ILPB2/415-594/14-3/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2014 r. (data wpływu 12 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykorzystywania przez pracowników samochodów służbowych do celów prywatnych - jest prawidłowe.

W dniu 12 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych korzystania przez pracowników z samochodu służbowego w celu dojazdu z miejsca garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych oraz skutków podatkowych wykorzystywania przez pracowników samochodów służbowych do celów prywatnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej jako "Spółka" lub "Wnioskodawca") prowadzi działalność głównie w zakresie promowania i dystrybucji nowoczesnych technologii z branży ochrony środowiska, w szczególności kanalizacji podciśnieniowej. W ramach prowadzonej działalności Spółka użytkuje samochody, które przydzielone zostały zatrudnionym pracownikom w celu umożliwienia im właściwej realizacji zadań. W celu należytego zabezpieczenia i jednocześnie usprawnienia sposobu korzystania z samochodów w firmie, Wnioskodawca wprowadził regulacje wewnętrzne dotyczące zasad ich użytkowania (Regulamin w sprawie zasad korzystania z samochodów służbowych; dalej jako "Regulamin"). W Regulaminie, poza szeregiem unormowań opisujących zasady korzystania z pojazdów oraz odpowiedzialności za powierzone mienie, przewidziana jest m.in. możliwość wykorzystywania przez pracowników samochodów do celów prywatnych.

Na zasadach określonych w Regulaminie Wnioskodawca dopuszcza możliwość korzystania przez pracowników z samochodów służbowych dla celów prywatnych. Pracownik wykorzystujący samochód służbowy do celów prywatnych zobowiązany jest do składania, co najmniej raz w miesiącu, oświadczenia o liczbie kilometrów przejechanych samochodem służbowym do celów prywatnych. Obowiązkowe elementy oświadczenia to m.in.: stan licznika samochodu na koniec poprzedniego miesiąca, stan licznika na koniec bieżącego miesiąca, ilość przejechanych kilometrów z podziałem na jazdy służbowe i jazdy prywatne.

Z uwagi na fakt, że wszyscy pracownicy, którzy użytkują samochody służbowe są w Spółce zatrudnieni na umowę o pracę na czas nieokreślony, Wnioskodawca zdecydował, że wartość pieniężna nieodpłatnego świadczenia z tytułu wykorzystywania samochodu do celów prywatnych będzie ustalana w oparciu o cenę najmu długoterminowego samochodu takiej samej lub zbliżonej klasy i roku produkcji na lokalnym rynku usług najmu pojazdów.

Przychód pracownika, od którego pobrana jest zaliczka na podatek, będzie obliczany jako iloczyn stawki za jeden kilometr oraz liczby przejechanych wdanym miesiącu kilometrów dla celów prywatnych. Stawka za jeden kilometr jazdy dla celów prywatnych w danym miesiącu obliczana jest poprzez podzielenie ww. miesięcznej rynkowej ceny najmu długoterminowego przez całkowitą liczbę przejechanych kilometrów (całkowity przebieg pojazdu za miesiąc).

Koszty zakupu paliwa niezbędnego do realizacji przejazdów w celach prywatnych pokrywa pracownik. Spółka nie świadczy usług w zakresie najmu pojazdów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zaprezentowany sposób określania przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia w postaci wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych właściwie odzwierciedla zasady zawarte w art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, sposób określania przychodu pracownika z tytułu nieodpłatnego świadczenia w postaci wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych właściwie realizuje zasady zawarte w art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zasady udostępnienia samochodu służbowego, w tym do celów prywatnych, zostały określone w Regulaminie. Zgodnie z nimi pracownik zobowiązany jest do składania Spółce comiesięcznego oświadczenia o korzystaniu z samochodu służbowego w celach służbowych i prywatnych w danym miesiącu. Na podstawie oświadczenia, Spółka, jako płatnik oblicza wartość nieodpłatnego świadczenia pracownika z tytułu użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych, od którego pobierana jest zaliczka z tytułu PIT.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zgodnie z tym wartość nieodpłatnych świadczeń z tytułu udostępnienia pracownikom samochodów służbowych do celów prywatnych, stanowi dla nich przychód ze stosunku pracy. Wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń, w przypadku świadczeń polegających na nieodpłatnym korzystaniu z samochodów służbowych będących własnością Spółki do celów prywatnych, ustalana będzie zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o PIT, na podstawie cen rynkowych, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich udostępnienia. Zgodnie z powyższymi przepisami, podstawą opodatkowania będzie wartość świadczenia ustalona w oparciu o wartość rynkową liczby kilometrów przejechanych przez pracownika w celach prywatnych.

Zdaniem Spółki opisany we wniosku sposób określania świadczenia z tytułu użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych prowadzi do prawidłowego naliczenia wartości nieodpłatnego świadczenia z tytułu użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych, ponieważ oświadczenie jest dopuszczalnym i stosowanym dowodem wystąpienia określonej okoliczności istotnej dla określenia skutków podatkowych (w niektórych przypadkach przepisy podatkowe wprost wymagają oświadczenia dla udokumentowania określonej okoliczności), a w przypadku samochodów służbowych będących własnością Spółki - zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o PIT wartość świadczenia kalkulowana będzie poprzez porównanie do cen podobnych usług oferowanych na rynku.

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawiony sposób ustalania i doliczania do przychodu podlegającego opodatkowaniu PIT, wartości świadczenia z tytułu użytkowania samochodu służbowego dla celów prywatnych spełnia wymogi określone w przepisie art. 11 ust. 2a ustawy o PIT. Spółka doliczając wartość ustalonych w sposób opisany powyżej nieodpłatnych świadczeń do wynagrodzenia pracownika wypłaconego w danym miesiącu oraz pobierając i odprowadzając zaliczki na podatek dochodowy (art. 31 ustawy o PIT) prawidłowo realizuje spoczywające na niej obowiązki płatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z informacji przedstawionych we wniosku, wynika że na zasadach określonych w Regulaminie Wnioskodawca dopuszcza możliwość korzystania przez pracowników z samochodów służbowych dla celów prywatnych. Pracownik wykorzystujący samochód służbowy do celów prywatnych zobowiązany jest do składania, co najmniej raz w miesiącu, oświadczenia o liczbie kilometrów przejechanych samochodem służbowym do celów prywatnych. Obowiązkowe elementy oświadczenia to m.in.: stan licznika samochodu na koniec poprzedniego miesiąca, stan licznika na koniec bieżącego miesiąca, ilość przejechanych kilometrów z podziałem na jazdy służbowe i jazdy prywatne.

Z uwagi na fakt, że wszyscy pracownicy którzy użytkują samochody służbowe są w Spółce zatrudnieni na umowę o pracę na czas nieokreślony, Wnioskodawca zdecydował, że wartość pieniężna nieodpłatnego świadczenia z tytułu wykorzystywania samochodu do celów prywatnych będzie ustalana w oparciu o cenę najmu długoterminowego samochodu takiej samej lub zbliżonej klasy i roku produkcji na lokalnym rynku usług najmu pojazdów.

Przychód pracownika, od którego pobrana jest zaliczka na podatek, będzie obliczany jako iloczyn stawki za jeden kilometr oraz liczby przejechanych wdanym miesiącu kilometrów dla celów prywatnych. Stawka za jeden kilometr jazdy dla celów prywatnych w danym miesiącu obliczana jest poprzez podzielenie ww. miesięcznej rynkowej ceny najmu długoterminowego przez całkowitą liczbę przejechanych kilometrów (całkowity przebieg pojazdu za miesiąc).

Koszty zakupu paliwa niezbędnego do realizacji przejazdów w celach prywatnych pokrywa pracownik. Spółka nie świadczy usług w zakresie najmu pojazdów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że niewątpliwie wartość nieodpłatnych świadczeń z tytułu udostępnienia przez pracodawcę osobom świadczącymi pracę na podstawie umów o pracę do celów prywatnych samochodów służbowych, stanowi dla tychże osób przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pozostaje przy tym do rozstrzygnięcia kwestia sposobu ustalenia wartości tego świadczenia.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że skoro w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nie świadczy usług najmu samochodów, to w celu ustalenia wartości świadczenia w postaci udostępniania zakupionego przez Spółkę samochodu służbowego do celów prywatnych pracownika - Spółka jako pracodawca - powinna uwzględnić ceny rynkowe stosowane przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Tym samym stanowisko wyrażone przez Wnioskodawcę, że w przedmiotowej sprawie przy ustalaniu przychodu pracowników z tytułu udostępniania im w celach prywatnych samochodów służbowych znajdzie zastosowanie norma prawna określona w art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest prawidłowe.

Końcowo, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Treść art. 3 pkt 2 ww. ustawy stanowi, że ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Z uwagi na powyższe, nie podlegają urzędowej interpretacji zasady kalkulacji wysokości przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia w postaci wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych. Przedmiotem interpretacji indywidualnej w niniejszej sprawie może być wyłącznie wskazanie przepisu, na podstawie którego należy ustalić wartość nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników, a nie prawidłowość ich wyliczania, bowiem kwestia ta nie jest regulowana przepisami prawa podatkowego i stanowi domenę ewentualnego postępowania kontrolnego bądź postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w zakresie skutków podatkowych wykorzystywania przez pracowników samochodów służbowych do celów prywatnych w dniu 4 sierpnia 2014 r. wydana została interpretacja indywidualna nr ILPB2/415-594/14-2/AJ.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.