ILPB2/415-783/08-2/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2008 r. (data wpływu 9 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów ze sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 9 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów ze sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 30 stycznia 1989 r. Wnioskodawczyni aktem notarialnym otrzymała darowiznę udziału w nieruchomości położonej w Poznaniu. Przedmiotowa nieruchomość to wielomieszkaniowy dom czynszowy. Wskazany wyżej udział wynosił xx części tej nieruchomości. Dnia 8 maja 1989 r. decyzją urzędu dzielnicowego nakazującą lokatorce P. Marii... opróżnienie wraz z wszystkimi osobami prawa jej reprezentującymi części lokalu nr 1 stanowiącej nadwyżkę powierzchni mieszkalnej, tj. 2 pokoi o pow. XXX m i XXX m w celu objęcia tej nadwyżki przez współwłaściciela domu, czyli Zainteresowaną. Po odwołaniach Pani Marii X decyzja została utrzymana w mocy przez urząd miejski wydział spraw lokatorskich oraz Naczelny Sąd Administracyjny w (...) Ośrodek Zamiejscowy w X. Dnia 1 lutego 1990 r. Pani Maria X przekazała Wnioskodawczyni posiadaną nadwyżkę powierzchni mieszkalnej o metrażu wyżej wykazanym. Po uzyskaniu ww. pokoi Zainteresowana przystąpiła do ich adaptacji na odrębne mieszkanie oznaczone nr xx.

Dnia 19 maja 2003 r. przed sądem rejonowym współwłaściciele nieruchomości postanowili uregulować sposób korzystania z nieruchomości. Postanowieniem sądu rejonowego przyznano Wnioskodawczyni łącznie z Krystyną X wyłączne korzystanie z lokalu mieszkalnego oznaczonego numerem xx.

W dniu 27 lutego 2007 r. sąd rejonowy w sprawie o zniesienie współwłasności nieruchomości wyżej wymienionej, wydał postanowienie częściowe, zgodnie z którym przyznano Wnioskodawczyni i Krystynie X do współwłasności w udziale po 1/2 części prawa własności do nieruchomości lokalowej stanowiącej lokal mieszkalny nr 1B.

Dnia 6 lipca 2008 r. Zainteresowana wraz z Krystyną X sprzedała przedmiotowy lokal.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedmiotowego lokalu mieszkalnego oznaczonego numerem (...) podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od zbycia nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż przedmiotowego lokalu mieszkalnego nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od zbycia nieruchomości, ponieważ prawo do tego lokalu posiadała Ona wraz z Krystyną X powyżej 5 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

W myśl art. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1588) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do 31 grudnia 2006 r. stosuje się zasady określone w tej ustawie w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r.

Dokonując analizy powołanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, iż dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy istotna będzie kwestia ustalenia daty nabycia udziałów w przedmiotowej nieruchomości.

Z analizy opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni dnia 30 stycznia 1989 r. nabyła w drodze darowizny udział w nieruchomości wynoszący XXX. Następnie dnia 27 lutego 2007 r. wydano postanowienie częściowe w sprawie o zniesienie współwłasności, w myśl którego Zainteresowanej i Marii XXX przyznano prawo własności nieruchomości lokalowej w udziale po 1/2.

Współwłasność jest instytucją prawa cywilnego uregulowaną w art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z ww. przepisem współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Zgodnie z art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo własnością w częściach ułamkowych albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego - art. 196 § 2 tej ustawy. Zgodnie z art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat.

Za datę nabycia nieruchomości, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która przypadła danej osobie w wyniku podziału rzeczy wspólnej, należy przyjąć datę jej nabycia na współwłasność, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości w wyniku jej podziału mieści się w udziale, jaki danej osobie przysługiwał w majątku wspólnym.

Jeżeli natomiast wartość otrzymanej przez Wnioskodawczynię nieruchomości przekracza Jej udział w majątku wspólnym, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza Jej udział w majątku wspólnym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano tego podziału.

Biorąc powyższe pod uwagę, za datę nabycia udziału w nieruchomości lokalowej oznaczonej numerem xx przyjmuje się datę nabycia w drodze darowizny, tj. 30 stycznia 1989 r. - o ile wartość tego udziału mieści się w udziale we współwłasności domu czynszowego, jaki nabyła Wnioskodawczyni w drodze ww. darowizny. W takim przypadku bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca 1989 r.

Reasumując, stwierdzić należy, że odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię udziałuw wysokości 1/2 w prawie nieruchomości lokalowej oznaczonej numerem xx, nie będzie stanowiło źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, o ile wartość tego udziału będzie mieścić się w udziale we współwłasności domu czynszowego, jaki nabyła w drodze darowizny w 1989 r. W takim przypadku, Zainteresowana nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego z tytułu odpłatnego zbycia udziału w przedmiotowej nieruchomości.

Końcowo, należy dodać, iż dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.