ILPB2/415-589/12-5/TR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2012 r., uzupełnionego pismem z dnia 6 czerwca 2012 r., (data wpływu do Biura KIP w Lesznie: 19 czerwca 2012 r.), pismem z dnia 28 sierpnia 2012 r. (data wpływu: 3 września 2012 r.) oraz pismem z dnia 4 września 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 28 maja 2012 r. Wnioskodawca złożył do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu wniosek o udzielenie ogólnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, na formularzu ORD-OG w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Mając na względzie powzięte wątpliwości, co do przedmiotu żądania Wnioskodawcy, tj. czy przedmiotem złożonego wniosku ma być interpretacja ogólna przepisów prawa podatkowego, czy interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, pismem z dnia 1 czerwca 2012 r., nr ITPB3/0050-4/12-2/MT, wezwał Wnioskodawcę do wyjaśnienia ww. kwestii.

Wezwanie zostało skutecznie doręczone w dniu 4 czerwca 2012 r., natomiast odpowiedź na nie została nadana w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego w dniu 6 czerwca 2012 r. (data wpływu do BKIP w Bydgoszczy: 11 czerwca 2012 r.).

W piśmie stanowiącym odpowiedź na ww. wezwanie Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotowe podanie jest wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wobec powyższego, pismem z dnia 15 czerwca 2012 r., nr ITPB3/071-10/12/MT, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy - działając na podstawie art. 170 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego - przekazał wniosek Wnioskodawcy do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

Wyjaśnić bowiem należy, że zgodnie ze znowelizowanym art. 14a ustawy - Ordynacja podatkowa, z dniem 1 lipca 2007 r. organem właściwym do dokonywania interpretacji przepisów prawa podatkowego został Minister Finansów.

Natomiast, stosownie do art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów upoważnił - w drodze ww. rozporządzenia - dyrektorów pięciu izb skarbowych do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie, określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upoważnionych organów.

W analizowanym przypadku, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji od dnia 1 lipca 2007 r. jest - w związku z § 6 ww. rozporządzenia - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 21 sierpnia 2012 r., nr ILPB2/415-589/12-2/TR, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 21 sierpnia 2012 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 24 sierpnia 2012 r.), zaś w dniu 3 września 2012 r. (data nadania: 29 sierpnia 2012 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Ośrodek (...) (Wnioskodawca) na podstawie ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 71, poz. 734 z późn. zm.) wydaje decyzje administracyjne przyznające dodatek mieszkaniowy. Jeżeli dodatek mieszkaniowy przyznano na podstawie nieprawdziwych danych złożonych we wniosku bądź w deklaracji, o których mowa w ww. ustawie, osoba otrzymująca dodatek mieszkaniowy jest obowiązana do zwrotu nienależnie pobranych kwot w podwójnej wysokości. W takiej sytuacji Dyrektor Ośrodka (...) wydaje decyzje o zwrocie nienależnie pobranego dodatku mieszkaniowego.

Na wniosek osoby otrzymującej decyzję o zwrocie nienależnie pobranego dodatku mieszkaniowego, Dyrektor może umorzyć nienależnie pobrany dodatek mieszkaniowy na podstawie uchwały Rady Miejskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy umorzony nienależnie pobrany dodatek mieszkaniowy w drodze decyzji administracyjnej stanowi przysporzenie majątkowe i zobowiązuje Wnioskodawcę jako jednostkę dokonującą umorzenia do wystawienia PIT-8C.

Zdaniem Wnioskodawcy, umorzenie nienależnie pobranego dodatku mieszkaniowego w podwójnej wysokości nie podlega zwolnieniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ takiej możliwości nie przewiduje ustawa o dodatkach mieszkaniowych. Z takim stanowiskiem Zainteresowany spotkał się również na łamach czasopism m.in. zajmujących się interpretacją ustaw podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne - to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu.

Przepis art. 10 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 tejże ustawy, źródłami przychodów są "inne źródła".

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyte w ww. przepisie sformułowanie "w szczególności" świadczy o tym, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy i otwarty, a zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle powyższego, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód, uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia. Tak więc, podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł są takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Dyrektor Ośrodka (...) (Wnioskodawcy) - na wniosek osoby otrzymującej decyzję o zwrocie nienależnie pobranego dodatku mieszkaniowego - umarza w drodze decyzji administracyjnych nienależnie pobrany dodatek mieszkaniowy na podstawie uchwały Rady Miejskiej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane powyżej przepisy prawa, należy zatem uznać, że korzyści - jakie osiąga osoba, której umorzono zobowiązanie do zwrotu nienależnie pobranego dodatku mieszkaniowego z tytułu opisanego umorzenia - stanowią dla takiej osoby realne przysporzenie majątkowe, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Podkreślić bowiem należy, że w efekcie rzeczonego umorzenia występuje u takiej osoby trwały przyrost majątku. Umorzenie zobowiązania oznacza bowiem zmniejszenie lub zlikwidowanie zobowiązania pieniężnego, skutkiem czego jest wystąpienie po stronie dłużnika określonej korzyści.

Wobec powyższego, przedmiotowe umorzenia stanowią dla osób będących ich adresatami przychód z innych źródeł w rozumieniu cyt. art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei żaden z przepisów cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zwalnia z opodatkowania przychodów uzyskanych z tytułu umorzenia nienależnie pobranych dodatków mieszkaniowych - bez względu na przyczyny umorzenia.

Należy w tym miejscu jednoznacznie podkreślić, że wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe nie stanowią standardu prawnego, lecz są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.), stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Co więcej, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do przedmiotowego zwolnienie winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

To co wywiedziono wyżej skutkuje tym, że Ośrodek (...) (Wnioskodawca) jako płatnik jest obowiązany sporządzić informację według ustalonego wzoru (PIT-8C), zgodnie z postanowieniami art. 42a powołanej wyżej ustawy podatkowej. Przepis ten bowiem stanowi, iż osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Reasumując, stwierdzić należy, iż z tytułu umorzenia przedmiotowych dodatków mieszkaniowych na Ośrodku (...) (Wnioskodawcy) ciążą obowiązki sporządzenia informacji o wysokości przychodów z innych źródeł - o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - według formularza PIT-8C i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazania podatnikowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.