ILPB2/415-745/11-2/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2011 r. (data wpływu 7 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów ze stosunku pracy - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów ze stosunku pracy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zwana dalej Spółką) zamierza zorganizować dla swoich pracowników oraz członków ich rodzin imprezę integracyjno-sportową o charakterze otwartym, tzn. że udział w niej będą mieli prawo brać wszyscy pracownicy oraz członkowie ich rodzin. Zdaniem Spółki impreza taka sprzyjać będzie wytworzeniu dobrej atmosfery w pracy, wpłynie na zacieśnienie więzi pracowników z firmą oraz poprawi motywację pracowników do pracy. Pracownicy oraz członkowie ich rodzin będą uczestniczyć w imprezie nieodpłatnie. Podczas spotkania integracyjnego pracownicy Spółki oraz członkowie ich rodzin będą mogli skorzystać z usług gastronomicznych lub cateringowych. Racje żywnościowe nie będą przydzielone, każdy z uczestników będzie miał możliwość wyboru, jaki posiłek (artykuł spożywczy) chce zjeść, jakie napoje chce wypić. itp. Spółka nie zamierza ewidencjonować ilości spożytych przez danego pracownika oraz członków jego rodziny produktów. Pracownicy wraz ze swoimi rodzinami będą mieli również możliwość skorzystania z "atrakcji", które ma zamiar zapewnić Spółka (np. będą mogli wziąć udział w zorganizowanych zawodach sportowych, konkursach, itp.). Spółka nie będzie prowadzić ewidencji pozwalającej na ustalenie, który z pracowników z jakich "atrakcji" skorzystał. Organizację imprezy Spółka zamierza zlecić jednej firmie zewnętrznej odpowiedzialnej za zorganizowanie całości imprezy (tj. poprowadzenie zawodów sportowych, przeprowadzenie konkursów z wiedzy o historii Spółki, zapewnienie usług gastronomicznych lub cateringowych, itp). Spółka otrzyma fakturę obejmującą łączny koszt imprezy, tj. wynagrodzenie firmy zewnętrznej. Opłata ta wniesiona będzie ryczałtowo, bez względu na to czy pracownicy z usług skorzystają czy nie. W takim przypadku poszczególne koszty związane z imprezą (np. koszty wynajmu animatorów, którzy prowadziliby zabawy rekreacyjne dla pracowników Spółki oraz członków ich rodzin, koszty wyżywienia, oprawy muzycznej, koszty przeprowadzenia zwodów sportowych dla pracowników podzielonych na drużyny, itp.) nie będą Spółce znane (koszty te firma zewnętrzna uwzględnia przy kalkulacji należnego jej wynagrodzenia).Spółka - co do zasady - ustali szacunkowo ilość pracowników oraz członków ich rodzin chcących wziąć udział w imprezie, zbierając dane liczbowe od kierowników poszczególnych działów. Będzie to miało na celu określenie skali imprezy, tak aby firma świadcząca usługi wiedziała ile orientacyjnie przygotować posiłków, jak podzielić prawdopodobną liczbę uczestników na drużyny, które miałyby wziąć udział w zawodach sportowych, itp. Przy wejściu na imprezę Spółka nie będzie prowadzić listy obecności. Spółka chciałaby podkreślić, iż to jej zależy na uczestnictwie załogi w imprezie integracyjno-sportowej, którą zamierza zorganizować. W przypadku, gdy świadczenie miałoby być opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych pracownicy w większości nie skorzystaliby z udziału w imprezie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, uczestnictwo pracownika w otwartej imprezie integracyjno-sportowej, w trakcie której to sam uczestnik będzie decydował, z której atrakcji sportowej chce skorzystać nie prowadzi do powstania u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Spółki nie ma ona obowiązku doliczania jakichkolwiek kwot do przychodu pracownika uczestniczącego w imprezie integracyjno-sportowej i pobierania z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, postanowiono, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3 są: otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zatem o przychodzie pracownika można by mówić, gdyby pracownik skorzystał z postawionych do jego dyspozycji świadczeń, a ponadto możliwe byłoby precyzyjne ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji u pracowników biorących udział w imprezie integracyjno-sportowej nie dojdzie do powstania przychodu, skoro pracodawca nie będzie mógł ustalić, jakie faktycznie świadczenia otrzymają poszczególni pracownicy (co skonsumują w czasie imprezy, z jakich konkretnie atrakcji dodatkowych skorzystają, w jakich konkurencjach sportowych będą brać udział).

Z art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika zatem wprost, iż "przychód ze stosunku pracy powstaje w momencie otrzymania lub pozostawienia do dyspozycji podatnika pieniędzy i wartości pieniężnych oraz otrzymania (ale nie samego postawienia do dyspozycji) wartości świadczeń w naturze oraz innych nieodpłatnych świadczeń".

W związku z powyższym, Spółka uważa, że samo wzięcie udziału przez pracownika w otwartej imprezie integracyjno-sportowej nie doprowadzi do powstania u niego przychodu. Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu może podlegać jedynie konkretne i faktycznie otrzymane przez pracownika świadczenie.

Potwierdzeniem na to - zdaniem Spółki - jest wyrok WSA z dnia 10 grudnia 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1302/07. Z wyroku tego wynika, że jeśli pracodawca nie może ustalić, jakie świadczenie nieodpłatne pracownik faktycznie otrzymał, to nie powinien zwiększać przychodów pracownika z tytułu umowy o pracę. Wnioskodawca uważa, że w przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego sytuacji nie dojdzie do powstania przychodu u pracownika, gdyż Spółka nie będzie w stanie określić wartości nieodpłatnych świadczeń otrzymanych przez poszczególnych pracowników. Spółka będzie wiedzieć (szacunkowo), ile osób zostanie zaproszonych na imprezę, ale nie będzie jej wiadomo, czy rzeczywiście ta ilość osób zaproszonych przyjdzie, a tym bardziej czy skorzysta (oraz w jakim zakresie) ze świadczeń oferowanych w czasie imprezy. Spółka pragnie raz jeszcze podkreślić, że nie będzie sprawdzać oraz ewidencjonować, co i w jakich ilościach pracownik lub członek jego rodziny zje, czy wypije, czy uczestniczył w konkursie, czy brał udział w zawodach sportowych, a jeśli tak to których, itp.

Podobne stanowisko - zdaniem Wnioskodawcy - zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej nr ILPB2/415-152/09/10-S/TR z 23 września 2010 r. w sprawie przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów pracowników z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej. Według poznańskiej izby przy takim stanie faktycznym, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika, gdzie opłata jest wznoszona ryczałtowo, bez względu na to, czy pracownik z usług korzystał, czy też nie, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanych imprez. Nie sposób bowiem stwierdzić, czy konkretny pracownik rzeczywiście otrzymał świadczenie i jaka jest jego wartość. W konsekwencji wartość tych wydatków na rzecz pracowników z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej nie stanowi dla pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Na pracodawcy nie ciążą obowiązki płatnika z tego tytułu.

Zdaniem Spółki wyrażone przez nią stanowisko jest również zgodne z interpretacją WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 7 maja 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1326/08. Zdaniem tego sądu, jeśli pracodawca zakupuje towary i usługi związane z imprezą integracyjną jednak nie jest w stanie wskazać w jakim rozmiarze poszczególni uczestnicy imprezy korzystali z zakupionych towarów i usług, to nie dochodzi do powstania przychodu u pracowników uczestniczących w imprezie. W ocenie sądu z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wynika, że w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania. Samo pozostawienie do dyspozycji określonych świadczeń nie prowadzi jeszcze do powstania przychodu dla pracowników. Zatem o przychodzie pracownika można by mówić, gdyby pracownik skorzystał z postawionych do jego dyspozycji świadczeń oraz możliwe byłoby precyzyjne ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku braku imiennej listy pracowników i członków ich rodzin, Spółka nie ustala przychodu do opodatkowania pracownikom, ale dokonuje wyłączenia z podstawy opodatkowania koszt całej imprezy z podatku dochodowego od osób prawnych ze względu na uczestnictwo członków rodzin.

Podsumowując Spółka uważa, że w zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku o interpretację nie dojdzie do powstania przychodu u jej pracowników W związku z tym, Spółka nie powinna doliczać do przychodów żadnych kwot. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie pozwala na szacunkowe ustalanie przychodu pracowników (ustalanie przychodów "wirtualnych") i nie zawiera przepisów, które pozwalałyby na takie obliczenie przychodu pracownika. W szczególności nie jest dopuszczalne na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych doliczanie do przychodów pracownika kwoty ustalonej w wyniku podzielenia kosztów poniesionych przez Spółkę w związku z organizacją imprezy przez liczbę osób zaproszonych na imprezę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b cyt. ustawy. Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów m.in. przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

Wyjaśnić należy, że przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty - bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się między innymi różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych, czy imprez integracyjno-sportowych.

Świadczeniem nieodpłatnym dla pracownika jest np. udział w spotkaniu integracyjnym sfinansowanym przez pracodawcę. Wartość tego świadczenia to koszt jednostkowy udziału poszczególnych uczestników w spotkaniu. Poruszoną przez Wnioskodawcę kwestię trudności w ustaleniu ilości osób uczestniczących w ww. spotkaniu, należy uznać za problem organizacyjny, możliwy do rozwiązania.

Jeżeli odpłatności za zorganizowanie spotkania dokonano ryczałtowo, koszt całkowity należy podzielić przez liczbę uczestników (pracowników i członków ich rodzin), którzy wzięli w nim udział, a następnie przypisać tak obliczoną kwotę do przychodu ze stosunku pracy pracownika.

To, że Wnioskodawca nie dochowa należytej staranności, aby zadbać o ustalenie liczby i personaliów osób, które biorą udział w spotkaniu integracyjnym, nie oznacza, iż u tychże osób nie powstanie przychód z nieodpłatnych świadczeń.

Podkreślić również należy, iż na wysokość przychodu pracownika powstałego w związku z jego uczestnictwem w spotkaniu integracyjnym nie wpływa poziom wykorzystania poszczególnych atrakcji przewidzianych dla uczestników, bowiem cena (opłata ryczałtowa), którą uiszczał pracodawca za zorganizowanie spotkania nie była uzależniona od stopnia "skonsumowania" tych atrakcji przez uczestników spotkania. Innymi słowy, z podatkowego punktu widzenia bez znaczenia jest ile i jakie dania i napoje skonsumował uczestnik spotkania integracyjnego, jak również czy brał udział i w jakim zakresie skorzystał z atrakcji przewidzianych podczas tegoż spotkania.

Dodatkowo zaznaczyć należy, iż przychód w wysokości kosztów przypadających na członków rodzin pracowników, którzy biorą udział w spotkaniu podlega doliczeniu do przychodu ze stosunku pracy pracownika. Należy zwrócić uwagę, iż gdyby nie łączący go w danej chwili lub uprzednio z pracodawcą stosunek pracy nie otrzymałby on tego świadczenia.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż nieodpłatne świadczenie dla pracowników i członków ich rodzin w postaci uczestnictwa w spotkaniu integracyjno-sportowym organizowanym przez Wnioskodawcę stanowi dla pracowników przychód ze stosunku pracy, od którego Spółka jest zobowiązana obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych według zasad określonych w art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To, że Spółka nie dochowa należytej staranności, aby zadbać o ustalenie liczby i personaliów osób, które wezmą udział w spotkaniu integracyjno-sportowym, nie może mieć wpływu na powstanie obowiązku podatkowego po stronie pracowników, którym stawia do dyspozycji wzięcie udziału w tej imprezie. Aby obliczyć wartość przychodu po stronie konkretnych pracowników spółka powinna sporządzić listę uczestników, którzy wzięli udział w imprezie. Koszt całkowity jaki Spółka poniosła za zorganizowanie imprezy, należy podzielić przez liczbę uczestników (pracowników i członków ich rodzin), którzy wzięli w nim udział, a następnie przypisać tak obliczoną kwotę do przychodu ze stosunku pracy pracownika.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdza, iż wydana ona została w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku wyroki sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując treści tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.