ILPB2/415-761/10-4/WS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2010 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 18 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika powstałych na skutek korekty deklaracji ubezpieczeniowych jest:

* prawidłowe - w odniesieniu do pytania nr 1,

* bezprzedmiotowe - w odniesieniu do pytania nr 2.

W dniu 9 czerwca 2010 r. Wnioskodawca złożył do Urzędu Skarbowego wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika powstałych na skutek korekty deklaracji ubezpieczeniowych.

Pismem z dnia 14 czerwca 2010 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego, działając na podstawie art. 170 § 1, art. 14b § 1 i § 6 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z § 2 pkt 1 oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego, przekazał wniosek do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

Wyjaśnić bowiem należy, że zgodnie ze znowelizowanym art. 14a ustawy - Ordynacja podatkowa, z dniem 1 lipca 2007 r. organem właściwym do dokonywania interpretacji przepisów prawa podatkowego został Minister Finansów.

Natomiast, stosownie do art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej Minister Finansów upoważnił - w drodze ww. rozporządzenia - dyrektorów czterech izb skarbowych do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie, określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upoważnionych organów.

W analizowanym przypadku, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji od dnia 1 lipca 2007 r. jest - w związku z § 6 ww. rozporządzenia - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 i § 4 oraz 14f § 1 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 16 sierpnia 2010 r. nr ILPB2/415-761/10-2/WS, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 16 sierpnia 2010 r., skutecznie doręczono dnia 18 sierpnia 2010 r., zaś w dniu 26 sierpnia 2010 r. (data nadania 24 sierpnia 2010 r.), do tut. organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W związku z otrzymaniem pisma z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o zaniżonej podstawie wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe pracownika, Wnioskodawca dokonał korekty deklaracji ZUS za miesiące: 08/2001, 08/2003, 07/2004, 08/2004, 07/2005, 08/2005, 09/2005, 10/2005, 11/2005, 06/2006, 07/2006 i 06/2007.

Jednocześnie Zainteresowany nie korygował list wynagrodzeń dla pracownika sporządzonych za lata poprzednie, a sporządzone korekty do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zostały przekazane z datą 17 maja 2010 r. i w całości stanowią koszt pracodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, należałoby rozliczyć obowiązek podatkowy na dzień dokonania korekty i rozliczenie podatkowe pracownika dokonać w 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe - w odniesieniu do pytania nr 1,

* bezprzedmiotowe - w odniesieniu do pytania nr 2.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, zostało określone źródło przychodów, jakim jest: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do treści art. 31 ww. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przepis art. 32 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) lub pkt 2a ustawy.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione przepisy prawa należy stwierdzić, iż ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, jako płatnik podatku dochodowego, w związku z otrzymaniem pisma z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o zaniżonej podstawie wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe pracownika, dokonał korekty deklaracji ZUS za okres 2001 - 2007.

W związku z powyższym wyjaśnienia wymaga kwestia dotycząca zasadności dokonania korekty rozliczeń podatkowych za poszczególne lata podatkowe objęte ww. korektą deklaracji ZUS.

Zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa. Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z art. 81 ustawy - Ordynacja podatkowa wynika, że płatnik ma możliwość skorygowania uprzednio złożonej deklaracji. Zgodnie z treścią ww. artykułu, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację, co następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym, poprawnym wypełnieniu formularza, z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne należy stwierdzić, że sytuacja przedstawiona we wniosku nie upoważnia płatnika do dokonania korekty wystawionych za lata 2001 - 2007 formularzy podatkowych, bowiem wystawione deklaracje sporządzone były prawidłowo i odzwierciedlają one zaistniały w tamtych latach stan faktyczny, a więc wysokość pobranych przez płatnika składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, a nie wysokość składek należnych. W związku z powyższym brak jest podstaw prawnych do ich korygowania.

Należy jednak zwrócić uwagę, że w sytuacji gdy pracodawca ureguluje składki na ubezpieczenie społeczne, które co do zasady winny być opłacone przez pracownika, to dla pracownika będzie to stanowiło przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ustawy podatkowej.

Ponadto wyjaśnić należy, iż tut. Organ w wydanej interpretacji indywidualnej nie odniósł się do kwestii istnienia obowiązku zwrotu nadpłaconej składki zdrowotnej dla pracownika.

Stosownie bowiem do art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Artykuł 3 pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z treścią art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Zatem kwestie dotyczące istnienia obowiązku, czy też nie, zwrotu nadpłaconej składki zdrowotnej dla pracownika, Wnioskodawca powinien ustalić w oparciu o inne niż podatkowe przepisy regulujące ww. zagadnienie.

Natomiast w sytuacji gdy Wnioskodawca zwróci pracownikowi nadpłaconą składkę na ubezpieczenie zdrowotne, pracownik składając roczne zeznanie o wysokości osiągniętego przychodu za rok, w którym otrzymał ten zwrot, obowiązany jest na podstawie art. 45 ust. 3a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych doliczyć do należnego podatku za ten rok, kwoty zwróconych składek (uprzednio odliczonych). W związku z tym Wnioskodawca jako płatnik nie ma obowiązku wykazania ww. zwróconych składek w informacji PIT-11 wystawianej za rok, w którym nastąpił zwrot. Jednak powinien poinformować na piśmie pracownika o zwróconych składkach na ubezpieczenie zdrowotne oraz o obowiązku wynikającym z ww. art. 45 ust. 3a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w przypadku, gdy na mocy art. 37 ust. 1 ww. ustawy, Wnioskodawca jako płatnik będzie dokonywał rocznego obliczenia podatku, to będzie zobowiązany doliczyć (zgodnie z art. 37 ust. 1a pkt 5 ww. ustawy) do podatku obliczonego zgodnie z art. 27, otrzymany za jego pośrednictwem zwrot uprzednio zapłaconej i odliczonej składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Zgodnie bowiem z treścią art. 45 ust. 3a pkt 1 ww. ustawy, w przypadku otrzymania zwrotu uprzednio zapłaconych i odliczonych składek na ubezpieczenie społeczne lub zdrowotne - w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w ust. 1 lub ust. 1a pkt 2, składanym za rok podatkowy, w którym wystąpiły te okoliczności, podatnik jest obowiązany doliczyć odpowiednio do dochodu lub podatku, obliczonego zgodnie z art. 27 albo art. 30c, kwoty uprzednio odliczone.

Przy czym z przepisu art. 45 ust. 1 tej ustawy wynika, iż podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Natomiast stosownie do treści art. 37 ust. 1 ww. ustawy, jeżeli podatnik, od którego zaliczki miesięczne pobierają płatnicy określeni w art. 31, art. 33 lub art. 35 ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, złoży płatnikowi przed dniem 10 stycznia roku następującego po roku podatkowym oświadczenie sporządzone według ustalonego wzoru, które traktuje się na równi z zeznaniem, że:

W myśl art. 37 ust. 1a ww. ustawy, przy dokonywaniu rocznego obliczenia podatku, o którym mowa w ust. 1, płatnik:

Reasumując, w sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawcę płatnik nie ma obowiązku dokonywania korekty rozliczeń podatkowych za lata 2001 - 2007 w związku z zaniżeniem podstawy wymiaru składek i związaną z tym korektą deklaracji ZUS.

Natomiast w sytuacji gdy Zainteresowany zwróci pracownikowi nadpłaconą składkę na ubezpieczenie zdrowotne, pracownik składając roczne zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu za rok, w którym otrzymał ten zwrot, obowiązany jest doliczyć do należnego podatku za ten rok kwoty zwróconych składek (uprzednio odliczonych). W związku z tym Wnioskodawca jako płatnik nie ma obowiązku wykazania ww. zwróconych składek w informacjach PIT-11 wystawianych za rok, w którym nastąpił zwrot. Natomiast w przypadku, gdy Wnioskodawca jako płatnik będzie dokonywał rocznego obliczenia podatku, to będzie zobowiązany doliczyć do podatku, otrzymany za jego pośrednictwem zwrot uprzednio zapłaconej i odliczonej składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.