ILPB2/415-778/10-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2010 r. (data wpływu 23 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia podatku zapłaconego w Danii - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia podatku zapłaconego w Danii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 2006 r. Wnioskodawca uzyskał dochód w Danii w wysokości 98.960 DKK. Od tego dochodu w Danii została pobrana zaliczka na podatek w wysokości 8.234 DKK.

Jednocześnie z zeznania rocznego za 2006 rok złożonego w Danii wynika, że do zapłaty pozostało 5.740 DKK rozłożone w ratach:

* 1 stycznia 2008 r. - 544 DKK,

* 1 lutego 2008 r. - 574 DKK,

* 1 marca 2008 r. - 574 DKK,

* 1 kwietnia 2008 r. - 574 DKK,

* 1 maja 2008 r. - 574 DKK,

* 1 lipca 2008 r. - 574 DKK,

* 1 sierpnia 2008 r. - 574 DKK,

* 1 września 2008 r. - 574 DKK,

* 1 października 2008 r. - 574 DKK,

* 1 listopada 2008 r. - 574 DKK.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jakiej wysokości Zainteresowany może odliczyć podatek zapłacony w Danii w polskim zeznaniu podatkowym za 2006 rok.

Zdaniem Wnioskodawcy, może odliczyć od obliczonego podatku polskiego nie tylko pobrane w Danii zaliczki w kwocie 8.234 DKK, ale również wynikający z duńskiego rozliczenia pozostały do zapłacenia podatek w kwocie 5.740 DKK, który został rozłożony na 10 rat do zapłacenia do 2008 r..

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r. - osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1 i 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2006 r. Zainteresowany osiągnął w Danii dochód w wysokości 98.960 DKK, od którego została pobrana zaliczka na podatek w wysokości 8.234 DKK.

Z zeznania rocznego za 2006 rok złożonego w Danii wynika, że do zapłaty pozostało 5.740 DKK rozłożone w ratach płaconych w ratach w okresie od 1 stycznia 2008 r. do 1 listopada 2008 r..

Zainteresowany uważa, że może odliczyć od obliczonego podatku polskiego, nie tylko pobrane w Danii zaliczki w kwocie 8.234 DKK, ale również wynikający z duńskiego rozliczenia pozostały do zapłacenia podatek, który został rozłożony na 10 rat.

Stosownie do art. 22 konwencji z dnia 6 grudnia 2001 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2003 r. Nr 43, poz. 368), podwójne opodatkowanie będzie eliminowane w następujący sposób:

Zasady stosowania powyższej metody unikania podwójnego opodatkowania, zwanej metodą proporcjonalnego odliczenia, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych reguluje w treści art. 27 ust. 9.

Zgodnie z tym przepisem jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

W przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zasadę określoną w ust. 9 stosuje się odpowiednio (art. 27 ust. 9a ww. ustawy).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, iż w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania dochodu uzyskanego przez Wnioskodawcę w Danii do obliczenia podatku należnego w Polsce ma zastosowanie tzw. metoda proporcjonalnego odliczenia (odliczenia podatku zapłaconego za granicą).

Zgodnie z tą metodą, podatnik osiągający dochody za granicą ma obowiązek wykazać łączne dochody (zarówno krajowe, jak i zagraniczne) w zeznaniu, a od podatku dochodowego obliczonego według skali podatkowej ma prawo odliczyć podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to możliwe jest tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie. Jeżeli podatnik nie osiąga dochodów w kraju, jest również zobowiązany do złożenia zeznania podatkowego i wykazania dochodów osiągniętych za granicą.

Wobec tego w zeznaniu podatkowym za 2006 rok Zainteresowany może odliczyć tylko zapłacony w Danii w 2006 r. podatek.

Natomiast nie podlega odliczeniu podatek, który został Zainteresowanemu rozłożony na raty (płatne w 2008 r.), ponieważ podatek ten nie został zapłacony w Danii w 2006 r..

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.