ILPB2/415-470/13-2/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2013 r. (data wpływu 6 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 6 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 20 listopada 2012 r. Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość - zgodnie z aktem notarialnym działkę o powierzchni 1,4310 ha zabudowaną domem mieszkalnym jednorodzinnym z garażem. Nieruchomość była Jej wyłączną własnością. Dnia 18 sierpnia 1998 r. Wnioskodawczyni wraz z byłym mężem zakupili działki niezabudowane, o łącznej powierzchni 3,5255 ha z myślą o budowie domu. W 1999 r. małżonkowie rozpoczęli budowę domu, która trwała do 2009 r. Odbiór domu nastąpił w 2010 r.

W 2006 r. nastąpił rozpad małżeństwa, 29 marca 2007 r. Aktem notarialnym dokonany został podział majątku wspólnego po rozwodzie. Zgodnie z tą umową, nieruchomość składającą się z działek o powierzchni 3,52,55 ha wraz z budową domu mieszkalnego w stanie surowym zamkniętym Zainteresowana otrzymała na wyłączną własność wraz z samochodem A, jednocześnie były mąż otrzymał przedsiębiorstwo, wraz z działkami zabudowanymi budynkiem przemysłowym i samochodem B. Otrzymana przez Wnioskodawczynię nieruchomość mieściła się w udziale, jaki Jej przysługiwał w majątku dorobkowym małżeńskim, co potwierdzone zostało w akcie notarialnym wzajemnym oświadczeniem byłych małżonków, że z tytułu podziału majątku wspólnego nie dokonują względem siebie żadnych spłat oraz nie zachowują względem siebie żadnych roszczeń, co do sposobu podziału tego majątku ani co do wydania poszczególnych składników majątku, a umowa wyczerpuje cały majątek wspólny.

Ponadto Zainteresowana wyjaśniła, że w domu znajdującym się na sprzedanej działce nie była nigdy zameldowana. W 2009 r. nadano dopiero nazwę ulicy i numer domu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości w postaci działki nabytej w dniu 18 sierpnia 1998 r., która została zabudowana domem mieszkalnym jednorodzinnym z garażem, którego budowę ukończono w 2010 r. jest opodatkowana, jeżeli sprzedaż nastąpiła w dniu 20 listopada 2012 r.

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż nieruchomości w zaistniałym przypadku, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z tym przepisem źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 między innymi: a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Kluczowe znaczenie ma więc ustalenie momentu nabycia nieruchomości. W ustawie o podatku dochodowym brak jest definicji nieruchomości, odnosząc się zatem do przepisów Kodeksu cywilnego, art. 46 § 1, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty) jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy odrębnych przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc ze swej natury nieruchomościami (art. 67 k.c.) bowiem własność nieruchomości gruntowej rozciąga się co do zasady na budynki. Z powyższego zapisu wynika zatem, iż budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu nie może być przedmiotem odrębnej własności a dokonując sprzedaży gruntu dokonuje się jednocześnie sprzedaży stojącej na nim zabudowy.

Jednocześnie regulacja zawarta w prawie cywilnym, skutkuje tym, że datą nabycia nieruchomości jest data nabycia prawa własności gruntu, bez względu na to czy na gruncie tym wybudowano budynek czy też nie i kiedy to nastąpiło. Nie ma tu wpływu na moment nabycia nieruchomości fakt nadania numeru czy też odebrania budynku do użytkowania.

W przedstawionym stanie faktycznym nabycie gruntu nastąpiło, na zasadzie współwłasności małżeńskiej w dniu 18 sierpnia 1998 r., pięcioletni okres upłynął 31 grudnia 2003 r. Bez znaczenia tutaj pozostaje też fakt rozpadu małżeństwa i podziału majątku jaki dokonany został aktem notarialnym w dniu 29 marca 2007 r., ponieważ wartość otrzymanej nieruchomości mieściła się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawczyni. Zawarta umowa o podział majątku wspólnego, wskazując w całości Wnioskodawczynię jako właściciela nieruchomości, w zamian za inne składniki majątku (w tym inne nieruchomości, przedsiębiorstwo i ruchomości). Żadna ze stron umowy o podział majątku nie była zobowiązana do żadnych spłat dodatkowych, nie było wypłaty żadnych ekwiwalentów ani roszczeń.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności (działu spadku, podziału majątku wspólnego) nie jest nabyciem tych rzeczy. Nabyciem tych rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeżeli podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty, tak jak to miało miejsce w rozpatrywanym przypadku.

Stanowisko takie potwierdza między innymi wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowaną i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.