ILPB2/415-957/10-4/WS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2010 r. (data wpływu 11 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 października 2010 r. (data wpływu 15 października 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych w odniesieniu do sposobu opodatkowania renty - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 6 października 2010 r. nr ILPB2/415-957/10-2/WS, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 6 października 2010 r., skutecznie doręczono dnia 11 października 2010 r., zaś w dniu 15 października 2010 r. (data nadania 14 października 2010 r.), do tut. organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni obecnie mieszka w Polsce. Pobiera rentę po zmarłym mężu (Holandia) i świadczenie z dodatkowego ubezpieczenia z tytułu ogólnej ustawy o członkach rodziny zmarłego (Holandia). Świadczenia Zainteresowanej są opodatkowane w Holandii. Podejmując decyzję o powrocie do Polski Wnioskodawczyni wiedziała, że podatek będzie rozliczała w Holandii - również Jej świadczenia każdego miesiąca wpływają do banku w Holandii. Zainteresowana poinformowana została, że rozliczenie podatkowe następuje w kraju, w którym rozlicza się i że w Polsce za 2005 r. musi dopłacić dosyć dużą kwotę podatku.

Wnioskodawczyni wskazała również, iż mieszkając w Holandii korzystała z systemu rentowego razem ANW - AOW, tzn. świadczenie rentowe ANW jest wypłacane do 65 roku życia, natomiast świadczenie rentowe AOW jest kontynuacją po 65 roku życia.

Po powrocie do Polski nastąpiła zmiana - Zainteresowana korzysta ze świadczenia rentowego ANW, tj. do 65 roku życia.

Wnioskodawczyni nie potrafi wskazać, czy otrzymane świadczenie z dodatkowego ubezpieczenia z tytułu ogólnej ustawy o członkach rodziny zmarłego jest kwotą z tytułu ubezpieczeń osobowych, czy też rentą. Z ubezpieczeniem tym wiązały się dodatkowe opłaty. Decyzja, którą otrzymała Zainteresowana po śmierci męża dotyczy przyznania ubezpieczenia dodatkowego z tytułu ogólnej ustawy o członkach rodziny zmarłego. Wnioskodawczyni nie wie do jakiej kategorii to świadczenie jest zaliczone w Holandii, natomiast od świadczenia tego odprowadzany jest w Holandii podatek dochodowy, składki na ubezpieczenia społeczne i na ubezpieczenia zdrowotne.

Ponadto Zainteresowana wskazała, iż:

* pobierana renta nie jest zwolniona z opodatkowania w Holandii i podlega opodatkowaniu tylko w Holandii,

* łączna kwota brutto renty i ubezpieczenia dodatkowego przekroczyła kwotę 20 000 EURO,

* składki związane z rentą nie kwalifikują się do ulgi podatkowej w Holandii,

* renta jest wypłacana według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Holandii,

* od świadczenia rentowego ANW również potrącany jest podatek dochodowy i składki na ubezpieczenia społeczne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy rentę oraz świadczenie z dodatkowego ubezpieczenia po zmarłym mężu Wnioskodawczyni musi wykazać do opodatkowania w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna Ona płacić w Polsce podatku z tytułu renty otrzymywanej z Holandii po zmarłym mężu. Natomiast kwota wypłacana co miesiąc z dodatkowego ubezpieczenia z tytułu ogólnej ustawy o członkach rodziny zmarłego podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe w odniesieniu do sposobu opodatkowania renty.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W myśl art. 18 ust. 5 konwencji z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120), wszelkie emerytury i inne płatności wypłacane według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Umawiającego się Państwa (Holandii) osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie (w Polsce) mogą być opodatkowane w tym pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie (w Holandii).

W świetle powyższego, dochody uzyskane ze świadczeń wypłacanych z systemu ubezpieczeń społecznych Holandii, będące płatnością wypłacaną według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Holandii mogą być opodatkowane zarówno w Polsce, jak i w Holandii.

Postanowienie w umowie, że danego rodzaju dochód "może podlegać" opodatkowaniu w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) nie oznacza, że podatnik może wybrać państwo, w którym opodatkuje swój dochód i zapłaci podatek. Postanowienie to wskazuje natomiast, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, należy zastosować określoną w umowie metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 23 ust. 5 lit. a ww. umowy jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w Niderlandach, to Rzeczpospolita Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Niderlandach. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu, która może być opodatkowana w Niderlandach.

Artykuł 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawczyni otrzymuje świadczenie z Holandii - rentę po zmarłym mężu (Holandia). Renta ta jest wypłacana według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Holandii.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż przedmiotowe świadczenie otrzymywane przez Wnioskodawczynię podlega opodatkowaniu zarówno w państwie źródła, tj. w Holandii, jak i w państwie miejsca zamieszkania, tj. w Polsce.

Przy czym, do obliczenia podatku należnego w Polsce ma zastosowanie tzw. metoda proporcjonalnego zaliczenia (odliczenia podatku zapłaconego za granicą).

Zgodnie z tą metodą, podatnik osiągający dochody za granicą ma obowiązek wykazać łączne dochody (zarówno krajowe, jak i zagraniczne) w zeznaniu, a od podatku dochodowego obliczonego według skali podatkowej ma prawo odliczyć podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to możliwe jest tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych w odniesieniu do sposobu opodatkowania świadczenia z dodatkowego ubezpieczenia w dniu 15 listopada 2010 r. wydane zostało postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia nr ILPB2/415-957/10-5/WS.

Należy dodać, iż dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.