ILPB2/415-721/12-3/WS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2012 r. (data wpływu 27 lipca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 9 października 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest samorządową jednostką organizacyjną samorządu województwa, prowadzoną w formie jednostki budżetowej. Wykonuje zadania określone w art. 8 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Art. 108 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 23 ust. 7 i 9 ustawy, nakłada na urzędy pracy obowiązek organizowania szkolenia dla członków wojewódzkich rad zatrudnienia (WRZ). Ponadto należy podkreślić, iż członkowie WRZ nie mają statusu pracowników. Szkolenia obejmują tematy związane z realizacją przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy i przeprowadzane są i będą przez profesjonalne firmy szkoleniowe, a finansowanie odbywa się ze środków Funduszu Pracy. Na łączny koszt szkolenia składają się również koszty wyżywienia, a ponadto w przypadku szkoleń zamiejscowych, koszty zakwaterowania i dojazdu członka rady z miejsca szkolenia do miejsca szkolenia. Firma prowadząca szkolenie wystawia fakturę VAT, której odbiorcą i płatnikiem jest Wnioskodawca. Członkowie Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia nie otrzymują wynagrodzenia za posiedzenia rady, pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownika ze świadczenia obowiązku pracy w celu wzięcia udziału w posiedzeniach rady zatrudnienia, za ten czas pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia ustalonego według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy u macierzystego pracodawcy - art. 23 ust. 8 cyt. ustawy. Organizację oraz tryb działania rad zatrudnienia określa rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 6 października 2004 r. w sprawie rad zatrudnienia. Wnioskodawca pełni funkcje płatnika składek podatku dochodowego od osób fizycznych pozostających z urzędem w stosunku cywilnoprawnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, wymienione wyżej koszty nie są przychodami członków Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia podlegającym opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych.

Obowiązek szkolenia członków Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia został ustawowo uregulowany. Wnioskodawca organizuje szkolenia dla Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia, której członkowie nie mają statusu pracownika, a w jej skład zostali powołani przez Marszałka Województwa z grona określonego w art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Wojewódzka Rada Zatrudnienia nie jest innym organem stanowiącym Samorządu Województwa. Obowiązek szkolenia członków Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia spoczywa na Wnioskodawcy, co wynika z art. 23 ust. 7 w związku z art. 108 ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy. Istnieje zatem upoważnienie ustawowe do łożenia na rzecz członków Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia. Koszt szkolenia jest przychodem z działalności otrzymywanym przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych, bez względu na sposób powoływania tych osób. Koszty obligatoryjnego szkolenia Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia ponoszone przez Wnioskodawcę są innymi należnościami za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem i ma tu zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszty te mieszczą się w zakresie pojęcia przychodu, ale podlegają zwolnieniu przedmiotowemu. Nie ma możliwości zindywidualizowania przychodów w stosunku do konkretnej osoby bo podmiotem jest Wojewódzka Rada Zatrudnienia. Członkowie WRZ pełnią obowiązki społeczne, jako reprezentanci pewnej społeczności działających w jej interesie, bez celów zarobkowych. W związku z tym pełnienie takiej funkcji podlega zwolnieniu z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Funkcjonowanie Rad Zatrudnienia reguluje ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.), zwana dalej "ustawą o promocji zatrudnienia", oraz rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 6 października 2004 r. w sprawie Rad Zatrudnienia (Dz. U. z 2004 r. Nr 224, poz. 2281).

Ustawa o promocji zatrudnienia stanowi, że polityka rynku pracy, realizowana przez władze publiczne, oparta jest na dialogu i współpracy z partnerami społecznymi. Jedną z form takiej współpracy jest działalność rad zatrudnienia, podejmowana na szczeblu centralnym (Naczelna Rada Zatrudnienia), województwa (wojewódzkie rady zatrudnienia) i powiatu (powiatowe rady zatrudnienia).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia do zadań samorządu województwa w zakresie polityki rynku pracy należy między innymi:

* podział posiadanych środków Funduszu Pracy, z uwzględnieniem kierunków i priorytetów określonych w regionalnym planie działań na rzecz zatrudnienia, na działania na rzecz promocji zatrudnienia, rozwoju zasobów ludzkich i aktywizacji bezrobotnych (pkt 2),

* współdziałanie z wojewódzką radą zatrudnienia w określaniu i realizacji regionalnej polityki rynku pracy i rozwoju zasobów ludzkich (pkt 4).

Zadania te są realizowane przez wojewódzki urząd pracy będący jednostką organizacyjną samorządu województwa (art. 8 ust. 3 ustawy o promocji zatrudnienia).

Zgodnie z brzmieniem art. 23 ust. 2 ustawy o promocji zatrudnienia w skład wojewódzkiej rady zatrudnienia wchodzą osoby powoływane przez marszałka województwa spośród działających na terenie województwa:

oraz przedstawiciel wojewody.

W myśl § 8 ww. rozporządzenia, wojewódzka rada zatrudnienia może ustalić w formie uchwały roczny plan potrzeb szkoleniowych jej członków lub podjąć uchwałę o potrzebie zorganizowania dla zainteresowanych członków szkolenia na określony temat, związany z realizacją przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Natomiast zgodnie z § 9 ust. 2 ww. rozporządzenia, szkolenia członków wojewódzkiej rady zatrudnienia są finansowane przez marszałka województwa, a powiatowej rady zatrudnienia przez starostę - w ramach limitu środków Funduszu Pracy, pozostających w ich dyspozycji.

Przechodząc na grunt przepisów podatkowych należy podkreślić, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Natomiast przychody uzyskane z tytułu pełnienia funkcji członka wojewódzkiej rady zatrudnienia stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie bowiem z art. 13 pkt 6 ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Udział członków wojewódzkiej rady zatrudnienia w bezpłatnym szkoleniu stanowi dla nich nieodpłatne świadczenie zaliczane do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, przysporzeniem majątkowym i przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są nie tylko aktywa, które ulegają zwiększeniu u podatnika, ale także zmniejszenie jego pasywów.

W świetle powyższego wartość przedmiotowych szkoleń podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 albo pkt 118 lit. b ustawy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1:

* pkt 90 ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Zwolnienie to ma zastosowanie wyłącznie do przychodów ze stosunku pracy lub stosunków pokrewnych, i nie dotyczy przychodów uzyskanych z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy,

* pkt 118 lit. b ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych, z tytułu szkoleń i przygotowania zawodowego dorosłych otrzymanych na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zwolnienie to dotyczy świadczeń przyznanych w celu uzyskania, uzupełnienia lub doskonalenia umiejętności i kwalifikacji zawodowych lub ogólnych, potrzebnych do wykonywania pracy, w tym umiejętności poszukiwania zatrudnienia.

Natomiast istotą szkoleń dla członków wojewódzkich rad zatrudnienia jest tematyka związana z realizacją zadań wynikających z przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Z tych względów wyżej wymienione zwolnienia podatkowe nie mają zastosowania do szkoleń organizowanych dla członków wojewódzkich rad zatrudnienia.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że do świadczeń otrzymanych przez członków rad zatrudnienia w związku z udziałem w szkoleniu a dotyczących otrzymania nieodpłatnego zakwaterowania i wyżywienia oraz zwrotu kosztów podróży, może mieć zastosowanie zwolnienie przedmiotowe określone w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy.

Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Omawiane zwolnienie jest limitowane do wysokości określonej w rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990, z późn. zm.) oraz poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991, z późn. zm.).

Zastosowanie powyższego zwolnienia uzależnione jest od spełnienia warunków określonych w ust. 13 art. 21 ustawy, tj. otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

W tym miejscu dodać należy, iż wolne od podatku - w myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - są tylko diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju. Za inną należność w przedmiotowej sprawie - wbrew opinii Wnioskodawcy - uznać nie można kosztu szkolenia, gdyż jest ono głównym celem podróży służbowej, a nie kosztem ubocznym.

Konsekwencją klasyfikacji nieodpłatnego świadczenia w postaci szkolenia do działalności wykonywanej osobiście jest spoczywający na płatniku, będącym osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, osobą prawną i ich jednostkami organizacyjnymi oraz jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, który dokonuje świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 6, obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy.

Jeżeli przedmiotem świadczeń, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy nie są pieniądze, podatnik jest obowiązany wpłacić płatnikowi kwotę zaliczki przed udostępnieniem świadczenia (art. 41 ust. 7 pkt 3 ustawy).

Nadmienić przy tym należy, iż ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji przychodów na rzecz poszczególnych osób, które uczestniczą w szkoleniu, mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego.

Kwoty pobranych zaliczek na podatek płatnik przekazuje w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (art. 42 ust. 1 ww. ustawy). Natomiast w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym przesyła podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu PIT-11 (art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy).

Reasumując należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we jest nieprawidłowe, gdyż sam koszt szkolenia finansowanego ze środków Funduszy Pracy dla członków wojewódzkiej rady zatrudnienia nie podlega zwolnieniu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i stanowi opodatkowany przychód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 cyt. ustawy, co rodzi po stronie płatnika - Wnioskodawcy obowiązek odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od wartości dokonywanego świadczenia oraz wystawienia informacji PIT-11.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.