ILPB2/415-815/12-5/TR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, reprezentowanej przez (...), przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2012 r. (data wpływu: 27 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 listopada 2012 r. (data wpływu: 4 grudnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymywanego przez pracowników z tytułu wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczania do przychodów pracowników wartości przejazdów samochodami służbowymi z miejsc zamieszkania do siedziby Spółki lub innego miejsca wykonywania pracy i z powrotem oraz w zakresie ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymywanego przez pracowników z tytułu wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 4 i art. 14f § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 20 listopada 2012 r., nr ILPB2/415-815/12-2/TR, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 20 listopada 2012 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 23 listopada 2012 r.), zaś w dniu 4 grudnia 2012 r. (data nadania: 29 listopada 2012 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") jest międzynarodową firmą deweloperską i inwestycyjną, wyspecjalizowaną i skoncentrowaną na obrocie nieruchomościami o przeznaczeniu użytkowym (komercyjnym). W przedmiot działalności Spółki wpisana jest zarówno budowa, jak i wynajem budynków/powierzchni (magazynowych/logistycznych/ przemysłowych/biurowych) w ramach parków biznesowych/przemysłowych, a także ich nabywanie i zbywanie.

Budynki, którymi zarządza Spółka położone są w kilku miejscach w Polsce. Wnioskodawca ma centra logistyczne w różnych miastach.

W celu sprawnego zarządzania flotą, Spółka zawarła umowę najmu długoterminowego (dalej: umowa najmu) z zewnętrznym dostawcą, na podstawie której użytkuje samochody. Do korzystania z samochodów służbowych upoważnieni są wyłącznie pracownicy kadry menadżerskiej, których charakter pracy wymaga od nich częstego przemieszczania się pomiędzy

siedzibą Spółki, a innymi miejscami, w których bądź znajdują się pozostałe biura/centra logistyczne, bądź są budynki/tereny, które Wnioskodawca zamierza kupić/zaadaptować dla potrzeb prowadzonej działalności.

W związku z powyższym, samochody służbowe są generalnie wykorzystywane w celach służbowych oraz w interesie i na rzecz Wnioskodawcy.

Spółka zamierza uregulować kwestię związaną z używaniem samochodów służbowych. W tym celu Wnioskodawca zamierza przygotować specjalną dokumentację (obowiązującą wewnątrz Spółki), w której zostaną określone zasady korzystania z samochodów służbowych w celach realizacji powierzonych obowiązków służbowych (dalej: regulamin). Wspomniane powyżej zasady każdorazowo będą określone w umowie przechowania zawieranej z pracownikiem (pracownikowi będzie przypisany jeden samochód). Umowa będzie nakładała na pracowników m.in. obowiązek:

Zgodnie z umową przechowania miejsce parkowania udostępnianych samochodów będzie znajdowało się bezpośrednio w miejscu zamieszkania pracownika (garaż będący własnością pracownika) lub w pobliżu jego miejsca zamieszkania (na parkingu strzeżonym). Zobowiązanie pracowników do parkowania samochodów służbowych w miejscu zamieszkania bądź w jego pobliżu wynika z faktu, że Spółka nie jest w stanie zapewnić (przez cały okres użytkowania samochodu) zabezpieczonego placu lub garażu, w którym można by bezpiecznie parkować samochody wchodzące w skład floty.

Hipotetycznie, samochody mogą być wykorzystywane również do celów prywatnych. W związku z powyższym, Wnioskodawca zastanawia się nad sposobem uregulowania kwestii udostępnienia pracownikom, dla ich prywatnych potrzeb, samochodów służbowych, jak również nad sposobem wyceny tego świadczenia. Wnioskodawca rozważa dwie opcje wyceny:

Tut. Organ informuje, iż przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia jest zagadnienie w zakresie ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymywanego przez pracowników z tytułu wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych, natomiast w przedmiocie zagadnienia w zakresie zaliczania do przychodów pracowników wartości przejazdów samochodami służbowymi z miejsc zamieszkania do siedziby Spółki lub innego miejsca wykonywania pracy i z powrotem w dniu 10 grudnia 2012 r. wydano odrębne rozstrzygnięcie nr ILPB2/415-815/12-4/TR.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymywanego przez pracowników z tytułu wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych.

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w przypadku użytkowania przez pracowników Wnioskodawcy, samochodów do celów prywatnych, przychód pracowników powinno się określać w oparciu o

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymywanego przez pracowników z tytułu wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych, ze względu na specyficzny charakter pracy, w celu prawidłowego wykonywania powierzonych obowiązków, pracownicy często przebywają poza siedzibą Spółki. Wnioskodawca posiada 11 centrów logistycznych i 3 biura, które położone są w różnych częściach kraju. Ponadto, w ramach wykonywania obowiązków służbowych, pracownicy jeżdżą po Polsce w poszukiwaniu nowych terenów/budynków pod inwestycje, tj. w celu otwarcia kolejnych centrów logistycznych.

W związku z powyższym, hipotetycznie, pracownicy będą korzystali z samochodów również w celach prywatnych. Udostępnienie pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych wymagać będzie szczegółowego określenia (w regulaminie) warunków i granic użytkowania auta firmowego przez pracownika poza godzinami pracy.

Zgodnie z treścią regulaminu, korzystanie z samochodu w celach prywatnych powinno mieć miejsce wyłącznie w zakresie przyznanego pracownikowi ryczałtowego limitu kilometrów do wykorzystania w danym miesiącu kalendarzowym, a który to limit nie będzie mógł być przekroczony. Limit kilometrów ustalony by był na jednakowym poziomie dla wszystkich pracowników w oparciu o dokonaną analizę celem ustalenia limitu na poziomie możliwie bliskim rzeczywistego wykorzystania samochodu w Spółce. W przypadku przekroczenia przyznanego limitu kilometrów, w odniesieniu do kilometrów ponad przyznany limit, będą miały zastosowanie przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2011 r. Nr 61, poz. 308) (dalej: rozporządzenie). Niewykorzystane kilometry z limitu w danym miesiącu nie przechodzą na miesiąc następny, ani na inny okres rozliczeniowy. W przypadku przekroczenia określonego w regulaminie limitu kilometrów. Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obciążenia pracownika dodatkową opłatą, która będzie kalkulowana jako iloczyn kilometrów przejechanych przez pracownika w celach prywatnych powyżej ustalonego przez strony limitu oraz stawki za 1 kilometr przebiegu samochodu osobowego, ogłaszaną na podstawie wskazanego rozporządzenia. Jeśli natomiast, w związku z użytkowaniem samochodu po godzinach pracy lub w dzień wolny od pracy (jeśli pracownik nie będzie posiadał stosownego zezwolenia na użytkowanie pojazdu po godzinach pracy i w dni wolne od pracy) powstaną dodatkowe koszty z tytułu użytkowania pojazdu, to niezależnie od konsekwencji wynikających z regulaminu, pracownik zostanie w całości obciążony tymi kosztami.

Wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń w przypadku świadczeń polegających na nieodpłatnym korzystaniu z samochodów służbowych Spółki - ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy p.d.o.f. Na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Natomiast wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń, co zdaniem Zainteresowanego będzie miało zastosowanie do samochodów służbowych w omawianym stanie faktycznym, ustala się zgodnie z treścią ust. 2a.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ustawy p.d.o.f., wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Jeżeli natomiast świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest - zgodnie z art. 11 ust. 2b ustawy - różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

W przedstawionym stanie faktycznym, w przypadku użytkowania samochodów służbowych w celach prywatnych przez pracowników Spółki, po stronie tych pracowników dojdzie do powstania przychodu z tzw. nieodpłatnych świadczeń. Z uwagi na fakt, że taka forma nieodpłatnego świadczenia Spółki nie stanowi świadczenia w naturze przysługującego pracownikom na podstawie odrębnych przepisów, wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia należy ustalić w oparciu o postanowienia art. 11 ust. 2a ustawy.

Reasumując, w opinii Wnioskodawcy, w przypadku użytkowania przez pracownika samochodu do celów prywatnych, przychodem pracownika będzie ustalona przez Wnioskodawcę kwota miesięcznego ryczałtu którego wysokość będzie ustalana w oparciu o iloczyn kilometrów, które pracownik przejeżdżałby miesięcznie dla celów prywatnych i stawki za jeden kilometr, określonej zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze rodzaj wykonywanej pracy, powyższa metoda pozwala dość precyzyjnie wycenić wartość świadczenia w stosunku do faktycznego wykorzystania przez pracownika samochodu służbowego do celów prywatnych. Ponadto, wycena jest dokonywana w oparciu o ustaloną (w sposób obiektywny) stawkę, która uwzględnia wszystkie koszty związane z eksploatacją samochodu służbowego.

Jak wspomniano powyżej, samochody są użytkowane przez Spółkę na podstawie umowy najmu, więc stanowią przedmiot usług zakupionych w rozumieniu wyżej przywołanego art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy p.d.o.f. Wartość świadczenia powinna więc zostać określona według cen zakupu usług najmu. Przedmiotem świadczenia w przedstawionym stanie faktycznym są bowiem zakupione przez Wnioskodawcę usługi leasingowe najmu długoterminowego, które - w związku z użytkowaniem samochodu służbowego w celach prywatnych pracownika - są w istocie przekazywane temu pracownikowi przez Wnioskodawcę. Na usługi te składa się: usługa podstawowa (udostępnienie samochodu na podstawie umowy najmu) oraz usługi poboczne (ubezpieczenie, przeglądy techniczne samochodu, pomoc w zorganizowaniu samochodu zastępczego).

Związku z powyższym, wartość nieodpłatnego świadczenia z tytułu udostępniania pracownikom samochodów służbowych (będących przedmiotem umowy najmu) do celów prywatnych powinna zostać określona według cen zakupu wskazanych powyżej usług, za które należy uznać ponoszone przez Wnioskodawcę: opłaty za najem za użytkowanie przez Wnioskodawcę danego samochodu. Opłaty z tytułu ubezpieczenia tego samochodu oraz opłaty za jego przeglądy techniczne.

W przypadku, gdy w umowie najmu została wskazana liczba kilometrów jaką może przejechać pracownik Wnioskodawcy samochodem w okresie trwania umowy, Wnioskodawca może określić stały miesięczny ryczałt kilometrów przyznany pracownikowi do jazdy. Liczbę kilometrów należy następnie przemnożyć przez stawkę za jeden kilometr, wyliczoną na podstawie umowy najmu.

Jednocześnie, mając na uwadze charakter prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca zwrócił uwagę, że choć w umowie najmu została określona liczba kilometrów, jaką można przejechać w czasie trwania umowy, to w przypadku Wnioskodawcy nie powinien być to kluczowy element stanowiący podstawę do wyliczenia przychodu.

W ramach umowy najmu, w skład floty Wnioskodawcy wchodzi wiele różnych samochodów (różna jest: marka, rok produkcji, stan techniczny, wyposażenie, przebieg). Na wszystkie samochody został określony jeden limit kilometrów. Limit kilometrów jest stosunkowo niski w porównaniu do kilometrów przejeżdżanych przez pracowników w ramach wykonywania pracy i nie można z góry przewidzieć ilość przejechanych kilometrów w danym miesiącu (zdarzają się sytuacje, że w jednym miesiącu pracownik pozostaje przez cały czas w jednym biurze, a w następnym - w ramach obowiązków służbowych - przemierza całą Polskę).

Abstrahując od powyższego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że z uwagi na "nieregularne" korzystanie z samochodu w celach służbowym, metoda wyliczenia wartości przychodu na podstawie kosztu zakupu usługi najmu nie odzwierciedla faktycznego wykorzystania przez pracownika samochodu służbowego i mogłaby prowadzić do zaniżenia faktycznej wartości przychodu pracownika.

Ponadto, Wnioskodawca uważa, że w związku ze specyfiką branży w jakiej prowadzi działalność gospodarczą, pracownicy korzystający z samochodów służbowych w celach prywatnych powinni być rozliczani na zasadzie ryczałtu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymywanego przez pracowników z tytułu wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych, uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie zaś do treści art. 12 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższej definicji przychodów pracownika wynika, iż ustawodawca zaliczył do nich nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, wykonywania usług, bądź udostępniania rzeczy lub praw.

Na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Na podstawie art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Natomiast wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń, w myśl art. 11 ust. 2a ww. ustawy, ustala się:

Jak wynika z powołanych wyżej uregulowań, ustawodawca w art. 11 ust. 2a ściśle określił sposoby ustalenia wartości nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest międzynarodową firmą deweloperską i inwestycyjną, wyspecjalizowaną i skoncentrowaną na obrocie nieruchomościami o przeznaczeniu użytkowym (komercyjnym). W celu sprawnego zarządzania flotą, Spółka zawarła umowę najmu długoterminowego (dalej: umowa najmu) z zewnętrznym dostawcą, na podstawie której użytkuje samochody. Do korzystania z samochodów służbowych upoważnieni są wyłącznie pracownicy kadry menadżerskiej, których charakter pracy wymaga od nich częstego przemieszczania się pomiędzy siedzibą Spółki, a innymi miejscami, w których bądź znajdują się pozostałe biura/centra logistyczne, bądź są budynki/tereny, które Wnioskodawca zamierza kupić/zaadaptować dla potrzeb prowadzonej działalności. W związku z powyższym, samochody służbowe są generalnie wykorzystywane w celach służbowych oraz w interesie i na rzecz Wnioskodawcy.

Hipotetycznie, samochody mogą być wykorzystywane również do celów prywatnych. W związku z powyższym, Wnioskodawca zastanawia się nad sposobem uregulowania kwestii udostępnienia pracownikom, dla ich prywatnych potrzeb, samochodów służbowych, jak również nad sposobem wyceny tego świadczenia. Wnioskodawca rozważa dwie opcje wyceny:

W związku z powyższym, wskazać należy, że wartość nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników Spółki, w postaci wykorzystania samochodów służbowych - użytkowanych przez Spółkę (Wnioskodawcę) na podstawie zakupionej usługi najmu długoterminowego - do celów prywatnych, stanowi dla tych pracowników przychód ze stosunku pracy.

Wnioskodawca, zawierając umowę najmu długoterminowego, zakupił u innego podmiotu usługę w niej wymienioną i co za tym idzie, zakup tej usługi powinien być brany pod uwagę przy ustalaniu uzyskiwanych przez pracownika nieodpłatnych świadczeń z tytułu prawa do korzystania z pojazdu dla celów prywatnych.

Reasumując, stwierdzić należy, iż wykorzystywanie samochodów służbowych do celów prywatnych przez pracowników, stanowi dla tychże pracowników przychody z tytułu nieodpłatnych świadczeń i w związku z tym na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika.

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie, w przypadku samochodów użytkowanych przez Wnioskodawcę na podstawie umowy najmu długoterminowego, ustalenia wartości pieniężnej nieodpłatnego świadczenia należy dokonać w oparciu o postanowienia art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy, tj. wg cen zakupu. Przedmiotem świadczenia na rzecz pracownika jest bowiem usługa zakupiona u innego podmiotu.

Wartość nieodpłatnych świadczeń Zainteresowany ma obowiązek doliczać do wynagrodzeń wypłaconych w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczać, pobierać i odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy, według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, art. 32 i art. 38 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo, w odniesieniu do przedstawionej przez Wnioskodawcę kalkulacji przychodu z tytułu wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Treść art. 3 pkt 2 ww. ustawy stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Z uwagi na powyższe, nie podlegają urzędowej interpretacji zasady rachunkowego określania (wyliczenia) wysokości przychodu z tytułu nieodpłatnego korzystania dla potrzeb prywatnych z samochodów służbowych.

Zagadnienie dotyczące potwierdzenia prawidłowości przedstawionej we wniosku kalkulacji nie może stanowić przedmiotu interpretacji indywidualnej. Przedmiotem interpretacji indywidualnej w niniejszej sprawie może być wyłącznie wskazanie przepisu, na podstawie którego należy ustalić wartość nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników, a nie prawidłowość ich wyliczania, bowiem kwestia ta nie jest regulowana przepisami prawa podatkowego.

Tut. Organ zauważa, iż rolą postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, nie jest ustalenie, czy sposób kalkulacji przychodu z tytułu nieodpłatnego korzystania dla potrzeb prywatnych z samochodu służbowego jest prawidłowy i czy spełnia kryteria art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem stanowi to domenę ewentualnego postępowania kontrolnego bądź postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.