ILPB2/415-699/10-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2010 r. (data wpływu 1 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 1 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest nauczycielem akademickim posiadającym stopień naukowy doktora. Zainteresowany jest zatrudniony w charakterze pracownika dydaktyczno-naukowego na podstawie mianowania na stanowisku adiunkta na czas nieokreślony od maja 2005 r.

Akt nawiązania stosunku pracy przewiduje, że okres zatrudnienia na stanowisku adiunkta osoby nie mającej stopnia naukowego doktora habilitowanego nie może przekroczyć lat dziewięciu. Jednocześnie Zainteresowany przy nawiązaniu stosunku pracy nie otrzymał wykazu czynności, w których byłoby zobowiązanie do stworzenia ściśle określonych utworów poza zawartą w treści mianowania informacją, iż "okres zatrudnienia na stanowisku adiunkta osoby nie mającej stopnia naukowego doktora habilitowanego nie może przekroczyć lat dziewięciu", co jest wskazaniem, iż stworzenie utworu naukowego o charakterze rozprawy habilitacyjnej powinno nastąpić w ciągu lat 9 od momentu nawiązania stosunku pracy na stanowisku adiunkta.

Na uczelni, z którą Wnioskodawca nawiązał stosunek pracy powszechnie się przyjmuje, iż praca na stanowisku adiunkta wiąże się z zarówno pracą dydaktyczną jak i naukową.

Praca dydaktyczna polega na przygotowaniu i prowadzeniu zajęć dydaktycznych ze studentami oraz przygotowaniu materiałów pomocniczych do tychże zajęć (testów, pomocniczych materiałów dla studentów, itp.).

Praca naukowa polega na prowadzeniu badań naukowych, upubliczniania otrzymanych wyników w postaci publikacji naukowych, doniesień konferencyjnych, rozpraw naukowych oraz współautorstwie publikacji naukowych. W szczególności osoba posiadająca stopień naukowy doktora zatrudniona na stanowisku adiunkta zobowiązana jest do przygotowania publikacji naukowej w postaci rozprawy habilitacyjnej.

Co roku na podstawie uchwały senatu uczelni Zainteresowany składa wniosek w sprawie ustalenia struktury indywidualnych wynagrodzeń nauczycieli akademickich określający udział wynagrodzenia za prace o charakterze twórczym w całości wynagrodzenia ze stosunku pracy w następnym roku kalendarzowym.

Zgodnie z wnioskiem złożonym przez Wnioskodawcę zatwierdzonym przez kierownika jednostki organizacyjnej w roku 2010 udział ten wynosi 65% wynagrodzenia zasadniczego oraz wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe w całości wynagrodzenia.

Rektor uczelni w grudniu 2009 r. wydał decyzję, w której uzależnił uprawnienie do korzystania z podwyższonych kosztów uzyskania przychodu od czynności o charakterze twórczym od podpisania przez Zainteresowanego "Porozumienia" zawierającego następujące sformułowania:

"Porozumienie przewiduje, iż w treść wiążącego strony stosunku pracy, wynikającego z aktu mianowania na stanowisku adiunkta wprowadza się na mocy porozumienia stron kolejne postanowienia w brzmieniu jak niżej:

Zainteresowany odmówił podpisania Porozumienia, w związku z czym od miesiąca lutego 2010 r. uczelnia przestała uwzględniać 50-procentowe koszty uzyskania przychodu od prac o charakterze twórczym przy rozliczaniu zaliczek na podatek dochodowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy uzasadnione jest pozbawienie nauczyciele akademickiego praw do korzystania z 50% kosztów przychodu z prac o charakterze twórczym ze względu na niepodpisanie "Porozumienia" w ww. brzmieniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakwestionowanie prawa nauczyciela akademickiego do podwyższonych kosztów uzyskania przychodu ze względu na niepodpisanie "Porozumienia" w przytoczonym brzmieniu jest bezzasadne.

Artykuł 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350 z późn. zm.) wskazuje na uprawnienia twórców do korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu.

Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 24, poz. 83 z późn. zm.) wyraźnie wskazuje na to, że prowadzenie zajęć dydaktycznych i prac naukowych na wyższej uczelni jest działalnością twórczą w rozumieniu tej ustawy.

Artykuł 1. ust. 1 stanowi, iż przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Potwierdza to wyraźnie art. 1 ust. 2 tej samej ustawy, zgodnie z którym: "W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe)".

Zainteresowany wskazał, iż wykonuje On nie tylko działalność dydaktyczną, ale i naukową, co powinno rozwiać wątpliwości co do twórczego charakteru jego pracy w zakresie zadeklarowanym uczelni (w 65%) i zaakceptowanym przez kierownika jednostki.

Wnioskodawca - w opisanym stanie faktycznym - wykonuje czynności przygotowania prowadzenia zajęć dydaktycznych ze studentami, przygotowania testów i pomocniczych materiałów dydaktycznych. prowadzenia badań naukowych, upubliczniania otrzymanych wyników w postaci publikacji naukowych, doniesień zjazdowych, referatów konferencyjnych, rozpraw naukowych (w szczególności rozprawy habilitacyjnej) oraz współautorstwo publikacji naukowych, które to czynności stanowią zakres praw autorskich.

Na potwierdzenie powyższego stanowiska Wnioskodawca powołuje się na:

* interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB2/4I5-453W/08-6/SP z dnia 13 sierpnia 2008 r.

* interpretację wydaną przez Naczelnika Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego z dnia 16 kwietnia 2007 r., nr RO/415-2/07.

Zdaniem Wnioskodawcy, "Porozumienie", którego podpisanie uczelnia traktuje jako warunek korzystania z podwyższonych kosztów uzyskania przychodu jest nieważne, gdyż nie można zawrzeć umowy, która dotyczy wszystkich utworów danego twórcy mających powstać w przyszłości (art. 41 ust. 3 ustawy o prawie autorskim prawach pokrewnych).

Ponadto "Porozumienie" odnosi się także do utworów powstałych w przeszłości, co jest sprzeczne z zasadą lex retro non agit. Skoro takie postanowienia są nieważne oznacza to, iż umowa, w której znajduje się zapis o przeniesieniu autorskich praw majątkowych do całego przyszłego dorobku autora również jest nieważna.

Także zapisy zawarte w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, na które powołują się władze uczelni w osobnych dokumentach i korespondencji nie dają podstaw do uzależniania prawa do podwyższonych kosztów uzyskania przychodu od podpisania "Porozumienia".

Artykuł 12 ww. ustawy, na który powołują się władze uczelni jako uzasadnienie dla wymogu podpisania "Porozumienia" nie wskazuje na możliwość uzależniania przez władze uczelni prawa do podwyższonych kosztów uzyskania przychodu od podpisania umowy w brzmieniu przytoczonym powyżej.

Zainteresowany przy nawiązaniu stosunku pracy nie otrzymał wykazu czynności, w których byłoby zobowiązanie do stworzenia ściśle określonych utworów poza zawartą w treści mianowania informacją, iż "okres zatrudnienia na stanowisku adiunkta osoby nie mającej stopnia naukowego doktora habilitowanego nie może przekroczyć lat dziewięciu", co jest wskazaniem, iż stworzenie rozprawy naukowej o charakterze habilitacji powinno nastąpić w ciągu lat 9.

Artykuł 14 ww. ustawy o prawie autorskim prawach pokrewnych, na który powołuje się rektor w dalszej korespondencji uzasadniającej pozbawienie Wnioskodawcy prawa do podwyższonych kosztów uzyskania przychodu, mówi o pierwszeństwie publikowania utworu naukowego pracownika instytucji naukowej w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy oraz o możliwości korzystania z utworu przez instytucję naukową bez odrębnego wynagrodzenia, a nie o konieczności przeniesienia na instytucję naukową praw majątkowych w formie proponowanego "Porozumienia" ani też związku podpisania "porozumienia" w brzmieniu powyższym z prawem do 50% kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Koszty uzyskania przychodów regulują przepisy Rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Inaczej jest traktowana sprawa kosztów uzyskania przychodów twórców i autorów zatrudnionych na umowę o pracę. O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Z treści powołanego przepisu wynika, że przesłanką zastosowania kosztów w wysokości 50% uzyskanego przychodu jest stwierdzenie korzystania przez podatnika (twórcę) z wymienionych praw w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, takich jak np. "twórca", "korzystanie przez twórców z praw autorskich" lub pojęć z nimi związanych, jak np. "utwór", zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ww. ustawę o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W świetle art. 1 ust. 2 ww. ustawy w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ust. 1 tegoż przepisu jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron. W razie zatem wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim jak i nie będących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim. Tylko bowiem takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac - utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów można stosować, jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej, a obowiązki ze stosunku pracy sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują, wynagrodzenie za pracę stanowi równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

Z umowy o pracę (angażu) lub jakiegokolwiek dokumentu powinno jednak wynikać, jaka część wynagrodzenia (uposażenia) obejmuje wynagrodzenie autorskie z tytułu korzystania przez pracownika z praw autorskich, a jaka dotyczy wynagrodzenia ściśle związanego z wykonywaniem obowiązków pracowniczych (służbowych). Tylko bowiem takie wyróżnienie daje podstawę do zastosowania normy kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50%.

Z treści umowy o pracę musi zatem wynikać, że obowiązki ze stosunku pracy obejmują także działalność twórczą, a wyodrębniona część wynagrodzenia stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu. Konieczne jest dokładne wyróżnienie tej części wynagrodzenia, która związana jest z wykonywaniem czynności czy prac objętych prawami autorskimi oraz pozostałej jego części związanej z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych. Powyższe rozróżnienie musi wynikać z umowy o pracę, bowiem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości szacunkowego ustalania ilości pracy twórczej w całej ilości pracy danego pracownika - twórcy. Na podstawie szacunkowego (procentowego) określenia ilości wykonywanych przez pracownika prac objętych prawami autorskimi spośród ogółu jego obowiązków pracowniczych nie można ustalić, jaka konkretna część wynagrodzenia związana jest z korzystaniem z praw autorskich.

Jednakże należy zauważyć, iż zgodnie z art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do tej definicji, cytowana ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest twórcą w rozumieniu przepisów ww. ustawy, lub czy konkretna praca stanowi prawo autorskie lub prawo pokrewne.

W sprawach interpretowania przepisów ww. ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych uprawnione jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Departament Prawno-Legislacyjny w Warszawie.

Mając powyższe na uwadze, tylko wówczas gdy:

* praca wykonywana przez podatnika jest twórcza tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

* podatnik jest twórcą bądź artystą wykonawcą w rozumieniu tej ustawy,

* uzyskanie przychodu przez twórcę wynika z korzystania przez twórcę z tychże praw lub rozporządzania tymi prawami, do przychodów osiągniętych z tego źródła mogą być zastosowane, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 50% koszty uzyskania przychodu.

Powyższe oznacza, iż warunkiem zastosowania 50% normy kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest to, by zaistniał utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, twórca udzielił zamawiającemu licencji na korzystanie z danego utworu, względnie by doszło do rozporządzenia majątkowymi prawami autorskimi do twórczego dzieła, a ponadto, by umowa o pracę przewidywała rozróżnienie wynagrodzenia należnego pracownikowi na część związaną z korzystaniem z praw autorskich i część związaną z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych.

W rezultacie od kwoty honorarium wypłacanego pracownikom (twórcom), pomniejszonej o składki na ubezpieczenie społeczne będzie można odjąć 50% koszty uzyskania przychodu.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż jest On nauczycielem akademickim posiadającym stopień naukowy doktora i zatrudnionym w charakterze pracownika dydaktyczno-naukowego na podstawie mianowania na stanowisku adiunkta na czas nieokreślony od maja 2005 r.

Przy nawiązaniu stosunku pracy Wnioskodawca nie otrzymał wykazu czynności, w których byłoby zobowiązanie do stworzenia ściśle określonych utworów.

W grudniu 2009 r. Rektor uczelni wydał decyzję, w której uzależnił uprawnienie do korzystania z podwyższonych kosztów uzyskania przychodu od czynności o charakterze twórczym od podpisania przez Zainteresowanego "Porozumienia", którego treść przedstawił w stanie faktycznym.

Wnioskodawca odmówił podpisania Porozumienia, w związku z czym od miesiąca lutego 2010 r. uczelnia przestała uwzględniać 50-procentowe koszty uzyskania przychodu od prac o charakterze twórczym przy rozliczaniu zaliczek na podatek dochodowy.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż fakt podpisania bądź też nie przez Wnioskodawcę "Porozumienia" pozostaje bez znaczenia w kwestii zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do części wynagrodzenia za pracę o twórczym charakterze w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów uzależnione jest natomiast od przesłanek wskazanych powyżej w niniejszej interpretacji.

W szczególności decydujące znaczenie w tej kwestii ma fakt, iż aby z umowy o pracę lub innego dokumentu wynikało jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie autorskie z tytułu korzystania przez pracownika z praw autorskich, a jaka dotyczy wynagrodzenia ściśle związanego z wykonywaniem obowiązków pracowniczych (służbowych).

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej oraz postanowienia organu podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.