ILPB2/415-606/14-2/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Urzędu Miejskiego przedstawione we wniosku z 12 maja 2014 r. (data wpływu: 16 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 16 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Prezydent Miasta udziela ulg w formie:

Organ podatkowy (zwany dalej również jako: "Wnioskodawca") w oparciu o ww. przepisy przeprowadza postępowanie podatkowe wszczęte wnioskiem przez podatników w zakresie umarzania zaległości podatkowych, odsetek za zwłokę, opłaty prolongacyjnej oraz kosztów upomnień. Po ustaleniu sytuacji finansowej i płatniczej wnioskodawcy oraz stwierdzeniu istnienia przesłanek "ważnego interesu podatnika" lub "interesu publicznego" organ podatkowy wydaje decyzje o umorzeniu zobowiązania podatkowego, którego dotyczy wniosek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy umorzenie:

#8210; stanowi dla dłużnika przysporzenie majątkowe podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w związku z powyższym, czy na płatniku ciąży obowiązek wystawienia tym osobom i przekazania właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego informacji, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. PIT-8C.

Zdaniem Wnioskodawcy, umorzenie zaległości podatkowych w zakresie podatków i opłat nie stanowi przychodu z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.).

Zobowiązania publicznoprawne z tytułu podatków i opłat są świadczeniami nieekwiwalentnymi. Nie można umorzenia zaległości podatkowej rozpatrywać w kategoriach przysporzenia majątkowego i traktować jako otrzymania nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy. Bezzasadne jest zatem zastosowanie w ww. sytuacji art. 42a ustawy, z którego wynika dla płatnika obowiązek wystawienia informacji PIT-8C.

Zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej.

Artykuł 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Artykuł 10 ust. 1 ww. ustawy zawiera katalog źródeł przychodów, z których dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 źródłem przychodów są tzw. "inne źródła".

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Otwarta formuła cyt. wyżej przepisu nie oznacza jednak, że pojęcie przychodu z innych źródeł ma nieograniczony zakres, obejmujący wszelkie relacje mogące zachodzić pomiędzy podmiotami, w tym wszelkie formy rezygnacji z wierzytelności przysługujących jednemu z podmiotów wobec drugiego z nich.

Zastosowanie umorzenia w stosunku do osoby fizycznej przez uprawniony do tego organ nie oznacza, że osoba ta zawsze uzyskuje z tego tytułu przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawa nie definiuje pojęcia "nieodpłatne świadczenie". Orzecznictwo sądów administracyjnych wskazuje, że pojęcie "nieodpłatne świadczenie" obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (Uchwała składu 7 sędziów NSA z 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10).

Zobowiązania publicznoprawne z tytułu podatków i opłat ze swej istoty, w odróżnieniu od zobowiązań wynikających ze stosunków cywilnoprawnych, są świadczeniami nieekwiwalentnymi. Nie sposób zatem rozpatrywać umorzenia zaległości podatkowej w kategoriach przysporzenia majątkowego i traktować jako otrzymania nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Umorzenie powyższe nie nosi znamion umorzenia wierzytelności wynikających z czynności cywilnoprawnych, które w momencie ich umorzenia tracą swój zwrotny charakter i stają się trwałym przysporzeniem majątkowym dłużnika.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, nie ma obowiązku sporządzenia i przekazania podatnikowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu informacji PIT-8C, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca stoi ponadto na stanowisku, że również umorzenie kosztów upomnienia, na podstawie przedstawionego wyżej wnioskowania, nie stanowi przychodu z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe potwierdza wydane na wcześniejsze zapytanie stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu wyrażone w interpretacji indywidualnej nr ILPB2/415-1118/13-2/TR z 21 lutego 2014 r., w którym wskazano, że " (...) umorzone osobie fizycznej zobowiązania publicznoprawne wraz z kosztami upomnienia nie stanowią u tejże osoby przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. (...)."

W związku z powyższym również w ww. sytuacji bezzasadne jest zastosowanie art. 42a ustawy, z którego wynika dla płatnika obowiązek wystawienia informacji PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.