ILPB2/415-470/14-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2014 r. (data wpływu 9 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego działu spadku - jest prawidłowe.

W dniu 9 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego działu spadku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 13 maja 2007 r. zmarła X Z. - matka A Z. (a zarazem teściowa Wnioskodawczyni - M. Z. i babcia małoletnich - M., Magdaleny i Malwiny Z. Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 10 grudnia 2007 r., wyżej wymieniony Sąd stwierdził, że spadek po X Z. nabyły po 1/4 części jej dzieci, synowie A Z., W. Z., Z. Z. oraz córka S.C.

W dniu 6 listopada 2008 r. zmarł A Z. - mąż Wnioskodawczyni, a zarazem ojciec małoletnich M., M. i M. Z. Postanowieniem Sądu Rejonowego, wydanym w dniu 20 marca 2009 r., a opatrzonym klauzulą prawomocności w dniu 16 kwietnia 2009 r., Wnioskodawczyni wraz z małoletnimi dziećmi - M., M. i M. Z., nabyli spadek w 1/4 części każde z nich po A Z., jak wskazano powyżej mężu Wnioskodawczyni, a zarazem ojcu M., M. i M.

Postanowieniem z dnia 15 lipca 2013 r., które stało się prawomocne z dniem 10 września 2013 r., sąd rejonowy rozpatrując wniosek o dział spadku i zniesienie współwłasności po X Z. dokonał działu spadku, ustaleń w zakresie masy spadkowej oraz zniesienia współwłasności dwóch lokali mieszkalnych stanowiących odrębne nieruchomości lokalowe. Jednocześnie sąd ustalił, że z prawem własności lokali związane są udziały w prawie własności nieruchomości wspólnej. Ustalając wartość lokalu mieszkalnego nr 1 na kwotę 365 050,00 (przy czym wartość lokalu ustalono na podstawie opinii biegłych sądowych), sąd stwierdził, że lokal numer 1 stanowi współwłasność k.c. w 4/16, M. Z. w 1/16, M. Z. w I/16, M.Z. w 1/16, M. Z. w 1/16 oraz C. J. S. i M. S. w 8/16 do majątku wspólnego na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej. Ustalając wartość lokalu mieszkalnego nr 3 na kwotę 234 718,00 zł (wartość lokalu również ustalono na podstawie opinii biegłego), sąd stwierdził, że lokal numer 3 stanowi współwłasność k.c. w 4/32, M. Z. w 1/32, M. Z. w 1/32, M. Z. w 1/32, Magdaleny Z. w I/32 oraz C. J. S. i M. S. w 24/32 do majątku wspólnego na zasadach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej. Przyznając C. J. S. oraz M. S. do majątku wspólnego na zasadach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej udział w prawie własności lokalu mieszkalnego nr 1 położonego wraz z udziałem w prawie własności nieruchomości wspólnej oraz udział w prawie własności lokalu nr 3 także wraz z udziałem w prawie własności nieruchomości wspólnej, Sąd zasądził spłaty od C. J. S. oraz M. S. na rzecz pozostałych uczestników postępowania. I tak na rzecz k.c. Sąd zasądził spłatę w kwocie 120 602,25 zł, na rzecz M. Z. oraz jej małoletnich dzieci - M., M. i M. Z., spłaty w kwotach po 30 150,55 zł dla każdego z nich, płatne w dwóch ratach - pierwsza rata po uprawomocnieniu się postanowienia, płatna z ustawowymi odsetkami od uprawomocnienia się postanowienia do dnia zapłaty, druga rata, rok po dniu, z jakim stwierdzona zostanie prawomocność postanowienia z ustawowymi odsetkami za okres od dnia następnego po tak określonej dacie płatności do dnia zapłaty.

W dniu 7 października 2009 r. Wnioskodawczyni imieniem własnym oraz małoletnich dzieci - M., M. i M. złożyła cztery deklaracje SD-Z2 o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych po A. Z., wykazując w tychże deklaracjach nabycie przez każdego z nich, tj. Małgorzatę, M., M. oraz M. udziału we współwłasności wynoszącego 1/16 udziału w prawie własności lokalu mieszkalnego o powierzchni 80 m^2, udziału we współwłasności wynoszącego 1/32 w prawie własności lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość o powierzchni 27 m² oraz 1/8 garażu o powierzchni 16,56 m^2. Z uwagi na fakt, że deklaracja powyższa składana była w październiku 2009 r., a zatem cztery lata przed wydaniem postanowienia przez sąd spadku po X Z., Wnioskodawczyni imieniem własnym oraz małoletnich dzieci zadeklarowała niższe kwoty odziedziczonego spadku, gdyż w tym okresie nie posiadała wiedzy co do faktycznej wartości udziałów we współwłasności. Jak to już wskazano powyżej wartość nieruchomości została określona w postępowaniu sądowym, w wyniku sporządzenia operatów przez dwóch biegłych sądowych, a wartość udziału Wnioskodawczyni i jej dzieci odpowiada odpowiedniej wartości nieruchomości określonej przez biegłego sądowego.

Wskazać również należy, że z uwagi na trudną sytuację materialną Wnioskodawczyni nie była zainteresowana i nie miała najmniejszych możliwości finansowych przejęcia udziałów we współwłasności od pozostałych spadkobierców i dokonania spłaty na ich rzecz.

Nabycie współwłasności w drodze opisanego spadku zostało zgłoszone we właściwym terminie właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Istotnym jest przy tym, że suma spłaty nie przekroczyła wartości przysługującego udziału spadkowego, a zatem nie wystąpiło przysporzenie majątkowe względem odziedziczonej ułamkowej części spadku. W wyniku dokonanych spłat doszło jedynie do unormowania sytuacji prawnej poprzez zniesienie współwłasności na rzecz spadkobierców, na skutek braku możliwości podziału rzeczy z obowiązkiem spłaty pozostałych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w oparciu o przedstawiony stan faktyczny, spłatę spadkobierców w osobie Wnioskodawczyni i jej dzieci, określoną w postanowieniu sądowym dotyczącym działu spadku i zniesienia współwłasności należy traktować jako odpłatne zbycie określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) i przychód ten opodatkować zgodnie z tą ustawą, czy też zgodnie z zapisem art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest to przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od spadków i darowizn, a więc niepodlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od przychodu ze zbycia nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w myśl art. 212 § 2 Kodeksu cywilnego, gdy rzeczy nie da się podzielić, rzecz ta może być przyznana jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty, co zostało potwierdzone postanowieniem sądowym. Odpłatne zbycie jest naturalną konsekwencją nabytych praw w wyniku otrzymania spadku, które podlegało opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn. Ustalona w postępowaniu sądowym, a następnie dokonana spłata była ekwiwalentna do posiadanego udziału w spadku, a zatem nie wystąpiło przysporzenie majątkowe względem odziedziczonej ułamkowej części masy spadkowej. W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawczyni brak jest podstaw do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych kwoty spłaty otrzymanej przez Małgorzatę Z. oraz jej małoletnie dzieci. W opisanej sytuacji trudno bowiem przyjąć, że w wyniku tejże spłaty wystąpiła korzyść majątkowa po stronie spadkobierców otrzymujących spłaty, a nie rzecz w naturze. Dodatkowo, w ocenie Wnioskodawczyni, w omówionej sytuacji nikt ze spadkobierców nie uzyskał korzyści materialnych, a jedynie doszło do unormowana sytuacji prawnej - zniesienia współwłasności na rzecz jednego ze spadkobierców na skutek braku możliwości podziału rzeczy z obowiązkiem spłaty pozostałych.

Artykuł 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. określa źródła przychodów, wskazując jednakże w art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., że przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. W ocenie Wnioskodawczyni, dokonany przez Sąd dział spadku i zniesienie współwłasności jest czynnością prawną podlegającą podatkowi od spadków i darowizn, a zatem czynność ta nie może jednocześnie podlegać ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mając na uwadze, że zgodnie z art. 925 kodeksu cywilnego spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast po myśli art. 924 kodeksu cywilnego otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy, to naturalną konsekwencją tego stanu rzeczy jest, że w postępowaniu spadkowym mogą wystąpić dwa powiązane ze sobą postępowania, pierwsze - zmierzające do stwierdzenia nabycia spadku, drugie - do działu spadku, przy czym dział spadku jest konsekwencją postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku. Nie ulega jednak wątpliwości, że oba wymienione wyżej postępowania należą do spraw z zakresu prawa spadkowego. Prezentowane stanowisko zgodne jest z prawomocnym wyrokiem WSA w Poznaniu sygn. I SA/Po 918/12, w którym Sąd stwierdził: Istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy ma również (...) okoliczność, że w przypadku nabycia prawa do spadku (dziedziczenia) stwierdzonego prawomocnym postanowieniem sądu, spadkobierca, który nabył to prawo stwierdzone następnie prawomocnym postanowieniem sądu, jest zobowiązany do uiszczenia podatku od spadków i darowizn określonego w ustawie o spadkach i darowiznach. Zgodnie bowiem z przepisem art. 1 ust. 1 tej ustawy, podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem dziedziczenia. Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych (art. 5 ustawy o spadkach i darowiznach) i powstaje z chwilą przyjęcia spadku (art. 6 ust. 1 pkt 1 tej ustawy), natomiast z chwilą dokonania działu spadku, spadkobierca jest obowiązany do uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych (por. wyrok NSA z dnia 10 lutego 1995 r., sygn. akt III SA 898/94, LEX nr 26556). Dla wymiaru podatku od spadków i darowizn nie ma istotnego znaczenia dział spadku, który z kolei podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych - w części dotyczącej spłat lub dopłat - stosownie do uregulowania art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. f ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.).

Powyższe rozważania dowodzą jednoznacznie, że nie do przyjęcia jest objęcie opodatkowaniem - na podstawie przepisów u.p.d.o.f. - przychodów otrzymanych w dziale spadku jako spłaty. W opinii sądu w składzie orzekającym, takie opodatkowanie godzi również w przepisy Konstytucji RP.

W opisanej sytuacji faktycznej i prawnej opodatkowanie tego samego przychodu, tj. raz podatkiem od spadków, drugi raz podatkiem dochodowym, powodowałoby w konsekwencji podwójne opodatkowanie tej samej czynności prawnej, a tym samym naruszenie art. 84 Konstytucji RP, stanowiącego że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków określonych ustawą, ale tylko wówczas, gdy ustawa taki podatek od określonego przychodu (dochodu) przewiduje.

Zważyć również należy, iż opodatkowanie spłat otrzymanych w wyniku działu spadku, z jednoczesnym pominięciem objęcia takim opodatkowaniem udziału niepodlegającego spłacie innego spadkobiercy, prowadziłoby do oczywistej nierówności w traktowaniu podatników, co z kolei stanowiłoby naruszenie art. 32 ust. 1 Konstytucji RP, w myśl którego wszyscy są równi wobec prawa oraz, że wszyscy mają prawo równego traktowania przez władze publiczne (vide I SA/Po 918/12). Jak stwierdza Sąd w przywołanym wyroku, prowadziłoby to do różnicowania sytuacji spadkobierców w zależności od tego, czy nabyte w drodze spadku rzeczy są podzielne, czy niepodzielne, przy czym spadkobiercy rzeczy niepodzielnych byliby w gorszej sytuacji od spadkobierców rzeczy podzielnych, bowiem ciążyłby na nich dodatkowy obowiązek podatkowy, tj. w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawczyni stwierdza, że spłata dokonana w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności, a w konsekwencji przeniesienia własności nieruchomości, w granicach nabytego udziału, nie podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodów, których osiągnięcie powoduje powstanie obowiązku podatkowego, w odniesieniu do nieruchomości został zawarty w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym uregulowaniem, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Stosownie do art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast, zgodnie z art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego, prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Zgodnie z art. 1035 ustawy - Kodeks cywilny, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. W myśl art. 210 tej ustawy, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem, przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich; ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Z chwilą działu spadku jedni spadkobiercy tracą więc własność udziałów nabytych przez siebie w spadku, a własność tę dopiero z tą chwilą nabywają inni spadkobiercy. Dział spadku może nastąpić za odpłatnością w formie spłaty na rzecz pozostałych współwłaścicieli (współwłaściciela) lub nieodpłatnie bez żadnych spłat. Czynność działu spadku w świetle prawa cywilnego stanowi formę zbycia, a jeżeli dział spadku następuje ze spłatą, wówczas mamy do czynienia z odpłatnym zbyciem udziału w nieruchomości, które wyczerpuje dyspozycję przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Bez znaczenia jest bowiem czy do odpłatnego zbycia dochodzi w drodze umowy sprzedaży, zamiany, działu spadku, czy zniesienia współwłasności. Użyte w powyższym przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy "odpłatne zbycie" oznacza każde przeniesienie prawa własności lub praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Termin odpłatne zbycie obejmuje zatem szeroki zakres umów. W myśl art. 155 ustawy - Kodeks cywilny, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Tym samym określenie "zbycie" odnosi się do wszystkich przypadków przeniesienia własności, nie ogranicza się wyłącznie do sprzedaży czy zamiany, lecz ma zastosowanie do wszystkich czynności prawnych, których skutkiem jest przeniesienie prawa własności do całej rzeczy lub udziału. Pod pojęciem "odpłatnego zbycia" należy rozumieć zatem każde zdarzenie i każdą czynność prawną, w wyniku których dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości lub praw (lub udziału w nich) za wynagrodzeniem, w tym odpłatne zbycie udziału w lokalu mieszkalnym w drodze działu spadku.

W myśl art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 6 listopada 2008 r. zmarł A. Z. - mąż Wnioskodawczyni, a zarazem ojciec małoletnich M., M. i M. Z. Postanowieniem Sądu Rejonowego, wydanym w dniu 20 marca 2009 r., a opatrzonym klauzulą prawomocności w dniu 16 kwietnia 2009 r., Wnioskodawczyni wraz z małoletnimi dziećmi - M., M. i M. Z., nabyli spadek w 1/4 części każde z nich po A. Z. - mężu Wnioskodawczyni, a zarazem ojcu M., M. i M.

W skład spadku po zmarłym mężu Wnioskodawczyni wchodziły udziały w nieruchomości. W postępowaniu sądowym o dział spadku określono wartość nieruchomości, na podstawie operatów sporządzonych przez dwóch biegłych sądowych, natomiast wartość udziału Wnioskodawczyni i jej dzieci odpowiada odpowiedniej wartości nieruchomości określonej przez biegłego sądowego.

W wyniku działu spadku udziały w nieruchomości należące do Wnioskodawczyni przejęte zostały przez innych spadkobierców, natomiast Wnioskodawczyni otrzymała z tego tytułu spłatę. Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że otrzymana przez Wnioskodawczynię spłata mieści się w wartości przysługującego Zainteresowanej udziału spadowego. W wyniku dokonanych spłat doszło jedynie do unormowania sytuacji prawnej poprzez zniesienie współwłasności na rzecz spadkobierców, na skutek braku możliwości podziału rzeczy, z obowiązkiem spłaty pozostałych.

Okoliczność, że dział spadku, którego przedmiotem jest nieruchomość, następuje ze spłatami na rzecz pozostałego spadkobiercy, powoduje, że umowa ta ma charakter odpłatny z konsekwencjami wynikającymi z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest to jednak równoznaczne z obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego z tytułu zbycia nieruchomości.

Z analizy wniosku wynika, że w przedstawionej we wniosku sytuacji doszło do działu spadku z obowiązkiem spłaty na rzecz Wnioskodawczyni.

W przedmiotowej sprawie istotne jest jednak to, że otrzymana przez Wnioskodawczynię kwota nie przekroczyła wartości nabytego w spadku udziału w tej nieruchomości.

Reasumując, na gruncie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, otrzymanie przez Wnioskodawczynię w wyniku działu spadku kwoty nieprzekraczającej udziału w spadku nie spowodowało powstania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z rzeczonego tytułu, ponieważ w opisanym przypadku brak jest podstaw do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych kwoty spłaty otrzymanej w wyniku działu spadku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wskazać należy, iż z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został złożony przez Wnioskodawczynię - jednego ze spadkobierców, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych spadkobierców.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.