ILPB2/415-604/10-4/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2010 r. (data wpływu 4 maja 2010 r.), uzupełnionym w dniu 16 sierpnia 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu wynajmu pokoju - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu wynajmu pokoju.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 i § 4 oraz w art. 14f ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 2 sierpnia 2010 r. nr ILPB2/415-604/10-2/ES, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 2 sierpnia 2010 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 6 sierpnia 2010 r.), zaś w dniu 16 sierpnia 2010 r. (data nadania 12 sierpnia 2010 r.) do tut. organu wpłynęła odpowiedź na wezwanie, w której Zainteresowana uzupełniła ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Po śmierci brata Wnioskodawczyni dowiedziała się, że została spadkobierczynią mieszkania w bloku. Brat zapisał Jej to mieszkanie w testamencie. Wówczas Zainteresowana nie wiedziała jeszcze, że istnieją inni współwłaściciele tego mieszkania (była żona brata, z którą nikt nie utrzymywał kontaktu od wielu lat).

Powyższych faktów Wnioskodawczyni dowiedziała się na rozprawie o otwarciu testamentu oraz przyjęciu spadku. Nie wiedząc o współwłaścicielu i z powodu braku środków finansowych na podstawowe opłaty za mieszkanie Zainteresowana wynajęła jeden pokój lokatorowi na okres dwóch miesięcy po 500,00 zł (łącznie 1000,00 zł) by opłacić zaległe i bieżące rachunki.

O zaistniałej sytuacji Wnioskodawczyni nie zgłosiła w urzędzie skarbowym oraz nie wybrała formy opodatkowania. Umowa została zawarta poza pozarolniczą działalnością gospodarczą. Po konsultacji w urzędzie skarbowym Zainteresowana wybiera opodatkowanie na zasadach ogólnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawczyni ma zapłacić podatek po rozliczeniu zeznania podatkowego za 2009 rok od wynajmu, jeżeli sprawa o otwarcie testamentu i przyjęcie spadku w sądzie nie jest zakończona i Zainteresowana nie ma tytułu prawnego do wynajmu mieszkania (pokoju). Jeśli Wnioskodawczyni ma zapłacić podatek to na jakim druku.

Zdaniem Wnioskodawczyni, z braku tytułu prawnego do wynajmu nie powinna go wynajmować oraz odprowadzać podatku za 2009 rok za wynajem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy źródłem przychodu jest między innymi najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Przychodami z tytułu najmu, w myśl przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Powyższe przepisy wyraźnie wskazują, że najem stanowi podlegające opodatkowaniu źródło przychodów. Podstawą uzyskiwania przychodów z tytułu najmu jest zawarcie pomiędzy stronami stosownej umowy. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu, który stanowi przychód w rozumieniu przepisów prawa podatkowego. Jednakże do powstania po stronie wynajmującego przychodu konieczne jest zaistnienie przesłanki zawartej w art. 11 ww. ustawy, czyli otrzymanie lub postawienie czynszu do dyspozycji wynajmującego.

Z art. 44 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że w przypadku opodatkowania przychodów z najmu na zasadach ogólnych wg skali podatkowej, podatnicy zobowiązani są do wpłacania zaliczek miesięcznych. Obowiązek wpłacania zaliczki powstaje poczynając od miesiąca, w którym dochody z najmu przekroczyły od początku roku kwotę powodującą obowiązek zapłaty podatku.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują obowiązku posiadania przez wynajmującego tytułu prawnego do wynajmowanego lokalu.

Istotnym faktem jest, iż Zainteresowana uzyskała przychód z tytułu najmu podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż jeżeli Wnioskodawczyni uzyskała korzyści majątkowe z tytułu umowy wynajmu lokalu, to powinna je opodatkować jako przychód ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. najem nieruchomości. Rozliczenie powinno nastąpić na druku PIT-36.

Jednocześnie informuje się, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa Minister Finansów na pisemny wniosek zainteresowanego wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Treść art. 3 pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Natomiast przez ustawy podatkowe zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Analiza przedstawionej sprawy wskazuje, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny dotyczy zarówno stosowania przepisów prawa podatkowego, jak i stosowania przepisów ustaw niepodatkowych - w tym przypadku ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Zatem ocena możliwości zawarcia skutecznie prawnej umowy najmu lokalu przez osobę nie posiadającą do niego tytułu prawnego nie może stanowić przedmiotu interpretacji indywidualnej, wydawanej na mocy przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa.

Jednocześnie tutejszy organ wskazuje na treść art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.