ILPB2/415-516/09-5/MK - Wyłączenie organu podatkowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana,. przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2009 r. (data wpływu 11 marca 2009 r.) uzupełnionym w dniu 22 i 26 maja 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie przedawnienia zobowiązań podatkowych i wyłączenia organów podatkowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania darowizny oraz Ordynacji podatkowej w zakresie przedawnienia zobowiązań podatkowych i wyłączenia organów podatkowych. W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 15 maja 2009 r. nr ILPB2/436-39/09-2/MK Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków formalnych wniosku. Powyższe zostało uzupełnione osobiście w dniu 22 maja 2009 r. Ponadto w dniu 26 maja 2009 r. Zainteresowany doprecyzował przedmiotowy wniosek o zagadnienie w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży dzieła sztuki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 19 sierpnia 1995 r. Wnioskodawca otrzymał od Swojej matki w drodze darowizny (w formie pisemnej) kopię obrazu znanego malarza wraz z informacją pisemną dotyczącą przechowywania oryginału tego obrazu. Darczyńca potwierdził przekazanie darowizny w złożonym pisemnie oświadczeniu z dnia 19 sierpnia 1995 r. (w posiadaniu Wnioskodawcy). W oświadczeniu tym matka Zainteresowanego stwierdziła, że nie posiada opinii kompetentnych organów, czy instytucji uprawnionych do wypowiedzenia się o autentyczności i wartości obrazu. Darczyńca przedmiotowy obraz otrzymał od swoich rodziców. Ponadto Zainteresowany wskazuje, że przekazanie ww. darowizny i złożenie własnoręcznego podpisu przez darczyńcę dokonano w obecności świadków, którzy fakt bezpośredniej obecności w czasie przekazywania darowizny potwierdzili w złożonym oświadczeniu (w posiadaniu Wnioskodawcy). Własnoręczność podpisów świadków została potwierdzona pisemnie przez biuro notarialne. W związku z przedmiotową darowizną Zainteresowany informował się w urzędzie skarbowym, czy powinien złożyć zeznanie podatkowe i uiścić podatek. Otrzymał informację, że do czasu ustalenia autentyczności i wartości obrazu nie musi składać zeznania podatkowego. W związku z powyższym do dnia dzisiejszego (dzień złożenia wniosku) Zainteresowany nie złożył zeznania podatkowego.

W 2007 r. w związku z poczynionymi staraniami Wnioskodawca otrzymał opinię potwierdzającą, że użyte farby i podpis malarza należy uznać za autentyczne, tj. zgodne z używanymi w tym okresie do malowania tego obrazu.

W tym samym roku obraz został poddany kolejnym badaniom, które również potwierdziły, że został on namalowany przez malarza, który się pod nim podpisał. Z uwagi na to, że powyższe badania były niewystarczające do stwierdzenia o autentyczności obrazu Wnioskodawca poddał go ocenie historyka sztuki. Z otrzymanej opinii wynika, że obraz należy zaliczyć do dzieł sztuki jako dzieło autentyczne o bliżej nieokreślonej wartości rynkowej.

W celu potwierdzenia powyższych informacji niezbędna jest jeszcze ostateczna opinia od Komitetu (zespołu ekspertów), którą Wnioskodawca otrzyma w najbliższym czasie (3 miesięcy).

W związku z powyższym zadano następujące pytania w przedmiocie Ordynacji podatkowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, - w odniesieniu do pytania pierwszego - data 19 sierpnia 1995 r. nie jest datą powstania obowiązku podatkowego z dwóch powodów:

Ponadto Zainteresowany uważa, że biorąc pod uwagę datę 19 sierpnia 1995 r. z uwagi na upływ 13 lat nastąpiło przedawnienie obowiązku podatkowego (zapłaty podatku od darowizn).

Przedstawiając swoje stanowisko do pytania drugiego Zainteresowany uważa, że z uwagi na Jego bezpieczeństwo (ryzyko szantażu i gróźb), ponieważ jest On znany w środowisku miejsca zamieszkania, przysługuje Mu możliwość zmiany urzędu skarbowego z poza miejsca zamieszkania (urząd skarbowy w,..).

Wnioskodawca informuje również, że w momencie otrzymania ostatecznego zaświadczenia (opinii) od Komitetu Ekspertów (Rzeczoznawców) co do autentyczności i ewentualnej wartości złoży odpowiednie dokumenty - zeznanie - w określonym przez tut. Organ urzędzie skarbowym w,.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach. Z kolei stosownie do art. 5 ww. ustawy zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Wskazać należy, że na podstawie art. 21 § 1 pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe - w podatku od spadków i darowizn - powstaje z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.

Natomiast zgodnie z art. 68 § 1 i § 2 ww. ustawy zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Natomiast, gdy podatnik:

zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w § 1, nie powstaje, pod warunkiem że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

W sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w dniu 5 czerwca 2009 r. wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie nr ILPB2/436-39/09-5/MK, w którym Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdził, że obowiązek podatkowy w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym powstał w dacie spełnienia przyrzeczonego świadczenia, tj. 19 sierpnia 1995 r. W tej dacie bowiem Zainteresowany otrzymał darowiznę.

Należy jednak mieć na uwadze, że ustawa z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. Nr 45, poz. 207 z późn. zm.) w art. 6 ust. 4 zd. 2 wprowadza wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym, gdy nabycie w drodze darowizny nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przed organem podatkowym na okoliczność dokonania tej darowizny. Doprecyzowanie powyższego stanowi zapis art. 15 ust. 4 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. - na podstawie, którego nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych w drodze darowizny lub polecenie darczyńcy podlega opodatkowaniu według stawki 20 %, jeżeli obowiązek podatkowy powstał wskutek powołania się podatnika przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej w toku czynności sprawdzających, postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego na okoliczność dokonania tej darowizny, a należny podatek od tego nabycia nie został zapłacony.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w opisanym stanie faktycznym obowiązek podatkowy istnieje nadal, nawet po upływie terminu do wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn. Tym samym w przypadku ponownego momentu powstania obowiązku podatkowego bieg terminu przedawnienia liczy się od końca roku kalendarzowego, którym zaistniało zdarzenie wywołujące ten ponowny moment powstania obowiązku podatkowego.

Odpowiadając na drugie pytanie należy stwierdzić co następuje.

Stosownie do art. 15 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa organy podatkowe przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Z kolei zgodnie z art. 16 ww. ustawy właściwość rzeczową organów podatkowych ustala się według przepisów określających zakres ich działania. Zgodnie z art. 17 § 1 ww. ustawy jeżeli ustawy podatkowe nie stanowią inaczej, właściwość miejscową ustala się według miejsca zamieszkania albo adresu siedziby podatnika, płatnika, inkasenta lub podmiotu wymienionego w art. 133 § 2. Na podstawie art. 17 § 2 ww. ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, właściwość miejscową organów podatkowych w sprawach niektórych zobowiązań podatkowych lub poszczególnych kategorii podatników, płatników lub inkasentów w sposób odmienny niż określony w § 1, uwzględniając w szczególności posiadanie miejsca zamieszkania lub siedziby za granicą, miejsce uzyskiwania dochodów oraz miejsce położenia przedmiotu opodatkowania.

W związku z powyższym stosownie do § 7 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz. U. Nr 165, poz. 1371 z późn. zm.) właściwość miejscową organów podatkowych w sprawach podatku od spadków i darowizn ustala się w sprawach darowizny, polecenia darczyńcy, zasiedzenia, nieodpłatnego zniesienia współwłasności, ustanowienia użytkowania i służebności w następujący sposób:

Zatem jak z powyższego wynika właściwość organów podatkowych w sprawie podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia majątku tytułem darowizny została ściśle określona przez ustawodawcę. W konsekwencji stwierdzić należy, że podatnikowi podatku od spadków i darowizn nie przysługuje prawo wyboru organu podatkowego, w którym mógłby on złożyć zeznanie podatkowe.

Wskazać należy, że w rozpatrywanej materii ustawa - Ordynacja podatkowa wprowadza jedynie instytucję wyłączenia organu podatkowego. Stosownie do postanowień art. 131 § 1 tej ustawy naczelnik urzędu skarbowego podlega wyłączeniu od załatwiania spraw dotyczących zobowiązań podatkowych lub innych spraw normowanych przepisami prawa podatkowego, w przypadku, gdy sprawa dotyczy:

Stosownie do § 2 ww. przepisu w przypadku wyłączenia naczelnika urzędu skarbowego z przyczyn określonych w:

Stosownie do art. 131 § 3 ww. ustawy w przypadku, o którym mowa w § 2 pkt 2, minister właściwy do spraw finansów publicznych nie może wyznaczyć naczelnika urzędu skarbowego podlegającego dyrektorowi izby skarbowej, której dyrektora lub jego zastępcy dotyczą przesłanki wyłączenia.

Zgodnie z art. 131b ww. ustawy w sprawie wyznaczenia innego organu podatkowego, w przypadkach określonych m.in. w art. 131, wydaje się postanowienie.

Reasumując, stwierdzić należy, że w obowiązującym stanie prawnym nie ma możliwości zmiany organu podatkowego na wniosek podatnika. Tym samym w opisanym stanie faktycznym nie istnieje możliwość zmiany urzędu skarbowego, w którym Wnioskodawca mógłby złożyć zeznanie podatkowe.

Ponadto tut. Organ informuje się, że w dniu 3 czerwca 2009 r. została wydana interpretacja indywidualna w przedmiocie podatku od towarów i usług nr ILPP2/443-678/09-3/GZ, natomiast w dniu 5 czerwca 2009 r. w przedmiocie podatku od spadków i darowizn nr ILPB2/436-39/09 -5/MK.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.