ILPB2/415-521/09-4/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2009 r. (data wpływu 18 maja 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 lipca 2009 r. (data wpływu 14 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym pismem z dnia 7 lipca 2009 r., znak: ILPB2/415-521/09-2/AJ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia tego wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 10 lipca 2009 r. Natomiast odpowiedź na nie została nadana w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego w dniu 13 lipca 2009 r. (data wpływu 14 lipca 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 22 stycznia 2003 r. Wnioskodawca uległ wypadkowi przy pracy. Podczas zatrudnienia w Niemczech Zainteresowany podlegał ustawowemu ubezpieczeniu od następstw nieszczęśliwych wypadków.

Decyzją z dnia 8 maja 2005 r. X Zarząd Okręgowy przyznał Wnioskodawcy rentę jako tymczasowe odszkodowanie, za wypadek przy pracy. Kwota odszkodowania wynosi 217 euro. Powyższe odszkodowanie przekazywane jest przelewem za pośrednictwem banku.

W kwietniu 2009 r. bank poinformował Zainteresowanego, że może odstąpić od opodatkowania (do tej pory nie pobierał podatku), jeżeli Wnioskodawca przedstawi interpretację organów podatkowych (postanowienie wydane w trybie art. 14 Ordynacji podatkowej), że otrzymywane świadczenie korzysta z jednego ze zwolnień przewidzianych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 21 ust. 1 pkt 3c).

Wnioskodawca wskazał, że część klientów banku otrzymała powyższe decyzje, dzięki czemu bank w ich przypadku nie pobiera podatku.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, iż tytuł decyzji na podstawie której otrzymuje świadczenie brzmi: "Renta jako odszkodowanie za wypadek przy pracy".

Wnioskodawca uważa, że ta formuła podyktowana była orzeczeniem lekarskim i koniecznością długotrwałej i kosztownej rehabilitacji. Po wypadku Zainteresowany ma dwie szyny w układzie kostnym, ograniczoną sprawność ruchową i 20% utraty zdrowia.

Wobec powyższego - zdaniem Zainteresowanego - zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 3c uważa za w pełni uzasadnione.

Jest to odszkodowanie wypłacone w ratach. Żadnego innego odszkodowania Wnioskodawca nie otrzymał. Świadczenie jakie otrzymuje wypłacane jest z ustawowego ubezpieczenia wypadkowego, więc nie pochodzi z systemu ubezpieczeń socjalnych państwa niemieckiego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymywane świadczenie korzysta z jednego ze zwolnień przewidzianych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 21 ust. 1 pkt 3c).

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie, które otrzymuje powinno korzystać ze zwolnienia od opodatkowania ponieważ jest to odszkodowanie za wypadek przy pracy (Zainteresowany podlegał ustawowemu ubezpieczeniu od następstw nieszczęśliwych wypadków) i jest wypłacane przez ubezpieczyciela w ratach.

Innego odszkodowania od ubezpieczyciela Zainteresowany nie otrzymał.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a ww. ustawy przepis ten stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca uległ na terenie Niemiec wypadkowi przy pracy i z tego tytułu została Mu przyznana renta jako tymczasowe odszkodowanie.

Według Zainteresowanego świadczenie to jest zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.

Powołany przepis odnosi się do odszkodowań otrzymanych na podstawie przepisów prawa polskiego, a więc wypłacane Wnioskodawcy świadczenie z tytułu wypadku przy pracy na terenie Niemiec, nie jest w Polsce zwolnione od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie ww. przepisu.

Do opodatkowania w Polsce stosuje się przepisy polskiego prawa podatkowego z uwzględnieniem postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania i nie ma przy tym znaczenia okoliczność, czy świadczenia tego rodzaju są zwolnione od opodatkowania w Niemczech.

Należy zauważyć, iż zgodnie art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Ww. przepis jednoznacznie wskazuje jaka jest hierarchia źródeł prawa obowiązującego w Polsce. Zgodnie z powyższym, do opodatkowania dochodów w Polsce stosować można wyłącznie przepisy polskich ustaw z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Brak jest zatem konstytucyjnych podstaw aby o obowiązkach podatkowych polskich podatników rozstrzygać na podstawie przepisów wewnętrznych państw innych, niż Rzeczypospolita Polska. Do tego jednak musiałoby dojść, gdyby przyznać rację Wnioskodawcy wywodzącemu prawo do zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Analizując podstawę zwolnienia przedmiotowego świadczenia w świetle przesłanek określonych w tym przepisie organ podatkowy musiałby bowiem dokonać interpretacji przepisów prawa niemieckiego, do czego w świetle powołanego przepisu art. 87 Konstytucji nie jest uprawniony.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż wypłacone świadczenie jako odszkodowanie z tytułu renty wypadkowej przy pracy jest zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Niezależnie od powyższego należy zwrócić uwagę na przepis art. 18 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia

14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), który stanowi, iż emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim państwie.

Ogólną zasadą jest więc opodatkowanie rent uzyskiwanych z Niemiec, przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce w kraju miejsca zamieszkania, tj. w Polsce. Wyjątek dotyczy sytuacji, gdy renta jest wypłacana z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wyraźnie wskazał, iż otrzymywane świadczenie nie pochodzi z systemu ubezpieczeń socjalnych państwa niemieckiego.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, iż wypłacone Wnioskodawcy świadczenie jako odszkodowanie za wypadek przy pracy nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto mając na uwadze fakt, iż ww. świadczenie nie pochodzi z systemu ubezpieczeń socjalnych państwa niemieckiego podlega ono opodatkowaniu tylko w Polsce, zgodnie z art. 18 ust. 1 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.