ILPB2/415-43/08-2/PW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani U. W. przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2008 r. (data wpływu 11 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania osoby samotnie wychowującej dzieci - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania osoby samotnie wychowującej dzieci.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 31 grudnia 1969 r. Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński ze S. W. Od 1972 r. jest w rozłące z mężem, która jest nieoficjalną separacją. W dniu 13 kwietnia 1992 r. Zainteresowana urodziła córkę, której ojcem nie jest mąż Wnioskodawczyni. Ojcem dziecka jest W. Z., któremu przysługują prawa rodzicielskie do dziecka. Córka Wnioskodawczyni nosi nazwisko swojego ojca. Zainteresowana wyjaśnia, że Jej mężowi nie przysługują prawa rodzicielskie do dziecka, co zostało potwierdzone wyrokiem sądu rejonowego, po rozpatrzeniu sprawy o zaprzeczenie ojcostwa.

Wnioskodawczyni wyjaśnia, że pomimo tego, iż nie posiada rozwodu z mężem ani oficjalnej separacji, cały czas pozostaje w rozłące z mężem. Również z ojcem dziecka nie utrzymuje kontaktów. Zainteresowana podkreśla, iż samotnie wychowuje małoletnią córkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawczyni przysługuje prawo do rozliczenia się z podatku dochodowego od osób fizycznych na zasadach przewidzianych dla osób samotnie wychowujących małoletnie dzieci.

Zdaniem Wnioskodawczyni, może Ona, w oparciu o art. 6 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zastosować preferencyjny sposób rozliczenia, przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci, ponieważ mimo tego, że nie jest rozwódką, to Jej małżonek nie posiada praw rodzicielskich do Jej córki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), od osób samotnie wychowujących w roku podatkowym:

Natomiast stosownie do ust. 5 wyżej wymienionego artykułu, za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów. Za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się również osobę pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

Możliwość skorzystania z przedstawionego powyżej sposobu opodatkowania, zgodnie z art. 6 ust. 8 ww. ustawy, nie przysługuje w sytuacji, gdy do osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998 r. Nr 144, poz. 930) lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym (Dz. U. z 2006 r. Nr 183, poz. 1353).

W sytuacji, gdy łącznie zostaną spełnione wszystkie wyżej wymienione warunki, podatnik może skorzystać z opodatkowania na zasadach przewidzianych dla osób samotnie wychowujących dzieci, jeżeli zgłosi taką wolę we wniosku wyrażonym w rocznym zeznaniu podatkowym, złożonym w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, co wynika z art. 6 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przepisie art. 6 ust. 5 ustawodawca wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do stanu cywilno-prawnego osoby wychowującej dzieci, jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. W przypadku osób pozostających w związku małżeńskim warunkiem decydującym o samotnym wychowywaniu dziecka jest pozbawienie, na mocy orzeczenia sądu, praw rodzicielskich jednego z rodziców.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni jest osobą pozostającą w związku małżeńskim. W stosunku do Jej małżonka został wydany przez sąd wyrok, w którym stwierdzono, iż nie przysługują mu prawa rodzicielskie w odniesieniu do córki Zainteresowanej.

Należy jednak stwierdzić, że wyrok ten nie jest tożsamy z wyrokiem o pozbawieniu praw rodzicielskich.

Mając zatem na uwadze fakt, iż przepisy dotyczące ulg podatkowych stanowią odstępstwo od generalnej zasady powszechnego opodatkowania i wykładnia ustanawiających te ulgi przepisów musi być wykładnią ścisłą, należy stwierdzić, że nie zostały spełnione wszystkie warunki niezbędne do tego, aby uznać Wnioskodawczynię za osobę samotnie wychowującą dziecko, w rozumieniu art. 6 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Zainteresowanej nie przysługuje prawo do skorzystania z metody opodatkowania przewidzianej dla osób samotnie wychowujących dzieci.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.