ILPB2/415-646/11-4/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2011 r. (data wpływu 3 czerwca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 września 2011 r. (data wpływu 5 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w związku ze sprzedażą lokalu mieszkalnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w związku ze sprzedażą lokalu mieszkalnego.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 24 sierpnia 2011 r., nr ILPB2/415-646/11-2/ES, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 24 sierpnia 2011 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 26 sierpnia 2011 r.), natomiast w dniu 5 września 2011 r. (data nadania 1 września 2011 r.) do tut. Organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na wezwanie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 16 listopada 2009 r. Wnioskodawczyni nabyła prawo do lokalu (Akt notarialny - oświadczenie o przyjęciu spadku) po zmarłej 13 sierpnia 2009 r. osobie zaliczonej do III grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn. Zgodnie z aktem notarialnym (protokół dziedziczenia, oświadczenie o przyjęciu spadku) do kręgu spadkobierców ustawowych należało dwoje rodzeństwa zmarłej, którym to należał się zachowek. Zachowek ten Zainteresowana spłaciła w dniu przyjęcia spadku. Wnioskodawczyni zapłaciła podatek od spadków i darowizn. Wartość przyjęta za podstawę do opodatkowania przez Urząd Skarbowy wyniosła cenę rynkową lokalu pomniejszoną o kwotę wolną od opodatkowania bez pomniejszenia o kwoty zapłaconych zachowków w związku z czynnościami otwarcia i przyjęcia spadku (oświadczenie notarialne). Zainteresowana poniosła też koszty notarialne oraz koszty za wpis do Ksiąg Wieczystych.

Wnioskodawczyni nie dokonywała żadnych nakładów inwestycyjnych wpływających na podniesienie wartości mieszkania sprzedanego w dniu 3 września 2010 r. Zainteresowana złożyła zeznanie podatkowe (dnia 27 kwietnia 2011 r.) PIT-39 o uzyskaniu przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości za 2010 r. Jako przychód Wnioskodawczyni wykazała kwotę uzyskaną ze sprzedaży. Jako koszt wyłącznie podatek zapłacony od spadków i darowizn.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w kosztach uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości oprócz zapłaconego podatku od spadków i darowizn można uwzględnić wartość zapłaconego zachowku, który Wnioskodawczyni zapłaciła a nie został uwzględniony w podstawie do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (decyzja Urzędu Skarbowego ostateczna z dnia 1 maja 2010 r.).

Zdaniem Wnioskodawczyni, kwota o jaką zawyżony został podatek od spadków i darowizn winna być kosztem obniżającym wartość przychodów oraz kosztem obniżającym wartość odziedziczonego spadku.

Ponadto Wnioskodawczyni uważa, że do kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości należy włączyć zapłacony przez Nią zachowek oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn, koszty notarialne oraz koszty ksiąg wieczystych. W ocenie Zainteresowanej były to koszty obowiązkowo poniesionych opłat, bez których nie byłoby możliwe uzyskanie przychodu ze sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku dochodowym.

W przypadku sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w powyższym przepisie decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu (dochodu) ma moment ich nabycia z uwagi na fakt, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ulegały zmianie.

Oznacza to, że dokonując oceny skutków prawnych zbycia omawianego lokalu mieszkalnego należy stosować przepisy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie do treści art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Kosztem odpłatnego zbycia są wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku, np.: koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, koszt uzyskania wypisu z ksiąg wieczystych itp. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo-skutkowy.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) rzeczy lub praw nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów o których mowa w ust. 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Stosownie do powołanych przepisów należy stwierdzić, że przychód uzyskany ze sprzedaży mieszkania może zostać pomniejszony o koszty, o których mowa w art. 19 ust. 1 oraz art. 22 ust. 6d ww. ustawy. Przy czym, jak wynika z cytowanego powyżej art. 22 ust. 6d ww. ustawy do kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia mieszkania nabytego w drodze spadku zaliczane są wyłącznie:

* udokumentowane nakłady na to mieszkanie zwiększające jego wartość,

* kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż w związku z oświadczeniem o przyjęciu spadku po osobie zmarłej zaliczonej do III grupy podatkowej - w listopadzie 2009 r. Wnioskodawczyni nabyła prawo do lokalu mieszkalnego wskutek czego zobowiązana była do zapłaty na rzecz rodzeństwa zmarłej, tzw. zachowku.

Ponadto Zainteresowana wyjaśniła, że nie dokonywała żadnych nakładów inwestycyjnych wpływających na podniesienie wartości mieszkania sprzedanego w dniu 3 września 2010 r.

Wnioskodawczyni złożyła zeznanie podatkowe w dniu 27 kwietnia 2011 r. PIT-39 o uzyskaniu przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości za 2010 r. Jako przychód wykazała kwotę uzyskaną ze sprzedaży ww. mieszkania. Natomiast jako koszt uzyskania przychodów Zainteresowana wskazała wyłącznie podatek zapłacony od spadków i darowizn.

Przepis art. 22 ust. 6d ww. ustawy w sposób jednoznaczny wskazuje co może być kosztem uzyskania przychodu przy sprzedaży mieszkania nabytego w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób i jak te koszty muszą być udokumentowane.

Niewątpliwie w przypadku sprzedaży mieszkania nabytego w drodze spadku kosztem uzyskania przychodu jest kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn oraz ewentualnie udokumentowane fakturą VAT nakłady poczynione w czasie jego posiadania, które zwiększyły wartość tego mieszkania. Powołany przepis nie daje możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu innego rodzaju wydatków niż wymienione tym przepisem.

Tut. Organ podkreśla, że roszczenie, które Wnioskodawczyni zapłaciła rodzeństwu zmarłej w postaci zachowku stanowi odrębną kwestię prawną. Wypłacony zachowek na ich rzecz nie stanowi ani kosztu odpłatnego zbycia nieruchomości, ani w żaden sposób nie mieści się w ustawowych kryteriach kosztu uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 22 ust. 6d ww. ustawy. Tym samym wbrew sugestii Zainteresowanej, uzyskany przez Nią przychód ze sprzedaży przedmiotowego mieszkania nie może być pomniejszony o wartość zapłaconego zachowku.

Reasumując stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni w kosztach uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia przedmiotowego lokalu mieszkalnego miała prawo uwzględnić zapłacony podatek od spadków i darowizn.

Natomiast Zainteresowana nie może uwzględnić w tych kosztach wartości zapłaconego zachowku, bowiem wydatek ten nie mieści się w dyspozycji przywołanego powyżej przepisu, tj. art. 22 ust. 6d i ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowaną i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.