ILPB2/415-47/08-4/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana R. A. przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2008 r. (data wpływu 14 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 14 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 24 sierpnia 2000 r. Wnioskodawca stał się współwłaścicielem nieruchomości (udział wynoszący połowę zabudowanej nieruchomości) - działki nr 12/4 o obszarze 2521 m#178; na podstawie aktu notarialnego umowy darowizny. W związku z planami wybudowania się, Zainteresowany postanowił wspólnie z drugim współwłaścicielem (swoją matką), że ww. nieruchomość podzielą tak, by każdy był właścicielem swojej części. Dodaje, że podział nastąpił poprzez sądowe zniesienie współwłasności na podstawie propozycji planu podziału naniesionego na mapie, decyzją Sądu Rejonowego w Poznaniu, która to uprawomocniła się z dniem 29 października 2003 r. Na mocy tej decyzji Wnioskodawca stał się z dniem 29 października 2003 r. właścicielem działki 12/10 o obszarze 1430 m#178; będącej wcześniej częścią działki 12/4. Właścicielem pozostałej części t. j. 1091 m#178; została Jego matka. Różnica w metrach nowo powstałych działek wynikła z możliwości fizycznych podziału. Ponadto Zainteresowany wskazał, iż podział nastąpił bez obowiązku dopłat. Dodał również, iż pomimo, że uzyskana przez Niego w wyniku zniesienia współwłasności część gruntu jest większa od powierzchni gruntu przyznanej drugiemu współwłaścicielowi - wartość otrzymanej przez Niego nieruchomości jest mniejsza, gdyż na części przyznanej drugiemu współwłaścicielowi znajduje się budynek mieszkalny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej przez Wnioskodawcę sytuacji, przychód ze sprzedaży w 2008 r. własnej niezabudowanej działki, podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, skoro Zainteresowany był wcześniej jej właścicielem w stanie współwłasności, jako części wchodzącej w skład większej nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy, chociaż właścicielem nieruchomości, o której mowa w zapytaniu stał się przed upływem pięciu lat, to przychód z jej sprzedaży nie powinien podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Uważa On, iż był jej współwłaścicielem wcześniej t.j. od 2000 r. jako gruntu, który należał do Niego i Jego matki w większym obszarze, z którego ta nieruchomość została tylko wydzielona.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle przytoczonego stanu prawnego, rozstrzygającym faktem odnośnie ewentualnego opodatkowania odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości będzie miał moment i forma prawna pierwotnego nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że prawo współwłasności do przedmiotowej nieruchomości zostało przez Wnioskodawcę nabyte na podstawie umowy darowizny w 2000 r., natomiast sprzedaż nastąpiła w 2007 r.

Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "nabycia", a tym bardziej nie określa szczególnych sposobów nabycia należy - mając przy tym na uwadze jego znaczenie językowe - odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), a w szczególności do art. 155 § 1, który stanowi, iż umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Stosownie natomiast do art. 195 Kodeksu cywilnego współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 tej ustawy. Zgodnie z nimi każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej. Wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. W wyniku podziału fizycznego powstają nowe rzeczy - w niniejszej sprawie nowe nieruchomości stanowiące wyłączną własność poszczególnych właścicieli. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat, a wartość nieruchomości nabytej w drodze zniesienia współwłasności nie przekracza wartości udziału przysługującego Wnioskodawcy we współwłasności.

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, iż zniesienie współwłasności (2003 r.) nie zmieniło stanu prawnego nabytej nieruchomości, tym samym dla celów zryczałtowanego podatku dochodowego zniesienie współwłasności nieruchomości nie stanowi daty nabycia.

Reasumując powyższe, uznać należy, iż Zainteresowany jest właścicielem przedmiotowej nieruchomości od 2000 r., zatem pięcioletni termin, określony zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, już upłynął. Zatem przychód ze sprzedaży w 2007 r. nieruchomości nabytej w 2000 r. w drodze darowizny nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie skutkuje obowiązkiem uiszczenia 10% zryczałtowanego podatku dochodowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.