ILPB2/415-482/14-5/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2014 r. (data wpływu 10 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym w dniach 2 lipca 2014 r. oraz 16 lipca 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia skutków podatkowych wykupienia przez spółkę ubezpieczenia grupowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia skutków podatkowych wykupienia przez spółkę ubezpieczenia grupowego.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z 23 czerwca 2014 r. nr ILPB2/415-482/14-2/JK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia - w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania - braków formalnych wniosku.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 23 czerwca 2014 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło 26 czerwca 2014 r.), zaś 2 lipca 2014 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (data nadania pisma w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego - 1 lipca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka wykupiła ubezpieczenie grupowe dla swoich pracowników - członków zarządu. Ubezpieczenie ma charakter ochronny. Spółka wskazana jest jako uposażony. W przypadku śmierci ubezpieczonego świadczenie wypłacane jest spółce jako uposażonemu. W przypadku np. uszczerbku na zdrowiu lub pobytu w szpitalu świadczenie wypłacane jest ubezpieczonemu, czyli pracownikowi.

Składki opłacane są przez spółkę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy spółka jako płatnik podatku od wynagrodzeń pracowników ma pobrać i odprowadzić podatek od zapłaconej przez spółkę składki ubezpieczenia wykupionego przez spółkę członkom zarządu w przypadku, gdy spółka jest wskazana na polisie jako uposażony (w przypadku zgonu ubezpieczonego wypłata świadczenia występuje na rzecz spółki).

Zdaniem Wnioskodawcy, ubezpieczenie grupowe pracowników - członków zarządu, wskazujące spółkę jako uposażonego jest kosztem spółki w całości i spółka jako płatnik nie pobiera podatku od zapłaconej składki i nie wlicza jej do wynagrodzenia pracowników. Wyżej wymienione ubezpieczenie grupowe pracowników - członków zarządu ze wskazaniem spółki jako uposażonego nie stanowi przychodu pracownika i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w całości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Źródłem przychodu - w myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy - jest m.in.: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne #8722; to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu #8722; przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Stosownie do art. 808 § 1 Kodeksu cywilnego, ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Ubezpieczony może nie być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia. Jednocześnie zgodnie z § 2 ww. artykułu, roszczenie o zapłatę składki przysługuje ubezpieczycielowi wyłącznie przeciwko ubezpieczającemu.

Natomiast uposażony to osoba uprawniona przez ubezpieczonego, której zostanie wypłacone świadczenie w przypadku śmierci ubezpieczonego.

Tak więc uposażony nie jest osobą, której udzielona jest ochrona ubezpieczeniowa z zawartej na rzecz ubezpieczonego polisy.

Celem umowy ubezpieczenia jest więc udzielenie ubezpieczonemu ochrony na wypadek określonego w umowie ryzyka, w zamian za zapłatę składki. Funkcja ochronna jest istotą każdej umowy ubezpieczenia. W konsekwencji opłacenie składki przez inną osobę niż ta, w której interesie majątkowym zawierana jest umowa powoduje powstanie przychodu u osoby, na rzecz której zawierana jest umowa. Dzięki bowiem takiemu działaniu u osób ubezpieczonych dojdzie do przysporzenia majątkowego, gdyż inny podmiot poniesie za te osoby koszt finansowy ubezpieczenia, a tym samym nie będą musiały one uszczuplać swojego majątku, mimo że otrzymają stosowne świadczenie (ochronę ubezpieczeniową). Świadczenie nieodpłatne stanowi bowiem w tym przypadku ochrona ubezpieczeniowa na wypadek zaistnienia zdarzenia określonego w umowie ubezpieczenia.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca (Spółka) wykupiła ubezpieczenie grupowe dla swoich pracowników - członków zarządu. Spółka wskazana jest jako uposażony. W przypadku śmierci ubezpieczonego świadczenie wypłacane jest spółce jako uposażonemu. W przypadku np. uszczerbku na zdrowiu lub pobytu w szpitalu świadczenie wypłacane jest ubezpieczonemu, czyli pracownikowi.

Stwierdzić zatem należy, że beneficjentem świadczenia w rozpatrywanej sprawie, z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia, a więc osobami, które otrzymują korzyść w postaci ochrony ubezpieczeniowej są pracownicy - członkowie zarządu, gdyż to oni są określeni w dokumencie ubezpieczenia (polisie) jako ubezpieczeni.

Wskazanie w umowie ubezpieczenia Wnioskodawcy jako uposażonego - a więc podmiotu, który na wypadek śmierci ubezpieczonego otrzyma należne świadczenie - pozostaje bez znaczenia w przedmiotowej sprawie, bowiem uposażony (Wnioskodawca) nie uzyskuje korzyści jaką jest ochrona ubezpieczeniowa, którą zapewnia zawarta umowa ubezpieczenia.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie koszt związany z wykupieniem ubezpieczenia stanowi dla ubezpieczonych przychód - w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawca winien wywiązać się z obowiązków płatnika, o których mowa w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na mocy bowiem art. 31 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.