ILPB2/415-49/12-3/WS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2012 r. (data wpływu 9 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 9 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów i skutków podatkowych sprzedaży gruntu oraz podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z mężem są właścicielami nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę. Nieruchomość tę nabyli w roku 2008. Między małżonkami panuje ustrój wspólności majątkowej.

Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej i w ramach tejże działalności zamierza budować na posiadanych przez Nią wespół z mężem gruntach budynki mieszkalne, celem ich późniejszej sprzedaży klientom.

Mąż Wnioskodawczyni również prowadzi działalność gospodarczą, ale w innym zakresie, niezwiązanym z budownictwem. W ramach prowadzonej działalności mąż Wnioskodawczyni nie wykorzystuje przedmiotowych gruntów, ani nie zamierza ich wykorzystywać w przyszłości.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni zamierza wykorzystywać w części lub w całości przedmiotowe nieruchomości gruntowe. W związku z powyższym Wnioskodawczyni planuje wprowadzić część lub całość nieruchomości gruntowych jako towar do prowadzonej działalności gospodarczej. Mąż Wnioskodawczyni, stosownie do zapisów art. 37 § 1 pkt 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wyraził zgodę na wyłączne używanie przez Nią przedmiotowej nieruchomości w ramach prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Tutejszy Organ informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży gruntu. Z kolei odpowiedź na pytanie nr 1 dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów zawarta została w interpretacji indywidualnej z dnia 3 kwietnia 2012 r. nr ILPB2/415-49/12-2/WS. Natomiast w odniesieniu do pytania nr 3 wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania nr 2, stanowisko, iż na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 z związku z art. 14, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w opisanej powyżej sytuacji, przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości w całości będą stanowiły przychód Wnioskodawczyni z tytułu wykonywanej przez Nią pozarolniczej działalności gospodarczej jest prawidłowe. Odpłatne zbycie nieruchomości w świetle przepisów ustawy p.d.o.f. może stanowić źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lub w art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 14 ww. ustawy. Co oczywiste, nie znajdzie w omawianej sytuacji zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy p.d.o.f., a to z uwagi, że Wnioskodawczyni dokonywać będzie odpłatnego zbycia w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Nie znajdzie również zastosowania ust. 3 art. 10 ustawy p.d.o.f., ponieważ sprzedawane nieruchomości stanowią dla Wnioskodawczyni towary handlowe.

Stosownie do treści art. 37 § 1 pkt 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków. Jak wynika z opisanej sytuacji zgoda taka (na wykorzystanie nieruchomości gruntowej stanowiącej wspólność ustawową małżeńską wyłącznie w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej) została przez męża Wnioskodawczyni udzielona.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż przychód uzyskany ze sprzedaży budynku mieszkalnego pobudowanego na nieruchomości gruntowej stanowiącej wspólność ustawową małżeńską w całości będzie przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię. Nie ma bowiem żadnych podstaw, aby przypisywać część (połowę) osiągniętego przez Wnioskodawczynię przychodu z tytułu sprzedaży przedmiotowych nieruchomości Jej małżonkowi. Wszak to nie w jego działalności są one wykorzystywane i zbywane. A zatem uzyskany ze sprzedaży przychód winien zostać opodatkowany w całości według zasad wynikających z art. 14 ustawy p.d.o.f. przez Wnioskodawczynię.

Na potwierdzenie własnego stanowiska, Wnioskodawczyni powołała interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 listopada 2009 r., sygn. IBPBI/1/415-688/09/BK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Za przychód z działalności gospodarczej, w myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza wykorzystywać w części lub w całości nieruchomości gruntowe objęte ustrojem małżeńskiej wspólności majątkowej. W związku z powyższym Wnioskodawczyni planuje wprowadzić część lub całość nieruchomości gruntowych jako towar do prowadzonej działalności gospodarczej. Mąż Wnioskodawczyni, stosownie do zapisów art. 37 § 1 pkt 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wyraził zgodę na wyłączne używanie przez Nią przedmiotowej nieruchomości w ramach prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej.

W związku z powyższym sprzedaż nieruchomości, dokonywana w ramach działalności gospodarczej stanowić będzie przychód z działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię.

Zatem obowiązek podatkowy powstanie tylko po stronie Wnioskodawczyni, jako osoby prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą.

W przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia fakt, iż zakup gruntu dokonany został aktem notarialnym na prawach wspólności ustawowej przez współmałżonków, jak też fakt, że sprzedaż tego gruntu, dokumentowana będzie, prócz faktury wystawionej przez Wnioskodawczynię jako osobę prowadzącą działalność gospodarczą, aktem notarialnym, w którym jako sprzedający wymienieni zostaną oboje małżonkowie.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż skoro mąż Wnioskodawczyni wyraził zgodę na wykorzystanie nieruchomości gruntowej, stanowiącej wspólność ustawową małżeńską wyłącznie w prowadzonej przez Nią pozarolniczej działalności gospodarczej, w ramach której grunt ten zostanie zbyty wraz z wybudowanym na nim budynkiem mieszkalnym, to stwierdzić należy, iż przychód uzyskany z tej sprzedaży w całości będzie przychodem z tej działalności.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.