ILPB2/415-482/10-2/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika - radcę prawnego, przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2010 r. (data wpływu 9 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów ze stosunku pracy oraz kosztów uzyskania przychodów ze stosunku pracy - jest prawidłowe.

W dniu 9 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów ze stosunku pracy oraz kosztów uzyskania przychodów ze stosunku pracy.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą prawną prowadzącą działalność gospodarczą w branży motoryzacyjnej w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W celu zwiększenia efektywności produkcji, oszczędności kosztów materiałów, środków roboczych oraz nakładu czasu i energii, uproszczenia i skrócenia przebiegu procesów pracy, polepszenia jakości produktów, redukcji niebezpieczeństwa wypadku w miejscu pracy, eliminowania zagrażających życiu i zdrowiu czynników i niebezpiecznych materiałów, uproszczenia procedur organizacji pracy i innych procesów w przedsiębiorstwie Wnioskodawca zamierza wprowadzić system motywacyjny polegający na wynagradzaniu pracowników w razie przekazania przez nich Wnioskodawcy projektów racjonalizatorskich dotyczących polepszenia pracy oraz rozwoju przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca planuje przyjęcie Regulaminu Racjonalizacji, w którym projekt racjonalizatorski zdefiniowany zostanie jako pomysł, który jest związany z zakresem czynności wykonywanych przez pracowników Spółki z o.o. w ramach procesów produkcyjnych lub z miejscem pracy, przyczyniający się do polepszenia istniejącego już stanu rzeczy.

Zgodnie z projektem Regulaminu Racjonalizacji Wnioskodawca za projekty racjonalizatorskie uznawać będzie zarówno projekty tworzone poza zakresem obowiązków pracowniczych pracowników, jak i projekty tworzone w ramach wykonywania obowiązków pracowniczych wynikających z umowy o pracę.

Wnioskodawca wyłoni Komisję weryfikacyjną, której zadaniem będzie ocena dokonanych przez pracowników zgłoszeń projektów racjonalizatorskich według określonej w Regulaminie Racjonalizacji procedury.

Pracownikom Spółki z o.o. przysługiwać będzie wynagrodzenie z tytułu przeniesienia na Nią praw do projektu racjonalizatorskiego, którego konkretna wysokość uzależniona zostanie w Regulaminie Racjonalizacji od podziału na wartości (korzyści) bezpośrednie lub wartości (korzyści) pośrednie uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu wdrożenia projektu racjonalizatorskiego oraz od okoliczności, czy projekt racjonalizatorski zgłaszany jest przez jednego pracownika, czy przez większą liczbę pracowników

Wartości (korzyści) bezpośrednie zdefiniowane zostaną w Regulaminie Racjonalizacji jako korzyści wynikające z wdrożonych usprawnień, które przyczyniają się do powstania oszczędności, tzn. widocznej redukcji kosztów, w szczególności kosztów materiału, energii, czasu potrzebnego do wyprodukowania wyrobu, czy zmniejszenia ilości wyrobów wybrakowanych itp. Wartości (korzyści) pośrednie natomiast to korzyści wynikające z wdrożonych usprawnień, które wpływają na uproszczenie procesu pracy, poprawę bezpieczeństwa, uproszczenie procedur organizacji pracy i innych procesów w przedsiębiorstwie itp.

W zależności od tego, czy projekt racjonalizatorski powstanie w ramach wypełniania obowiązków pracowniczych - zgodnie z umową o pracę, czy też w ramach czynności nie wchodzących w zakres obowiązków pracowniczych - Wnioskodawca rozważa dwa warianty ustalania wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich do projektu:

Wariant 1

Wnioskodawca zakłada wprowadzenie w umowach o pracę z pracownikami zapisu stanowiącego, iż jeżeli w ramach wykonywania przez pracowników obowiązków pracowniczych wynikających z umowy o pracę pracownik stworzy projekt racjonalizatorski wówczas pracownikowi przysługuje z tego tytułu wynagrodzenie odrębne od wynagrodzenia zasadniczego uzyskiwanego ze stosunku pracy.

Wariant nr 2

W wariancie drugim Wnioskodawca zakłada, iż w przypadku, gdy projekt racjonalizatorski powstanie w efekcie czynności nie wchodzących w zakres obowiązków pracowniczych wypłata wynagrodzenia za przeniesienie prawa autorskich nie będzie wynikała ze stosunku pracy łączącego Wnioskodawcę z pracownikiem. Wynagrodzenie będzie wypłacane wyłącznie w oparciu o postanowienia Regulaminu racjonalizacji, a nie w oparciu o umowę o pracę oraz inne regulacje wynikające z przepisów prawa pracy.

Zarówno w wariancie pierwszym, jak i drugim, Wnioskodawca zamierza jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych rozpoznawać 50% koszty uzyskania przychodów.

Do podstawowego wynagrodzenia pracowników Wnioskodawcy stosowane zaś będą zasady ogólne rozliczania kosztów uzyskania przychodów z tytułu stosunku pracy wynikające z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Tutejszy Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania pierwsze i trzecie, tj. w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodu ze stosunku pracy. W odniesieniu do pytań drugiego i czwartego, dotyczących kwestii ustalenia kosztów uzyskania przychodu z praw majątkowych w dniu 9 lipca 2010 r. wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie nr ILPB2/415-482/10-3/WM.

Zdaniem Wnioskodawcy - w odniesieniu do pytań pierwszego i trzeciego - w opisanym powyżej w wariancie nr 1 stanie faktycznym powstały w ten sposób przychód z tytuły wypłaty na rzecz pracowników wynagrodzenia za przeniesienie prawa do projektu racjonalizatorskiego stanowi przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z racji tego, że w ramach wykonywania przez pracowników obowiązków pracowniczych wynikających z umowy o pracę pracownik stworzy projekt racjonalizatorski i przysługiwać mu będzie z tego tytułu wynagrodzenie odrębne od wynagrodzenia zasadniczego ustalone w zgodzie z przepisami prawa pracy, wynagrodzenie takie niewątpliwie będzie miało bezpośredni związek ze stosunkiem pracy i w konsekwencji stanowić będzie przychód uzyskiwany ze stosunku pracy.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w opisanym powyżej wariancie nr 1 do rozliczenia podatkowego przychodów osiągniętych przez pracowników z tytułu przeniesienia na pracodawcę praw do projektów racjonalizatorskich powstałych w ramach wykonywania przez pracowników obowiązków pracowniczych wynikających z umowy o pracę należy przyjąć za koszt uzyskania przychodu 50% wysokości przychodu uzyskanego z tytułu przeniesienia przedmiotowych praw zgodnie z art. 12 w zw. z art. 22 ust. 9 pkt 1 lub art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów ww. ustawa stanowi w art. 22 ust. 9 pkt 1, że z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku. topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego - koszt uzyskania przychodu określa się jako 50% uzyskanego z tego tytułu przychodu.

Powyższej przywołany art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozpatrywać w kontekście postanowień Prawa własności przemysłowej, które określają status prawny twórców projektów racjonalizatorskich w zakresie prawa do uzyskania patentu, prawa ochronnego oraz prawa do wynagrodzenia.

Zgodnie z przepisami art. 7 ust. 2 ustawy - Prawo własności przemysłowej z dnia 30 czerwca 2000 r. (t, j. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117; dalej także: Prawo własności przemysłowej) przedsiębiorca może uznać za projekt racjonalizatorski, każde rozwiązanie nadające się do wykorzystania, niebędące wynalazkiem podlegającym opatentowaniu, wzorem użytkowym, wzorem przemysłowym lub topografią układu scalonego

W wyniku przyjętych w Spółce z o.o. rozwiązań zgodnie z ustalonymi w art. 8 ust. 2 Prawa własności przemysłowej zasadami:

* Wnioskodawca ustalił w Regulaminie Racjonalizacji, jakie rozwiązania będzie uznawał za projekty racjonalizatorskie;

* oraz określone zostało w Regulaminie Racjonalizacji wynagrodzenie dla twórcy projektu racjonalizatorskiego przyjętego przez Wnioskodawcę do wykorzystania.

Zatem, jeżeli pracownik dokonał projektu racjonalizatorskiego w ramach wykonywania obowiązków wynikających ze stosunku pracy, możliwe jest zastosowanie zgodnie z art. 12 oraz art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych 50% kosztów uzyskania przychodu do przychodów uzyskanych tytułem przejęcia przez pracodawcę projektu racjonalizatorskiego, gdyż:

* Wnioskodawca zgodnie z przepisami Prawa własności przemysłowej ustalił w Regulaminie Racjonalizacji, jakie rozwiązania będzie uznawał za projekty racjonalizatorskie;

* Wnioskodawca określił zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy wynagrodzenie dla twórcy projektu racjonalizatorskiego przyjętego przez Wnioskodawcę do wykorzystania;

* wynagrodzenie z tego tytułu określone zostało jako wynagrodzenie za przeniesienie prawa własności projektu racjonalizatorskiego, a nie za samo jego sporządzenie;

* wynagrodzenie za przeniesienie prawa własności projektu racjonalizatorskiego określone zostało odrębnie niż wynagrodzenie zasadnicze wynikające ze stosunku pracy (do którego stosuje się koszty uzyskania przychodu wynikające z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wnioskodawca zauważa ponadto, iż z racji tego, że zgodnie z art. 1 ust. 2 Prawa własności przemysłowej ustawodawca przyjął zasadę kumulatywnej ochrony przedmiotów objętych jej regulacją, a ustawa - Prawo własności przemysłowej jedynie w sposób ograniczony chroni twórców projektów racjonalizatorskich, ochrona praw majątkowych i osobistych przysługuje twórcom na mocy przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631; dalej także ustawa o prawie autorskim). Projekty racjonalizatorskie zgłaszane Wnioskodawcy przez pracowników są także "utworem w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, gdyż stanowią rezultat pracy człowieka (twórcy), stanowią przejaw działalności twórczej oraz mają indywidualny charakter. W momencie zatem przeniesienia praw do ww. utworów Wnioskodawca wchodzi w prawa do ww. utworów.

Niezależnie zatem od możliwości ustalenia przez Wnioskodawcę jako płatnika kosztów uzyskania przychodu w zryczałtowanej wysokości 50% przychodu w odniesieniu do wyżej opisywanego wynagrodzenia z tytułu przeniesienia praw do projektu racjonalizatorskiego na podstawie art. 12 w zw. z art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowisko Wnioskodawcy dodatkowo potwierdza przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy, który daje podstawę określania kosztów uzyskania przychodu uzyskanego z tytułu rozporządzania przez twórców prawami autorskimi w ryczałtowej wysokości 50% uzyskanego przychodu obliczonego zgodnie z postanowieniami tego punktu.

W stanie faktycznym opisanym powyżej, w ramach Regulaminu Racjonalizacji pracownicy Wnioskodawcy w przypadku utworzenia utworu, przenoszą prawa autorskie do niego na Wnioskodawcę, a za przeniesienie praw otrzymują wynagrodzenie niezależne od innych obowiązków wykonywanych w ramach umowy o pracę. Zdaniem Wnioskodawcy, w wariancie nr 1 prawidłowe jest zatem ustalenie przez Wnioskodawcę jako płatnika kosztów uzyskania przychodów w ryczałtowej wysokości 50% wynagrodzenia zgodnie z postanowieniami art. 12 ust. 1 w zw. z art. 22 ust. 9 pkt 1 ww. ustawy lub alternatywnie art. 22 ust. 9 pkt 3 tej ustawy.

Wnioskodawca wyjaśnia jednocześnie, że zapytanie dotyczy zdarzeń przyszłych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.