ILPB2/415-594/14-2/AJ - Ustalenie skutków podatkowych korzystania przez pracowników z samochodu służbowego w celu dojazdu z miejsca garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2014 r. (data wpływu 12 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych korzystania przez pracowników z samochodu służbowego w celu dojazdu z miejsca garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych - jest prawidłowe.

W dniu 12 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych korzystania przez pracowników z samochodu służbowego w celu dojazdu z miejsca garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych oraz skutków podatkowych wykorzystywania przez pracowników samochodów służbowych do celów prywatnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej jako "Spółka" lub "Wnioskodawca") prowadzi działalność głównie w zakresie promowania i dystrybucji nowoczesnych technologii z branży ochrony środowiska, w szczególności kanalizacji podciśnieniowej. W ramach prowadzonej działalności Spółka użytkuje samochody, które przydzielone zostały zatrudnionym pracownikom w celu umożliwienia im właściwej realizacji zadań. W celu należytego zabezpieczenia i jednocześnie usprawnienia sposobu korzystania z samochodów w firmie, Wnioskodawca wprowadził regulacje wewnętrzne dotyczące zasad ich użytkowania (Regulamin w sprawie zasad korzystania z samochodów służbowych; dalej jako "Regulamin"). W Regulaminie, poza szeregiem unormowań opisujących zasady korzystania z pojazdów oraz odpowiedzialności za powierzone mienie, przewidziana jest m.in.: możliwość wyznaczenia danemu pracownikowi, w ramach wykonywania przez niego obowiązków pracowniczych, parkowania (garażowania) samochodu służbowego w miejscu jego zamieszkania.

Wyznaczenie miejsca parkowania (garażowania) w miejscu zamieszkania następuje w ramach zawarcia z pracownikiem odrębnej "Umowy o powierzeniu parkowania samochodu służbowego" (dalej jako "Umowa").

Decyzja o zawarciu Umowy z danym pracownikiem uzależniona jest od charakteru jego pracy, zajmowanego stanowiska oraz wymogów co do jego mobilności i dyspozycyjności (konieczności stałego przemieszczenia się w celach służbowych poza siedzibą Spółki). W przypadkach gdy każdorazowe pozostawianie samochodu przy siedzibie Spółki jest niecelowe (wiązałoby się ze znacznym nakładem czasowym), a jednocześnie wyznaczenie przez Spółkę miejsca garażowania w miejscu zamieszkania pracownika gwarantuje bezpieczeństwo samochodu oraz przede wszystkim bezpośrednią gotowość do jego użytkowania w celu świadczenia pracy, Spółka na mocy Regulaminu zawiera z pracownikiem Umowę. Obecnie przedmiotową Umowę Spółka zawarła z pracownikami zajmującymi następujące stanowiska:

* serwisanci oraz

* kadra zarządzająca/kierownicza: Wiceprezes - Dyrektor Techniczny, Członek Zarządu - Zastępca Dyrektora Marketingu, Dyrektor Marketingu, Zastępca Dyrektora Technicznego.

Obszarem działalności Wnioskodawcy jest terytorium całego kraju, jak również Litwy i Ukrainy. W ramach oferowanych produktów Spółka zapewnia m.in. serwis gwarancyjny i pogwarancyjny, co wymaga od zatrudnionych serwisantów pełnej dyspozycyjności dla obsługi klienta. Z kolei do zadań kadry zarządzającej/kierowniczej należy prowadzenie interesów Spółki, co wymaga częstych wyjazdów w różne miejsca wykonywania obowiązków służbowych. Ze względu na charakter czynności wykonywanych przez kadrę zarządzającą/kierowniczą wymagana jest ich mobilność i dyspozycyjność. W drodze Umowy na pracownika nałożony jest szereg obowiązków pracowniczych związanych z zabezpieczeniem mienia Spółki oraz uregulowane są zasady odpowiedzialności majątkowej związanej z ich nienależytym wykonaniem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przejazdy pracowników Wnioskodawcy - z którymi zawarta została Umowa - z miejsca garażowania służbowego samochodu do miejsca wykonywania obowiązków służbowych (do siedziby Spółki, oddziału Spółki bądź innego wymaganego obowiązkami służbowymi miejsca) i z powrotem, spowodują powstanie przychodu ze stosunku pracy wynikającego z ustawy o PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyznaczeni pracownicy Spółki (z którymi zawarta została Umowa) wykorzystując powierzone im samochody służbowe w celu należytego wywiązania się z obowiązków służbowych, dojeżdżając z miejsca garażowania do siedziby Spółki bądź innego miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem, nie osiągną dodatkowego przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, w związku z czym Spółka nie będzie zobowiązana do obliczenia odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy.

Jak wynika z wyżej wymienionego przepisu za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Jednak ze względu na charakter pracy wskazanych pracowników (kadra zarządzająca/kierownicza i serwisanci), wymagający stałej gotowości do realizacji zadań służbowych i wynikający z Umowy obowiązek nadzoru nad powierzonym przez Spółkę mieniem, przytoczony przepis nie będzie miał zastosowania. Zdaniem Spółki przejazdy wyznaczonych pracowników powierzonymi im samochodami służbowymi pomiędzy miejscem garażowania, a miejscem wykonywania obowiązków służbowych stanowią realizację ich obowiązków pracowniczych (służbowych). Pracownicy ci przejmują bowiem od Spółki (jako pracodawcy) czynności związane z bezpiecznym przechowywaniem powierzonego samochodu. Realizacja obowiązków służbowych (pracowniczych) nie może generować dla pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania korzystającego z niego pracownika Spółki pozwala realizować cele służbowe w zakresie dbałości o powierzone mienie, natomiast przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń, należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników, określających m.in. zasady użytkowania oraz dbania o powierzone pracownikowi mienie (art. 124 § 1 i 2 Kodeksu pracy). Jednocześnie takie rozwiązanie zapewni wymaganą wykonywaniem obowiązków służbowych mobilność i dyspozycyjność serwisantów oraz członków kadry zarządzającej/kierowniczej, co daje Spółce możliwość efektywnego wykorzystania czasu ich pracy (co przekłada się na uzyskiwane przez Spółkę przychody). W związku z tym po stronie pracowników Spółki nie wystąpi przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, z tytułu korzystania z samochodu służbowego przy przejazdach z miejsca garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń, należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników, określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie.

Jak wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1 (tekst jedn.: innym niż pieniądze, papiery wartościowe lub kosztowności, narzędzia i instrumenty lub podobne przedmioty, a także środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze), powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Wobec powyższego uznać należy, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Wnioskodawca wskazał, że użytkuje samochody, które przydzielone zostały zatrudnionym pracownikom w celu umożliwienia im właściwej realizacji zadań. W celu należytego zabezpieczenia i jednocześnie usprawnienia sposobu korzystania z samochodów w firmie, Wnioskodawca wprowadził regulacje wewnętrzne dotyczące zasad ich użytkowania (Regulamin w sprawie zasad korzystania z samochodów służbowych; dalej jako "Regulamin"). W Regulaminie, poza szeregiem unormowań opisujących zasady korzystania z pojazdów oraz odpowiedzialności za powierzone mienie, przewidziana jest m.in.: możliwość wyznaczenia danemu pracownikowi, w ramach wykonywania przez niego obowiązków pracowniczych, parkowania (garażowania) samochodu służbowego w miejscu jego zamieszkania.

W świetle wskazanych wyżej przepisów pracownicy dojeżdżający samochodami służbowymi z wyznaczonego miejsca parkowania (garażowania) do miejsca wykonywania obowiązków służbowych (np. do siedziby Spółki, oddziału Spółki bądź innego wymaganego obowiązkami służbowymi miejsca) i z powrotem nie uzyskują przychodów ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało im wyznaczone przez Spółkę - na podstawie stosownych dokumentów (indywidualnych umów z pracownikami oraz regulaminu firmowego). Wskazane przejazdy stanowią bowiem realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu.

Reasumując należy stwierdzić, że przejazdy pracowników samochodem służbowym z miejsca garażowania służbowego samochodu do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem - o ile nie służą osobistym celom pracowników lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracowników ze stosunku pracy.

Tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wystąpienia w roli płatnika podatku dochodowego w związku z udostępnieniem samochodów służbowych pracownikom w celach służbowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w zakresie skutków podatkowych wykorzystywania przez pracowników samochodów służbowych do celów prywatnych w dniu 4 sierpnia 2014 r. wydana została interpretacja indywidualna nr ILPB2/415-594/14-3/AJ.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.