ILPB2/415-94/09/10-S/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 10 grudnia 2009 r. sygn. akt I SA/Łd 641/09 - stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2009 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie 30 stycznia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 kwietnia 2009 r. (data wpływu 8 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych - jest prawidłowe.

W dniu 26 stycznia 2009 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie - Biura KIP w Płocku Wnioskodawca złożył wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych.

Pismem z dnia 27 stycznia 2009 r. nr IPIA/071-37/09-2/JP Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - działając na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa oraz § 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2008 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 236, poz. 1632) - przekazał wniosek do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

Wyjaśnić bowiem należy, iż z dniem 1 stycznia 2009 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2008 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 236, poz. 1632) zmieniające rozporządzenie w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Powyższa zmiana dotyczy podatników posiadających miejsce zamieszkania lub siedzibę na terenie województwa XXX, dla których od 1 stycznia 2009 r. interpretacje indywidualne w imieniu Ministra Finansów wydawane będą przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

W analizowanym przypadku, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji od dnia 1 stycznia 2009 r. jest Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym pismem z dnia 27 marca 2009 r., nr ILPB2/415-94/09-2/AJ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia tego wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że, stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 1 kwietnia 2009 r. Natomiast odpowiedź na nie została nadana w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego w dniu 6 kwietnia 2009 r. (data wpływu 8 kwietnia 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W kwietniu 1995 r. Wnioskodawca uległ wypadkowi w pracy w Niemczech. Doznane obrażenia spowodowały wydanie orzeczenia o częściowej niezdolności do pracy, a także o stopniu niepełnosprawności stopnia umiarkowanego i pobyt na rencie inwalidzkiej z powodu obrażeń wypadkowych.

Rząd Federalny Niemiec prowadził akcję wypłacania szczególnego rodzaju odszkodowania z tytułu renty, którą przyznano Zainteresowanemu - na co wyraził zgodę z myślą o zainwestowaniu ich, aby mieć środki na utrzymanie.

W oparciu o cyt. "ubezpieczyciel d/s wypadkowych może świadczyć odszkodowanie ubezpieczonym na ich wniosek w odpowiedniej wysokości za pomocą wartości kapitałowej, o ile posiadają oni roszczenia rentowe z powodu zmniejszenia zdolności zarobkowej mniej niż 50%. Dotyczy to również roszczenia z tytułu kilku rodzajów rent wynikających z ustawowego ubezpieczenia rentowego, których stawki procentowe łącznie nie sięgają 50%".

Bank dokonał naliczenia zaliczki podatku od zagranicznych świadczeń emerytalno-rentowych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że wypłacone świadczenie jest świadczeniem z obowiązkowego ubezpieczenia od wypadków przy pracy i chorób zawodowych.

Zainteresowany poinformował również, iż w dotychczasowej korespondencji nie ma określenia ubezpieczenie "socjalne". Otrzymane świadczenie stanowi szczególny rodzaj odszkodowania z tytułu renty wypadkowej przy pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 21 pkt 3c stanowi jednoznaczną aczkolwiek nie jednomyślną interpretację, że tego rodzaju odszkodowania są wolne od podatku dochodowego.

W przypadku szczególnego rodzaju odszkodowania bieżąca renta spowodowana zranieniem zostaje anulowana.

W dniu 21 kwietnia 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPB2/415-94/09-4/AJ stwierdzając, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2009 r. jest nieprawidłowe.

W dniu 11 maja 2009 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, wpłynęło pismo zatytułowane "Skarga" (nadane w polskiej placówce pocztowej w dniu 7 maja 2009 r.).

Pismem z dnia 14 maja 2009 r. znak ILPB2/415W-38/09-2/AJ wezwano Pana, w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania, do skonkretyzowania, czy ww. pismo zawierające słowo "skarga" na interpretację indywidualną należy traktować jako wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 19 maja 2009 r.

Pismem z dnia 26 maja 2009 r. (data nadania 26 maja 2009 r.) Zainteresowany poinformował tut. Organ, iż przedmiotowe pismo należy traktować jako wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 5 czerwca 2009 r. znak ILPB2/415/W-38/09-4/AM. w dniu 30 czerwca 2009 r. wpłynęła do tutejszego organu skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o jej uchylenie.

Wyrokiem z dnia 10 grudnia 2009 r. sygn. akt I SA/Łd 641/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił zaskarżoną interpretację.

Dnia 25 marca 2010 r. do tut. organu wpłynęło pismo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 22 marca 2010 r. sygn. akt I SA/Łd 641/09 w sprawie doręczenia prawomocnego orzeczenia i zwrotu akt.

W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi stwierdził, że zasadnicze znaczenie dla udzielenia Skarżącemu prawidłowej odpowiedzi miał art. 12 oraz art. 39 ust. 1 i ust. 2 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską (w skrócie "TWE").

W myśl pierwszego z nich - w zakresie stosowania traktatu i bez uszczerbku dla postanowień szczególnych, które on przewiduje, zakazana jest wszelka dyskryminacja ze względu na przynależność państwową.

Przepis ten zdaniem Sądu zakazuje odmiennego traktowania takich samych sytuacji, a także jednakowego traktowania dwóch sytuacji zasadniczo różnych od siebie, z wyjątkiem przypadków obiektywnie uzasadnionych.

Z kolei art. 39 ust. 1 TWE zapewnia swobodny przepływ pracowników w obrębie wspólnoty. Gwarancją tej swobody ma być zakaz dyskryminacji, rozumiany jako zniesienie wszelkich form dyskryminacji ze względu na przynależność państwową w zakresie zatrudnienia, wynagrodzenia i innych warunków pracy (art. 39 ust. 2 TWE).

Sąd wskazał, iż organ uznał stanowisko przedstawione przez Zainteresowanego za nieprawidłowe z tej tylko przyczyny, iż akt prawny na podstawie, którego skarżący otrzymał świadczenie z Niemiec nie należał do krajowego porządku prawnego. z interpretacji wynika bowiem, iż skarżący, jako obywatel Polski, mieszkający na terytorium RP i płacący tu podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu świadczenia pieniężnego uzyskanego w Niemczech, jest traktowany przez polskie prawo podatkowe, w inny sposób, niż podatnicy płacący podatek dochodowy od osób fizycznych w RP z tytułu analogicznych świadczeń uzyskiwanych na terytorium RP, otrzymanych na podstawie prawa polskiego.

Zdaniem sądu, odmienne traktowanie podatnika jedynie ze względu na to, iż uzyskał on prawo do świadczenia w związku z zatrudnieniem w innym państwie członkowskim UE, na podstawie obowiązujących tam przepisów, nie zasługuje na aprobatę.

W ocenie Sądu taka wykładnia art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie koreluje z powołanymi przepisami TWE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 10 grudnia 2009 r. sygn. akt i SA/Łd 641/09 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a ww. ustawy przepis ten stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca uległ na terenie Niemiec wypadkowi w pracy i z tego tytułu została Mu przyznana renta inwalidzka z powodu obrażeń powypadkowych. Zainteresowany wyraził zgodę i przyjął przyznane szczególnego rodzaju odszkodowanie z tytułu renty wypłacone w ramach akcji prowadzonej przez rząd Federalny Niemiec.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.

Analiza stanu faktycznego wskazuje, że Zainteresowany otrzymał odszkodowanie w postaci renty na podstawie przepisów prawa niemieckiego, odpowiadającym przepisom polskiego prawa cywilnego, regulujących renty z tytułu wypadku przy pracy.

W świetle zasady równości, brak jest podstaw uzasadniających różne traktowanie podmiotów prawa, będących w takiej samej sytuacji, wyłącznie w oparciu o kryterium pochodzenia aktu prawnego, na podstawie którego przyznano Zainteresowanemu świadczenie.

W konsekwencji należy więc stwierdzić, iż wypłacone świadczenie jako odszkodowanie z tytułu renty wypadkowej przy pracy jest zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.