ILPB2/415-578/12-5/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2012 r. (data wpływu 18 czerwca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 września 2012 r. (data wpływu 17 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest:

* prawidłowe - w odniesieniu do ponoszonych przez pracodawcę kosztów zakwaterowania,

* nieprawidłowe - w odniesieniu do ponoszonych przez pracodawcę kosztów przejazdu.

W dniu 18 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego w odniesieniu do dodatku za rozłąkę wypłacanego pracownikom na podstawie czasowego przeniesienia oraz zastosowania zwolnienia przedmiotowego w odniesieniu do ponoszonych przez pracodawcę kosztów zakwaterowania oraz kosztów przejazdu, jak również podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 4 oraz art. 14f § 1 i 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 6 września 2012 r. nr ILPB2/415-578/12-2/WM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia - w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania - braków formalnych wniosku.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 6 września 2012 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 12 września 2012 r.), zaś w dniu 17 września 2012 r. Spółka uzupełniła ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego - 14 września 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej również: "Wnioskodawca") prowadzi działalność budowlaną na kilku budowach na terenie województwa dolnośląskiego zapewniając pracownikom codzienny transport z siedziby Spółki na teren prowadzanej budowy. Wnioskodawca ma podpisane z pracownikami umowy o pracę, w których jest zapis: "miejsce wykonywania pracy - budowa Spółki".

Spółka podpisała umowę z firmą na roboty budowlane poza terenem województwa dolnośląskiego. W związku z powyższym, Spółka zmuszona jest oddelegować część pracowników do pracy na teren nowej budowy znacznie oddalonej od miejsca zamieszkania i miejsca dotychczasowej pracy pracowników. Wnioskodawca planuje podpisać porozumienie z pracownikami o czasowe przeniesienie zapewniając im świadczenia rozłąkowe wynikające z regulaminu wynagradzaniu. Czas przeniesienia pracowników to ok. 6 miesięcy. Pracownicy czasowo przeniesieni będą mieć potrącane podstawowe koszty uzyskania przychodu, tj. 111,25 zł miesięcznie.

Spółka będzie wypłacać przeniesionym pracownikom dodatek za rozłąkę w wysokości 23 zł za każdy dzień pobytu oraz zwróci koszty zakwaterowania, a także koszty przejazdu na budowę i z powrotem.

Wnioskodawca podaje, iż w regulaminie wynagrodzenia Spółki zawiera następujący zapis:

"Pracodawca wypłaca świadczenia rozłąkowe, czyli dodatek za rozłąkę za każdy dzień pobytu w miejscowości czasowego przeniesienia w wysokości diety delegacji służbowej za czas podróży służbowej na obszarze kraju podanej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 XII 2002 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.) oraz zwraca koszty przejazdu na budowę i z powrotem, a także po każdych 14 dniach czasowego przeniesienia. Zapewnia bezpłatne zakwaterowanie, a w razie jego braku zwrot kosztów zakwaterowania na podstawie przedłożonej faktury".

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Tut. Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie drugie, natomiast w zakresie pozostałych pytań dnia 28 września 2012 r. wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy - w odniesieniu do pytania drugiego - koszty przejazdu oraz zakwaterowania do wysokości 500 zł miesięcznie są wolne od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* prawidłowe - w odniesieniu do ponoszonych przez pracodawcę kosztów zakwaterowania,

* nieprawidłowe - w odniesieniu do ponoszonych przez pracodawcę kosztów przejazdu.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na mocy art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zatem do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednakże, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników, z zastrzeżeniem ust. 14 - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł.

Z kolei, stosownie do art. 21 ust. 14 ww. ustawy, zwolnienie, o którym mowa w cytowanym wyżej ust. 1 pkt 19, ma zastosowanie do pracowników, których miejsce zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie korzysta z kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 2 pkt 3 i 4.

Podkreślić należy, iż - zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa - zwolnienia podatkowe (ulgi, preferencje) stanowią wyłom od zasady powszechności opodatkowania oraz mają charakter przywileju, z którego podatnik ma prawo, a nie obowiązek korzystania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego. Nadto przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego i próbach odkodowania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budownictwa. W związku z podpisaniem umowy o wykonanie robót budowlanych poza siedzibą Wnioskodawcy, Spółka zmuszona jest oddelegować część pracowników do pracy na teren nowej budowy znacznie oddalonej od miejsca zamieszkania i dotychczasowej pracy pracowników. W związku z czasowym przeniesieniem Wnioskodawca zapewni pracownikom bezpłatne zakwaterowanie lub zwróci im koszty zakwaterowania, a także koszty przejazdu na budowę i z powrotem. Kwota zwrotu będzie limitowana do wysokości 500 zł miesięcznie.

Reasumując, stwierdzić należy, że wypłacane przez Wnioskodawcę świadczenie z tytułu zwrotu pracownikom kosztu zakwaterowania do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł będzie korzystać ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast, zwrot kosztów przejazdu na budowę i z powrotem stanowić będzie dla pracowników przychód ze stosunku pracy, bowiem w wyniku uzyskania ww. świadczenia po stronie pracowników wystąpi korzyść mająca swe źródło w łączącym ich ze Spółką stosunkiem pracy. Zauważyć należy, iż korzyść ta jest korzyścią realną, bowiem pracownik sam nie ponosi ciężaru z tytułu wydatków na dojazdy, lecz wydatki te realizowane są kosztem innego podmiotu, tj. Spółki. Ponadto, w przeciwieństwie do kosztów zakwaterowania zwrot wydatków na przejazdy nie został objęty zwolnieniem przedmiotowym, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy podatkowej.

W konsekwencji powyższego, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu kosztów przejazdu Spółka ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia pracownika wypłacanego w danym miesiącu i od łącznej kwoty obliczyć, pobrać oraz odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.