ILPB2/415-795/10-3/WS - Ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2010 r. (data wpływu 28 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy - Ordynacja podatkowa w zakresie ulg w spłacie zobowiązań podatkowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie.

Z uwagi na to, iż w złożonym wniosku w części D.2. w poz. 40 jako rodzaj sprawy Wnioskodawca wskazał podatek dochodowy od osób fizycznych, natomiast z treści wniosku, a także z części D.3 wynikało, że Jego zapytanie dotyczy również ustawy - Ordynacja podatkowa, wezwano Zainteresowanego m.in. do wskazania w zakresie jakich podatków oczekuje rozstrzygnięcia.

Jednocześnie pouczono Wnioskodawcę, iż nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje, iż podanie zostanie rozpatrzone tylko w zakresie ustawy - Ordynacja podatkowa (ale wyłącznie w przedmiocie interpretacji przepisów ww. ustawy, a nie udzielenia ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych).

Wezwanie wysłano w dniu 16 sierpnia 2010 r., skutecznie doręczono dnia 25 sierpnia 2010 r.

W wyznaczonym terminie Zainteresowany nie dokonał czynności objętych wezwaniem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 26 maja 2008 r. Wnioskodawca zbył odpłatnie nieruchomość (działkę budowlaną) za cenę 103 000,00 zł. Miesiąc później, dnia 20 czerwca 2008 r. nabył inną nieruchomość (także działkę budowlaną) za cenę 74 849,12 wraz z kosztami notarialnymi. Od kupna-sprzedaży owych działek powstała różnica (dochód) w kwocie 28 151,00 zł, który zgodnie z literą prawa podatkowego Zainteresowany powinien spożytkować w całości na tzw. własne cele mieszkaniowe w okresie 2 lat od chwili jego uzyskania. Tak się jednak nie stało. Przez środek nieruchomości biegnie stara linia wodociągowa, która blokuje prace budowlano-inwestorskie i uniemożliwia uzyskanie jakichkolwiek pozwoleń na budowę. Nabywając tą nieruchomość Wnioskodawca znał jej stan faktyczny, jednakże uzyskał od poprzednich właścicieli pisemne zapewnienie ze strony spółki wodociągowo - kanalizacyjnej, iż linia ta zostanie zlikwidowana na przełomie 2008/2009 r., czyli działka będzie nadawała się pod zabudowę, a otrzymany dochód Zainteresowany będzie mógł w całości zagospodarować na własne cele mieszkaniowe. Niestety, nie dość że wodociągi nie wywiązały się z zapewnień, podanych terminów, to od roku ignorują osobę Wnioskodawcy, nie odpowiadając na żadne z pism (kopie w załączeniu). Obecnie od powstałego dochodu, Zainteresowany zobowiązany jest uiścić 10% zryczałtowany podatek dochodowy wraz z odsetkami. Do dnia dzisiejszego znaczna cześć dochodu przeznaczona została na ogrodzenie posesji, cement, piach, równanie terenu i betoniarkę. Pozostałą część Wnioskodawca planuje wydatkować na pierwsze niezbędne prace budowlane. Natomiast z uwagi na ciężką sytuacje materialną, każde uszczuplenie tej kwoty oddala Go od realizacji nawet najmniejszych planów. W chwili obecnej zamieszkuje jeden lokal z żoną, dwójką małych dzieci i rodzicami. Żona od momentu ukończenia studiów jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku. Matka opiekuje się swoimi rodzicami, natomiast ojciec przebywa na zwolnieniu lekarskim, nie jest zdolny powrócić już do pracy zawodowej. Miesięczne zarobki netto Zainteresowanego wynoszą ok. 1740 zł (brutto 2552,18 zł), z czego prawie połowa przeznaczana jest na dzieci. Pozostała część pensji wydatkowana jest na opłaty i wyżywienie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami Ordynacji Podatkowej, powołując się na art. 22 § 2 oraz 67 § 1, § 2 nie musi On płacić 10% zryczałtowanego podatku dochodowego w kwocie 2815,00 zł wraz z odsetkami, gdyż Jego obecna sytuacja materialna jest zła, a przymus uregulowania podatku zagroziłby egzystencji Jego i Jego rodziny. Zobowiązanie podatkowe nie powstało w wyniku lekkomyślności, zaniedbań, a na skutek zdarzeń losowych, całkowicie od Wnioskodawcy niezależnych. Jeżeli organ podatkowy nie przychyli się do ww. argumentów, Zainteresowany uważa, iż na podstawie art. 48 § 1 spłatę podatku można odroczyć lub rozłożyć na maksymalnie najniższe raty. Wnioskodawca wskazuje, iż nigdy nie uchylał się przed obowiązkiem podatkowym, zawsze sumiennie i terminowo się z niego wywiązując. Zachowanie wodociągów naraziło Go na dodatkowe opłaty z odsetkami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 67a § 1 w zw. z art. 13 § 1 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, naczelnik urzędu skarbowego, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może:

Zasadność udzielenia ww. ulg jest rozstrzygana w drodze decyzji właściwego naczelnika urzędu skarbowego, po przeprowadzeniu stosownego postępowania, wszczętego na wniosek podatnika.

Jednocześnie tut. Organ pragnie wyjaśnić, iż rozpatrując ulgi i zwolnienia podatkowe należy jednoznacznie podkreślić, że nie stanowią one standardu prawnego, lecz są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania.

Zgodnie z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.), każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Przepis ten wprowadza zatem w Polsce zasadę powszechności opodatkowania. Z kolei art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej stanowi, iż wszyscy są wobec prawa równi; wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne. Stosownie do tego przepisu wszyscy muszą zatem ponosić obciążenia publiczne z zachowaniem równości podmiotów wobec prawa, stąd też wszelkie zwolnienia stanowią odstępstwo od tej zasady i muszą być szczegółowo uregulowane w powszechnie obowiązujących przepisach prawa.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że udzielenie ulgi podatkowej mogą uzasadniać tylko szczególne przesłanki wynikające z art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej. Ważny interes podatnika wymaga istnienia nadzwyczajnych okoliczności w sytuacji życiowej konkretnego podatnika, zdarzeń obiektywnie niezależnych od postawy, zachowania podatnika, na które podatnik nie mógł mieć wpływu nawet przy dołożeniu nadzwyczajnej staranności w danych okolicznościach, zaś interes publiczny oznacza, że za zastosowaniem wnioskowanej ulgi musi przemawiać konieczność respektowania wartości wspólnych dla całego społeczeństwa, jak sprawiedliwość, bezpieczeństwo, zaufanie obywateli do organów władzy.

Jednakże wystąpienie okoliczności, do których odwołuje się przepis art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej (ważny interes podatnika, interes publiczny) nie kreuje obowiązku organu wydania decyzji pozytywnej dla strony. Tym samym decyzja o umorzeniu zaległości podatkowych, czy też odroczeniu lub rozłożeniu jej płatności ma charakter uznaniowy.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Reasumując należy stwierdzić, że udzielenie ulgi określonej w art. 67a ustawy - Ordynacja podatkowa nie jest działaniem obligatoryjnym ze strony właściwego naczelnika urzędu skarbowego, lecz uznaniowym, do którego tenże naczelnik w drodze delegacji ustawowej został upoważniony, w konsekwencji czego, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika, nie tyle powinien, lecz może z tego upoważnienia skorzystać.

W związku z powyższym podatnik może, składając odpowiedni wniosek, ubiegać się o odroczenie terminu płatności lub rozłożenie na raty zapłaty zaległości podatkowej, może również ubiegać się o umorzenie w całości lub w części zaległości podatkowej i odsetek za zwłokę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy dodać, iż dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.