ILPB2/415-7/12-2/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zakładu X przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2011 r. (data wpływu 27 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest:

* nieprawidłowe - w części odnoszącej się do zwrotu kosztów noclegu,

* prawidłowe - w części odnoszącej się do zwrotu pozostałych kosztów.

W dniu 27 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Pracodawca (dalej również: "Wnioskodawca", bądź "Zainteresowany") będący osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą Zakład X zatrudnia regionalnych opiekunów klienta. Podstawą stosunku pracy zawartego z regionalnym opiekunem klienta jest umowa o pracę, w której jako miejsce pracy określono obszar kilku województw.

Praca tych osób polega na wykonywaniu obowiązków przedstawicieli handlowych na terenie regionów przypisanych w umowach o pracę. Zatem wykonywanie swoich obowiązków pracowniczych na określonym obszarze związane jest w sposób nieodłączny ze stałymi przejazdami, wizytami i spotkaniami z klientami oraz potencjalnymi klientami. Przejazdy te są realizowane za pomocą samochodów służbowych, stanowiących własność pracodawcy.

Ponieważ wspomniane wyjazdy odbywają się w ramach obszaru wskazanego w umowie o pracę (tzw.: miejsce wykonywania pracy) i są nieodłącznym oraz stałym elementem wykonywania pracy przez pracownika wynikającym z charakteru i treści zawartej umowy o pracę pracodawca nie traktuje ich jako podróży służbowych w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy. Z tego względu pracownicy nie otrzymują diet i innych należności przysługujących pracownikom zgodnie z Kodeksem pracy w wypadku podróży służbowych.

W trakcie wykonywanej pracy pracownicy realizując wyjazdy w ramach wskazanego w umowie o pracę obszaru ponoszą wydatki związane z noclegiem, przejazdami autostradami, opłaceniem parkingów, zakupem paliwa. Na podstawie dostarczanych faktur dokumentujących poniesione wydatki pracodawca dokonuje zwrotu kosztów. Kwota zwróconych kosztów nie jest doliczana pracownikom do osiąganego przychodu, ze względu na to, że ponoszone wydatki wynikają bezpośrednio z wykonywania obowiązków służbowych, mają swe źródło w umowie o pracę i nie mają związku z celami osobistymi pracownika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy pracodawca słusznie przyjmuje, że zwracane regionalnym opiekunom klienta kwoty wydatków ponoszonych podczas ich wyjazdów na obszarze przypisanym w umowie o pracę i wynikających z wykonywanych obowiązków służbowych nie powinny być doliczane do osiąganego przez pracowników przychodu ze stosunku pracy i tym samym pracodawca nie powinien pobierać i odprowadzać z tego tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyjazdy regionalnych opiekunów klienta, realizowane na obszarze wskazanym w umowie o pracę, jako miejsce wykonywania pracy, stanowią nieodłączny element wiążących ich obowiązków służbowych świadczonych na rzecz pracodawcy. Ponoszone w trakcie odbywanych wyjazdów przez pracowników wydatki takie jak: opłacenie noclegów, pokrycie opłat parkingowych, zakup paliwa, związane są jednoznacznie z wykonywaniem obowiązków pracowniczych i w związku z tym pracodawca dokonuje zwrotu wskazanych kosztów na podstawie dostarczonych faktur, a kwota poniesionych i zwróconych wydatków nie stanowi dla pracownika przychodu ze stosunku pracy.

W opinii Zainteresowanego, zaznaczyć należy, że ze specyfiki pracy regionalnych opiekunów klienta oraz charakteru i treści zawartej umowy o pracę wynikają bezpośrednio stałe przejazdy, wizyty i spotkania z klientami. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, wszelkie koszty ponoszone w trakcie - realizowanych na wskazanym w umowie obszarze - wyjazdów, będą pozostawały w bezpośrednim związku z wykonywaniem obowiązków służbowych, wynikających z umowy o pracę i realizowane w ramach czynności w imieniu i na rzecz pracodawcy. Tym samym nie będą one miały związku z celami osobistymi pracowników. Zatem kwota zwracanych kosztów nie powinna być doliczana pracownikom do osiąganego przez nich przychodu ze stosunku pracy.

Na poparcie poglądu prezentowanego powyżej, Zainteresowany wskazuje, iż podobne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 marca 2011 r. nr IPPB2/415-3/11-4/AS, w którym uznano, że zwrotu wydatków poniesionych przez przedstawicieli handlowych związanych z wykonywaniem obowiązków służbowych wynikających z umowy o pracę spółka nie powinna traktować jako przychodu ze stosunku pracy oraz pobrać i odprowadzić z tego tytułu zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, zwrotu wydatków poniesionych przez regionalnych opiekunów klienta związanych z wykonywaniem obowiązków służbowych wynikających z umowy o pracę pracodawca nie powinien traktować jako przychodu ze stosunku pracy oraz pobrać i odprowadzić z tego tytułu zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* nieprawidłowe - w części odnoszącej się do zwrotu kosztów noclegu,

* prawidłowe - w części odnoszącej się do zwrotu pozostałych kosztów.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 powołanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z kolei zgodnie z art. 31 ustawy podatkowej, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż w celu realizacji zadań na rzecz swojego pracodawcy, regionalni opiekunowie klienta przemieszczają się w ramach swojego miejsca pracy określonego - zgodnie z umową o pracę - jako obszar kilku województw. Ponoszą oni liczne koszty, np. koszty związane z noclegiem, przejazdami autostradami, opłaceniem parkingów, czy też zakupem paliwa. Na podstawie dostarczanych faktur dokumentujących poniesione wydatki pracodawca dokonuje zwrotu tych kosztów. Ponadto, w treści wniosku Zainteresowany zaznaczył, iż pracownicy wykonując swoje obowiązki nie odbywają podróży służbowej w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy.

Zauważyć należy, iż w myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Pracodawca wysyłając pracownika w podróż służbową zobowiązany jest wypłacić mu dietę oraz inne należności na pokrycie kosztów. Zatem w przypadku, gdy pracownik nie jest w podróży służbowej pracodawca nie jest zobowiązany do wypłaty tychże należności. Zatem zwrot kosztów zakwaterowania (noclegów) stanowi nieodpłatne świadczenie ze strony pracodawcy dla pracownika, które nie skorzysta ze zwolnienia zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wartość ww. świadczenia, które zostało opłacone za pracownika stanowić będzie przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość takiego świadczenia opłaconego za pracownika pracodawca będzie miał obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ww. ustawy.

Reasumując, stwierdzić należy, iż wartość kosztów związanych z noclegiem stanowi dla pracowników Wnioskodawcy przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu. W związku z powyższym, pracodawca zobowiązany jest jako płatnik do pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy.

Natomiast, zwrot kosztów związanych z odbywanymi w celach służbowych przejazdami autostradami, opłaceniem parkingów oraz zakupem paliwa do samochodów będących własnością pracodawcy - nie stanowi dla pracowników podlegającego opodatkowaniu źródła przychodu. Tym samym, zwrot tych kosztów nie implikuje po stronie Wnioskodawcy obowiązków płatnika.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, należy stwierdzić, iż wydana została w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.