ILPB2/415-646/08-2/MK - Zawarcie porozumienia z drugim współwłaścicielem wynajmowanej nieruchomości a przychód w podatku dochodowym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2008 r. (data wpływu 6 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu najmu - jest prawidłowe.

W dniu 6 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu najmu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem z matką po X; części domu jednorodzinnego o powierzchni 288 m². Dom został wykończony i Zainteresowany zamierza przeznaczyć 250 m² pod wynajem. Z matką (drugą współwłaścicielką przedmiotowej nieruchomości) Wnioskodawca zawarł pisemne porozumienie, zgodnie z którym wyłącznie On jest uprawniony do korzystania z tego domu, zawierania umów najmu, pobierania czynszu, ponoszenia kosztów eksploatacji oraz dochodu z najmu. Wnioskodawcza zaznacza, że najem nie będzie wykonywany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zawarcie porozumienia z drugim współwłaścicielem nieruchomości, na mocy którego Wnioskodawca jest uprawniony do korzystania z całości nieruchomości, zawierania umów najmu, pobierania czynszu i ponoszenia kosztów jej eksploatacji będzie uprawniało Go do naliczania przychodów otrzymywanych z tytułu najmu całej nieruchomości jako przychody Zainteresowanego z wyłączeniem przychodów u drugiego współwłaściciela Jego matki, a więc czy obowiązek podatkowy będzie spoczywał wyłącznie na Nim.

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarcie takiego porozumienia przez współwłaścicieli nieruchomości spowoduje, że przychody otrzymywane przez Niego nie będą stanowić przychodu u Jego matki. Stąd też obowiązek podatkowy z tytułu najmu domu powstanie wyłącznie u Zainteresowanego. Tym samym zawarcie porozumienia z drugim współwłaścicielem nieruchomości będzie upoważniało Wnioskodawcę do zaliczenia przychodów otrzymywanych z tytułu najmu w całości jako Jego przychody a jednocześnie będzie także upoważniało do odliczania całości kosztów związanych z przychodem z najmu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Stosownie do art. 8 ust. 2 ww. ustawy zasady wyrażone w ust. 1 pkt 1) stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy stanowi, że źródłem przychodu jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Przychodami z tytułu najmu, który nie stanowi działalności gospodarczej w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że najem stanowi podlegające opodatkowaniu źródło przychodów. Podstawą generowania przychodów z tytułu najmu jest zawarcie pomiędzy stronami stosownej umowy. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu. Czynsz ten stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 11 ustawy, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza wynająć nieruchomość której jest w X; części współwłaścicielem razem ze Swoją matką. Ponadto na mocy zawartej pomiędzy współwłaścicielami umowy wszelkie korzyści i koszty będzie czerpać wyłącznie Zainteresowany. Zgodnie z powyższym należy stwierdzić, iż zawarcie umowy najmu pomiędzy Wnioskodawcą i najemcą spowoduje, że to Wnioskodawca będzie jedyną osobą osiągającą przychody z najmu. Przychody te nie powstaną po stronie drugiego współwłaściciela. W wyniku bowiem zawarcia porozumienia pomiędzy współwłaścicielami wyłącznie Zainteresowany jest osobą uprawnioną do korzystania z nieruchomości i czerpania korzyści jakie ona przynosi.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe, ponieważ umowa najmu została zawarta pomiędzy wynajmującym (Wnioskodawcą) a najemcą, a podlegający opodatkowaniu przychód z tytułu najmu powstanie wyłącznie po stronie Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.