lipca 2013 r.), do tut. organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 11 kwietnia 2013 r. w Kancelarii Notarialnej został zawarty akt notarialny w celu ustanowienia hipoteki - oświadczenie o zobowiązaniu się do przeniesienia hipoteki na opróżnione miejsce hipoteczne pomiędzy XX prowadzącym działalność, a YY. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej XX zawarł z Panem YY umowę pożyczki na podstawie której YY pożyczył mu kwotę 2 690 000,00 zł. Wymieniona pożyczka została udzielona z przeznaczeniem na spłatę przez pożyczkobiorcę zobowiązania wobec Banku wynikającego z umowy kredytu (pożyczka została zaciągnięta pod inwestycję w ramach prowadzonej działalności - budowa bloku wielorodzinnego). Kwota pożyczki została przelana przez pożyczkodawcę bezpośrednio na konto Bank w celu spłaty zobowiązań XX. Pożyczkodawcy z tytułu udzielenia pożyczki należne są odsetki od kwoty pożyczki za okres na jaki została udzielona. W celu zabezpieczenia roszczeń z tytułu pożyczki, w tym spłaty kapitału pożyczki wraz z odsetkami, XX zobowiązał się do przeniesienia hipoteki na rzecz YY ustanowionej na podstawie aktu notarialnego na opróżnione miejsce hipoteczne zajęte obecnie przez hipotekę umowną na rzecz Bank, na co wierzyciel wyraził zgodę w umowie pożyczki z dnia 11 kwietnia 2013 r. Ponadto pobrano podatek od czynności cywilnoprawnej na podstawie art. 1 ust. 1 o podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości 19,00 zł XX jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą na zasadach ogólnych i jest płatnikiem podatku VAT.

Pożyczkodawca jest obywatelem Niemiec. Pożyczkodawca z tytułu dokonania czynności udzielenia pożyczki pożyczkobiorcy, nie uiszczał żadnych podatków na terenie Niemiec i Polski tzn. nie został opodatkowany podatkiem od towarów i usług lub zwolniony z tego podatku. YY prowadzi na terenie Niemiec działalność gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z zaistniałym stanem faktycznym, zasadne jest opłacenie podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2%.

Zdaniem Wnioskodawcy, osoba opodatkowana podatkiem od towarów i usług, nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Również powołując się na stan prawny obowiązujący od 2007 r. art. 2 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych, według podanych informacji przewiduje się zwolnienie podatnika przy dokonaniu czynności cywilnoprawnych - umowy pożyczki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do postanowień art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, tj. zawarcia umowy pożyczki. Zgodnie natomiast z art. 4 pkt 7 ww. ustawy, obowiązek podatkowy ciąży na biorącym pożyczkę. Podstawę opodatkowania przy umowie pożyczki stanowi kwota lub wartość pożyczki, natomiast stawka podatku wynosi 2% (art. 6 ust. 1 pkt 7 i art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy).

Jednakże od powyższej zasady, w art. 2 pkt 4 ww. ustawy, ustawodawca wprowadził wyjątek, zgodnie z którym nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Według definicji zawartej w art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, "podatek od towarów i usług" to podatek w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Należy jednak zaznaczyć, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

W związku z tym należy podkreślić, iż jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja będzie podlegać regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności podatkiem od towarów i usług może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ww. ustawy.

Jednakże tutejszy Organ podatkowy - zgodnie ze złożonym wnioskiem - nie rozstrzyga w niniejszej interpretacji, czy czynność udzielenia pożyczki jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, czy zwolniona z tego podatku.

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał, iż pożyczkodawca z tytułu dokonania czynności udzielenia pożyczki pożyczkobiorcy, nie uiszczał żadnych podatków na terenie Niemiec i Polski tzn. nie został opodatkowany podatkiem od towarów i usług lub zwolniony z tego podatku.

Skoro zatem wskazana czynność udzielenia pożyczki nie została opodatkowana podatkiem od towarów i usług i nie została zwolniona z tego podatku, w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W konsekwencji opisana we wniosku umowa pożyczki, podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.