ILPB2/415-632/12-4/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, reprezentowanego przez pełnomocnika - adwokata, przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2012 r. (data wpływu 19 czerwca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 września 2012 r. (data wpływu 17 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury otrzymywanej z Francji - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury otrzymywanej z Francji.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 7 września 2012 r. nr ILPB2/415-632/12 -2/AJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Zainteresowanego do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, iż nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Pouczono również Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 7 września 2012 r. (skutecznie doręczono dnia 10 września 2012 r.).

W dniu 12 września 2012 r. na konto Izby Skarbowej w Poznaniu wpłynęła brakująca kwota w wysokości 40 zł.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca urodził się we Francji w 1940 r. Przed wyjazdem z Francji był w polskim konsulacie. Początkowo Zainteresowany dostał wizę na 3 miesiące, a później kolejną. Wnioskodawca został poinformowany, że w dalszej kolejności dostanie kartę czasowego pobytu na 10 lat. Wspomnianą kartę otrzymał w 2005 r. do kwietnia 2010 r. Po złożeniu dokumentów o kartę stałego pobytu w kwietniu 2010 r. Wnioskodawcy zostało doręczone pismo, w którym stwierdzono, że nie może dostać karty stałego pobytu i, że konieczne jest przyjęcie przez Wnioskodawcę obywatelstwa polskiego. Obywatelem Francji Zainteresowany był do lipca 2010 r.

Podczas starania się o kartę stałego pobytu Wnioskodawca został dwukrotnie, raz w Konsulacie RP we Francji, drugi raz w delegaturze urzędu wojewódzkiego poinformowany, że w przypadku osiedlenia się nie będzie musiał płacić podatku dochodowego przez 10 lat. Zainteresowany uwierzył w powyższe zapewnienia. Gdy Wnioskodawca wyjeżdżał do Polski był zatem przekonany, że nie obejmuje go obowiązek podatkowy, że nie będzie musiał płacić podatku dochodowego w Polsce przez 10 lat. Emeryturę z Francji Zainteresowany dostawał przez Bank, w którym pracownicy dopominali się o zaliczkę na podatek. Wnioskodawca jednak zapewniał ich, że nie ma obowiązku płacić podatku w Polsce i z tego powodu nakazał odsyłać emeryturę do banku we Francji, aby tam się rozliczać.

Zainteresowany nadmienił również, że otrzymywana przez Niego emerytura nie jest przekazywana z tytułu usług o charakterze publicznym świadczonych państwu francuskiemu. Emeryturę zagraniczną od C. otrzymuje miesięcznie, natomiast emerytura od płatnika A. wpłacana jest kwartalnie na konto w banku francuskim. Co istotne w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca otrzymywał emeryturę francuską w tak niskiej wysokości, że emerytura ta była zwolniona od podatku dochodowego we Francji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1, obywatel francuski, który otrzymuje w swoim kraju emeryturę tak niską, że jest ona zwolniona od podatku dochodowego, po osiedleniu się w RP nie może płacić podatku dochodowego w wyższej wysokości, niż płacił taki podatek we Francji, w tym przypadku - w ogóle powinien zostać zwolniony od podatku dochodowego.

Zdaniem Zainteresowanego wynika to z brzmienia przywołanego przepisu. Skoro bowiem obywatel Polski płacący podatek dochodowy od otrzymywanej emerytury w określonej wysokości, następnie osiedliłby się we Francji, gdzie ze względu na wysokość otrzymywanej emerytury zwolniony byłby z podatku dochodowego, to również obywatel francuski, skoro w swoim kraju był zwolniony z podatku dochodowego, powinien być w państwie polskim zwolniony od płacenia podatku dochodowego, ponieważ obywatel Umawiającego się Państwa (w tym przypadku Francji) nie może być poddany w drugim Umawiającym się Państwie (w tym przypadku Polski) ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej uciążliwe od tych, którym są lub mogą być poddani obywatele tego drugiego Państwa (obywatele polscy) znajdujący się w takiej samej sytuacji.

Wnioskodawca uważa, iż istotne jest rozumienie sformułowania "obywatele tego drugiego Państwa znajdujący się w takiej samej sytuacji". Taką samą sytuację należy w przedmiotowej sprawie rozumieć nie w kontekście obywateli polskich płacących podatek dochodowy od emerytury w Polsce, i w związku z tym obywatel francuski nie powinien płacić wyższych od nich podatków, lecz w kontekście obywateli polskich płacących podatek dochodowy od emerytury po osiedleniu się we Francji. Rozumienie takie jest oczywiste, jeśli bowiem przyjąć pierwsze znaczenie to komentowany przepis byłby w ogóle zbędny. Polski system podatkowy nie uzależnia wysokości płaconych podatków od narodowości, wysokość ta jest bowiem uzależniona od rodzaju osiąganego dochodu, jego źródeł oraz wysokości. W związku z tym obywatel francuski płacący podatek dochodowy od swojej emerytury w Polsce i tak nie mógłby płacić wyższych podatków (nie podlegałby bardziej uciążliwemu opodatkowaniu) od emerytów polskich.

Natomiast w odniesieniu do pytania nr 2, Wnioskodawca uważa, że zapewnienie złożone w konsulacie oraz w delegaturze urzędu wojewódzkiego o braku obowiązku płacenia przez 10 lat podatku dochodowego zrodziło skutki podatkowe. Określony w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek podatkowy jest co prawda nieograniczony, ale nie bezwzględny. Należy zaznaczyć, że podatnik nie może ponosić negatywnych konsekwencji fałszywych pouczeń, informacji i zapewnień udzielanych mu przez urzędników administracji publicznej. Ponadto, Zainteresowany od początku osiedlenia się w RP (2000 r.) rozliczał swój podatek we Francji, co utwierdzało go tylko w przekonaniu, że przedmiotowe zapewnienie jest prawdziwe i nie ma on obowiązku rozliczać się podatkowo w Polsce. Należy przypuszczać, że urzędnicy zapewniając Wnioskodawcę o braku obowiązku płacenia podatku dochodowego w Polsce kierowali się brzmieniem art. 24 pkt 1 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku. Potwierdzałoby to zatem stanowisko Wnioskodawcy w przedmiocie pierwszego zapytania.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że na wydanie interpretacji indywidualnej w niniejszej sprawie oczekuje naczelnik urzędu skarbowego, który został poinformowany o złożeniu niniejszego wniosku i wstrzymał naliczanie podatku dochodowego PIT-36 za rok 2008. Według wiedzy Zainteresowanego jest to jedynie postępowanie wyjaśniające, nie wydano w sprawie żadnej decyzji, nie wszczęto postępowania egzekucyjnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Powołany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy).

Stosownie do art. 18 umowy z dnia 19 stycznia 1977 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5), z zastrzeżeniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 renty, emerytury i podobne wynagrodzenia z tytułu poprzedniego zatrudnienia, wypłacane osobie zamieszkałej w jednym Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Artykuł 19 ust. 2 ww. umowy stanowi, że:

W związku z powyższym zauważyć trzeba, że co do zasady emerytury i renty wypłacane z tytułu poprzedniego zatrudnienia, podlegają opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania osoby, której są wypłacane. Natomiast emerytury i renty z tytułu wcześniejszego świadczenia państwu francuskiemu usług o charakterze publicznym, albo jego jednostce samorządu, albo też osobie prawnej tej jednostki lub państwa podlegają opodatkowaniu tylko we Francji, chyba że osoba pobierająca emeryturę lub rentę ma miejsce zamieszkania w Polsce i posiada obywatelstwo polskie. Wówczas taka emerytura, otrzymywana z tytułu tej pracy, podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca otrzymuje dwie emerytury przyznane przez C. oraz A. Zainteresowany ma miejsce zamieszkania w Polsce. Wnioskodawca wskazał, iż otrzymywane świadczenie nie jest emeryturą z tytułu usług o charakterze publicznym świadczonych państwu francuskiemu.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż otrzymywane przez Wnioskodawcę świadczenia podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce. Jednocześnie dochód ten nie podlega opodatkowaniu w państwie, z którego jest wypłacany, czyli we Francji.

Zatem, do emerytur wypłacanych przez francuskie instytucje osobie zamieszkałej w Polsce stosuje się przepisy polskiego prawa podatkowego, gdyż w świetle ww. Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania świadczenia te podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest m.in. emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy, przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

W związku z tym, iż w przedmiotowej sprawie emerytury z zagranicy są otrzymywane bez pośrednictwa płatnika należy mieć na uwadze przepis art. 44 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników z emerytur i rent z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Zgodnie z art. 44 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Z kolei, w myśl art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8. (PIT-36).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, że przychód uzyskiwany przez Wnioskodawcę z tytułu otrzymywanych przez Niego emerytur wypłacanych przez: C. oraz A. podlega opodatkowaniu w Polsce.

W związku z powyższym Wnioskodawca obowiązany jest złożyć zeznania podatkowe PIT -36 za poprzednie lata podatkowe oraz odprowadzić podatek z tytułu otrzymywanych świadczeń według wskazanych zasad określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wraz z odsetkami za zwłokę.

Odnosząc się natomiast bezpośrednio do stanowiska Wnioskodawcy w zakresie zasady równego traktowania należy wskazać, iż stosownie do art. 24 ust. 1 ww. konwencji w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, obywatele Umawiającego się Państwa niezależnie od tego, czy posiadają miejsce zamieszkania w jednym z Umawiających się Państw, nie mogą być poddani w drugim Umawiającym się Państwie ani opodatkowaniu, ani związanym z nim obowiązkom, które są inne lub bardziej uciążliwe od tych, którym są lub mogą być poddani obywatele tego drugiego Państwa znajdujący się w takiej samej sytuacji.

Z zasady równego traktowania wynika zakaz wszelkiej dyskryminacji, zarówno:

* bezpośredniej, opartej w sposób jawny na obywatelstwie, jak i

* pośredniej (ukrytej), która przez stosowanie innych kryteriów zróżnicowania prowadzi w rzeczywistości do tych samych rezultatów (przejawem dyskryminacji pośredniej może być np. ustanowienie takich warunków nabywania i korzystania z uprawnień, którym są w stanie sprostać tylko obywatele danego państwa).

Równe traktowanie, o którym mowa w art. 24 ust. 1 konwencji, nie polega, w odniesieniu do niniejszej sprawy, na zwolnieniu z opodatkowania lub zwolnieniu z bardziej "uciążliwego" opodatkowania w Polsce dochodów opodatkowanych we Francji. Na przykładzie można przedstawić, iż równe traktowanie ma polegać na obciążeniu Polaka mieszkającego we Francji takimi samymi obowiązkami jak mieszkającego tam Francuza albo Francuza mieszkającego w Polsce takimi samymi obowiązkami jak mieszkającego tu Polaka.

W konsekwencji, w sytuacji konieczności zapłaty w Polsce podatku od dochodów osiągniętych przez Zainteresowanego z Francji nie dochodzi do złamania zasady równego traktowania, określonej w art. 24 ww. konwencji.

Ponadto podkreślić należy, iż organ wydający interpretacje w trybie art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa dokonuje wyłącznie wykładni przepisów prawa. W związku z tym tutejszy organ nie ustosunkował się do pytania nr 2, dotyczącego skutków informacji uzyskanej w Konsulacie w (...) oraz Delegaturze (...) Urzędu Wojewódzkiego w (...).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.