ILPB2/415-532/10-4/TR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2010 r. (data wpływu: 23 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 lipca 2010 r. (data wpływu: 21 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 23 kwietnia 2010 został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 7 lipca 2010 r., nr ILPB2/415-532/10-2/TR, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 7 lipca 2010 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 13 lipca 2010 r.), zaś w dniu 21 lipca 2010 r. (data nadania: 20 lipca 2010 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu x 1993 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem kupiła zabudowaną działkę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nieruchomość objętą księgą wieczystą.

Wyrokiem ówczesnego sądu wojewódzkiego z dnia x 1997 r., Zainteresowana otrzymała rozwód.

W roku 1998 Wnioskodawczyni wystąpiła do sądu rejonowego o podział majątku wspólnego. Od złożenia wniosku do postanowienia sądu minęło 7 lat i prawdopodobnie sprawa o podział trwałaby dłużej, gdyby Zainteresowana nie złożyła skargi do sądu apelacyjnego na opieszałość sądu rejonowego. Ostatecznie 1 czerwca 2004 r. postanowieniem wydziału cywilnego sądu rejonowego dokonano podziału majątku wspólnego, przenosząc ww. nieruchomość na wyłączną własność Wnioskodawczyni.

Z uwagi na wiek Zainteresowanej i trudności finansowe, postanowiła Ona sprzedać przedmiotową nieruchomość, tj. własność działki gruntu. Po podpisaniu aktu notarialnego w dniu x 2008 r. Zainteresowana została pouczona przez notariusza o obowiązku zapłacenia podatku w wysokości 1/2 kwoty z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, ponieważ okres pięcioletni należy liczyć od daty podziału majątku.

Wnioskodawczyni wskazuje jednak, że w podobnej sytuacji Pierwszy Urząd Skarbowy w Białymstoku w postanowieniu z dnia 21 czerwca 2007 r., nr RO-XV/415/p.d.o.f.-280/203/US/07, zajął stanowisko, że okres pięcioletni należy liczyć od momentu nabycia nieruchomości.

Uzupełniając przedmiotowy wniosek Zainteresowana wskazała co następuje.

Sprzedaż części nieruchomości opisanej we wniosku następuje w obrocie prywatnym, a nie w wykonywaniu działalności gospodarczej. Nieruchomość ta nie była również majątkiem trwałym przedsiębiorstwa.

Wg wyroku sądu rejonowego w sprawie podziału majątku wspólnego, wartość nieruchomości na dzień 1 czerwca 2004 r. ustalona została w kwocie 238.321 zł. Wartość nakładów Wnioskodawczyni na wspólny majątek ustalono na 192.210 zł oraz wartość Jej nakładów (wspólnie z byłym mężem) ustalono na 7.308 zł Łącznie nakłady Zainteresowanej na majątek wspólny wyniosły 199.518 zł, podczas gdy majątek wspólny wynosił 244.980 zł. Spłata na rzecz byłego męża wyniosła 33.743 zł.

Sprzedaż dotyczyła części przedmiotowej nieruchomości o powierzchni 3586 m#178; wraz z zabudowaniami. Pozostała część niezabudowana o powierzchni 1 ha 0029 m#178;.

Zdaniem Wnioskodawczyni, cała sprzedana część mieściła się w wartości przysługującego Jej udziału w majątku wspólnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w wypadku potwierdzenia, że Zainteresowana została źle poinformowana przez notariusza o obowiązku zapłacenia 1/2 podatku od sprzedaży nieruchomości - dokumenty: PIT-23 deklaracja o osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia nieruchomości oraz oświadczenie o wykorzystaniu uzyskanego przychodu ze sprzedaży nieruchomości z dnia x 2008 r. - będą anulowane.

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż części przedmiotowej nieruchomości w opisanej wyżej sytuacji winna korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego jako sprzedaż dokonana po upływie 5 lat od daty jej nabycia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nbspnbspnbsp - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Dla ustalenia określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy pięcioletniego terminu zasadnym jest określenie momentu nabycia przedmiotowego prawa.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności (działu spadku, podziału majątku wspólnego) jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę orzecznictwo sądu, nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie nieruchomości (ograniczonego prawa rzeczowego) na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeżeli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku wspólnym.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu x 1993 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem zabudowaną działkę, która weszła do ich wspólnego majątku małżeńskiego. Natomiast wyrokiem sądu z dnia x 1997 r. małżeństwo Zainteresowanej zostało rozwiązane poprzez rozwód. Następnie, na podstawie postanowienia sądu z dnia x 2004 r., dokonano podziału majątku wspólnego, w wyniku którego Wnioskodawczyni otrzymała na wyłączną własność przedmiotową nieruchomość. Część tejże nieruchomości Zainteresowana sprzedała w dniu x 2008 r. W odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, iż cała sprzedana część mieściła się w wartości przysługującego Jej udziału w majątku wspólnym.

Dotychczasowe ustalenia w zakresie stanu faktycznego, jak i stanu prawnego, mają wpływ na określenie skutków prawnopodatkowych, jakie wyniknęły ze sprzedaży opisanej we wniosku części nieruchomosci.

Z tego co przedstawiono wyżej wynika zatem, że nabycie przez Wnioskodawczynię przedmiotowej części nieruchomości nastąpiło w 1993 r..

W konsekwencji, stwierdzić należy, iż sprzedaż w dniu 6 maja 2008 r. przedmiotowej części nieruchomości nie stanowi źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jej odpłatne zbycie nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie. Tym samym, kwota uzyskana z przedmiotowej sprzedaży w całości nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji nie odniesiono się do kwestii dotyczącej anulowania dokumentów, bowiem Zainteresowana - odpowiadając na wezwanie do uzupełnienia przedmiotowego wniosku - nie przedstawiła własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego w tejże części.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto informuje się, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony, do oceny dokumentów załączonych do wniosku; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem. Wobec tego, niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego przedstawiony przez Zainteresowaną w złożonym wniosku i jego uzupełnieniu. Jeżeli przedstawiony opis stanu faktycznego różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Stosownie do art. 3 pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przez przepisy prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Na podstawie art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Biorąc powyższe unormowanie pod uwagę należy dodać, iż wskazany Organ wydaje jedynie interpretacje przepisów prawa podatkowego, natomiast m.in. interpretowanie przepisów prawa cywilnego i prawa rodzinnego nie mieści się w przywołanym obszarze właściwości rzeczowej tegoż Organu. Wobec tego, tut. Organ w przedmiotowej interpretacji nie analizował, czy wartość przedmiotowej nieruchomości, nabytej przez Wnioskodawczynię w wyniku podziału majątku wspólnego, mieściła się w wartości przysługującego Jej udziału w majątku wspólnym, a oparł się wyłącznie na stwierdzeniu Wnioskodawczyni - przesłanym w odpowiedzi na wezwanie do uzupełnieniu wniosku - że uważa Ona, iż cała sprzedana część mieściła się w wartości przysługującego Jej udziału w majątku wspólnym.

W odniesieniu natomiast do przywołanego przez Wnioskodawczynię rozstrzygnięcia organu podatkowego, tut. Organ informuje, że wydane zostało ono w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.