ILPB2/415-418/14-2/WS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2014 r. (data wpływu 28 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na Spółce obowiązków:>b>jest:

* nieprawidłowe - w odniesieniu do pytania nr 1,

* bezprzedmiotowe - w odniesieniu do pytania nr 2.

W dniu 28 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na Spółce obowiązków.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedsiębiorstwo "A" Sp. z o.o. (dalej jako "Ax" lub Spółka) jest podmiotem krajowym, którego właścicielem jest spółka prawa koreańskiego "A" (dalej jako "Ay"). "Ay" posiada 100% udziałów w kapitale zakładowym "Ax". "Ax" jest przedsiębiorstwem zajmującym się produkcją amortyzatorów olejowych i olejowo-powietrznych do samochodów osobowych i ciężarowych. Kadra pracownicza Spółki składa się zarówno z pracowników polskich, jak i pracowników koreańskich, którzy zostali oddelegowani do pracy w Polsce przez swojego koreańskiego pracodawcę, tj. "Ay", na podstawie umowy o wsparcie w zarządzaniu przedsiębiorstwem zawartej pomiędzy obiema spółkami. Pracownicy koreańscy przebywają w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Zadaniem tych osób jest pomoc w zarządzaniu Spółką rozumiana jako rozwijanie jej produktów, projektowanie i nabywanie sprzętu i maszyn, rozwijanie i wspieranie działalności oraz inne sprawy uzgodnione przez strony umowy. W związku z oddelegowaniem do pracy w Polsce swojego wykwalifikowanego personelu pracowniczego, "Ay" obciąża co miesiąc Spółkę kosztami mającymi charakter wynagrodzenia (rekompensaty) za nieobecność tego personelu u macierzystego pracodawcy, tj. "Ay". Część tych kosztów wypłacana jest następnie w formie wynagrodzenia bezpośrednio przez "Ay" swoim pracownikom oddelegowanym do pracy w Polsce. Wynagrodzenie to ma raczej charakter ekwiwalentu, czy też rekompensaty za zmianę miejsca pobytu i pracy z Korei na Polskę. Wynagrodzenie to ustalane jest na podstawie faktury w walucie Euro, wystawionej przez "Ay" dla "Ax" za oddelegowanie personelu do Polski.

W efekcie całkowity koszt wynagrodzeń pracowników koreańskich ponosi Spółka. Wynagrodzenie jakie otrzymują pracownicy koreańscy bezpośrednio od "Ay" podlega w Korei opodatkowaniu podatkiem dochodowym w związku z czym koreański pracodawca oblicza i pobiera ten podatek oraz wpłaca go w Korei do tamtejszego budżetu państwa.

Pracownicy koreańscy są ponadto zatrudnieni w "Ax" na podstawie umów o pracę na czas nieokreślony i otrzymują w Polsce z tego tytułu wynagrodzenie, od którego płatnik, tj. "Ax" oblicza, pobiera i odprowadza zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Świadcząc swoje usługi pracownicy koreańscy podlegają regulaminom, instrukcjom oraz procedurom obowiązującym w Spółce i pozostają pod jej kierownictwem.

W związku z faktem, że w ocenie Spółki pracownicy koreańscy podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, "Ax", także od wynagrodzenia wypłacanego przez "Ay", a otrzymywanego przez pracowników koreańskich oblicza, pobiera i wpłaca zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, a więc de facto występuje w roli płatnika zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynagrodzenie obliczane jest na podstawie wyżej opisanej faktury wystawionej przez "Ay" i przeliczane jest przez "Ax" na PLN według średniego kursu Euro na koniec każdego miesiąca za jaki wystawiona jest faktura, z uwagi na to, że Spółka nie jest w stanie ustalić dokładnej daty otrzymania tego wynagrodzenia przez pracowników koreańskich.

Jednocześnie "Ay" nie posiada w Polsce zakładu w rozumieniu Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Korei w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle art. 7 § 1 i art. 8 ustawy - Ordynacja podatkowa w związku z art. 3 i art. 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Spółka będzie uprawniona jako płatnik do obliczenia, pobrania i wpłacenia do właściwego organu podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń wypłacanych jej koreańskim pracownikom przez "Ay", czy też obowiązek obliczenia i wpłaty zaliczek od wynagrodzenia otrzymywanego od "Ay" przez pracowników koreańskich spoczywa bezpośrednio na tych pracownikach.

2. Czy Spółka do obliczenia podatku od wynagrodzenia otrzymywanego od "Ay" przez jej koreańskich pracowników, może przyjąć kurs waluty EURO z ostatniego dnia miesiąca, za jaki wystawiana jest faktura przez "Ay".

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego, Spółka może występować w roli płatnika uprawnionego do obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń wypłacanych jej koreańskim pracownikom przez "Ay".

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, miejsce zamieszkania osoby fizycznej wyznacza nieograniczony lub ograniczony obowiązek podatkowy. Zgodnie z ww. przepisem, osoby fizyczne, które w Polsce mają miejsce zamieszkania podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów), bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Nieograniczony obowiązek podatkowy polega zatem na objęciu obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku dochodowego wszystkich (za wyjątkiem wyłączonych z opodatkowania tym podatkiem) dochodów podatnika - niezależnie od miejsca ich faktycznego osiągnięcia.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1a u.p.d.o.f., za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Jeśli zatem spełniony zostanie choćby jeden z powyższych warunków, uznać należałoby, że dana osoba posiada w Polsce miejsce zamieszkania, a tym samym podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Natomiast zgodnie z art. 7 § 1 Ordynacji podatkowej, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej. podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Z analizy powyższego wynika, że obywatele koreańscy zatrudnieni i przebywające w Polsce, powinni być traktowani na gruncie ustaw podatkowych jako podatnicy podlegający w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Z kolei zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Jak podkreśla się w literaturze, w stosunku prawnym zobowiązania podatkowego jako dłużnik podatkowy może wystąpić wyjątkowo inny podmiot niż podatnik. Podmiot ten - na mocy szczególnych przepisów prawnych - zobowiązany jest do wejścia w stosunki prawne zobowiązania podatkowego w miejsce podatnika, chociaż nie ciążył na nim obowiązek podatkowy. Płatnik jest podmiotem, który nie jest związany z podatkowoprawnym stanem faktycznym rodzącym obowiązek podatkowy. Nałożone na niego przez prawo obowiązki mają charakter instrumentalny w stosunku do obowiązku podatkowego nałożonego na podatnika i służą jego realizacji. Można przyjąć, że płatnik jest swego rodzaju pośrednikiem pomiędzy organem podatkowym, a podatnikiem jako podmiotami stosunków zobowiązaniowych, a jego rola sprowadza się głównie do ustalania i odprowadzania na rzecz wierzyciela podatkowego należności podatkowych obciążających podatnika. Nałożenie na określone podmioty obowiązków obliczania, pobierania i odprowadzania podatków powinno mieć zatem miejsce głównie wtedy, gdy podmioty te, realizując określone czynności faktyczne lub prawne związane z podatkowoprawnym stanem faktycznym, mogą bez zbytnich nakładów pracy wypełniać te obowiązki, czyli dokonywać poboru podatku. Będą to więc przede wszystkim zakłady pracy - pracodawcy.

W związku z faktem, że polskie przepisy podatkowe nie definiują pojęcia "pracodawca", w takiej sytuacji należy zatem odwołać się do przepisów prawa pracy. W świetle art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników. Zgodnie z polskimi przepisami pracodawcą jest więc podmiot, który zatrudnia pracownika do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem w miejscu i czasie przez niego wyznaczonym oraz za wynagrodzeniem.

Ponadto zgodnie z komentarzem do art. 15 Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku (pkt 8) wynika, że pracodawcą w tym znaczeniu jest osoba mająca prawo do prowadzenia prac oraz ponosząca związane z tym ryzyko i odpowiedzialność. W celu ustalenia, który podmiot (zagraniczny pracodawca ("Ay" czy Spółka) powinien być uznany za faktycznego pracodawcę, należy poddać analizie m.in. następujące okoliczności:

* kto ponosi odpowiedzialność lub ryzyko związane z wynikami pracy pracowników;

* czy na użytkowniku spoczywa obowiązek instruowania pracownika;

* czy prace wykonywane są w miejscu znajdującym się pod kontrolą i odpowiedzialnością użytkownika;

* czy wynagrodzenie pośrednika oblicza się na podstawie czasu wykorzystanego na pracę lub na podstawie jakiegoś związku między wynagrodzeniem pośrednika a pracą pracownika;

* czy narzędzia i materiały dostarczane są przez faktycznego użytkownika pracy;

* czy liczbę i kwalifikacje pracowników określa tylko pośrednik czy też faktyczny użytkownik pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że praca jest świadczona na rzecz Wnioskodawcy przez pracowników oddelegowanych z Korei, jednakże Spółka (Wnioskodawca) także zawarła umowy o pracę z tymi pracownikami i jest zobowiązana do wypłaty im wynagrodzenia. Oddelegowani pracownicy w dalszym ciągu formalnie są zatrudnieni w "Ay", jednakże faktycznie wykonują swoje obowiązki pracownicze wynikające z umów o pracę zawartych z "Ax". Świadcząc swoje usługi oddelegowani pracownicy podlegają regulaminom, instrukcjom oraz procedurom obowiązującym w Spółce i pozostają pod jej kierownictwem. Czas pracy pracowników jest ewidencjonowany przez polskiego pracodawcę. Także materiały i narzędzia do pracy dostarczane są przez polskiego pracodawcę.

Natomiast wynagrodzenie, jakie ci pracownicy otrzymują od "Ay", ma jedynie charakter rekompensaty (ekwiwalentu) za zmianę miejsca pracy.

Ponadto na uwadze należy mieć art. 15 ust. 1 przedmiotowej Konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, który mówi, że pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w tym przypadku w Korei) osiąga z pracy najemnej, mogą podlegać opodatkowaniu tylko w Korei, chyba że praca wykowywana jest w drugim Umawiającym się Państwie (w tym przypadku w Polsce). Jeśli praca jest tam wykonywana (w Polsce), to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w Polsce.

Reasumując, zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym za faktycznego pracodawcę należy uznać "Ax", gdyż to z tą spółką łączą pracowników koreańskich relacje spełniające przesłanki do uznania ich za znamienne dla stosunku pracy.

W konsekwencji powyższego "Ax" może być także uznana za płatnika uprawnionego do obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń wypłacanych jej koreańskim pracownikom przez "Ay".

Ad.2.

Spółka stoi na stanowisku, że w przypadku gdy nie jest możliwe ustalenie daty uzyskania przychodu może do przeliczenia wynagrodzenia otrzymywanego z Korei przez jej koreańskich pracowników zastosować kurs z ostatniego dnia miesiąca za który wystawiana jest faktura przez "Ay", gdyż de facto wynagrodzenie tych pracowników ustalane jest na podstawie tejże faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* nieprawidłowe - w odniesieniu do pytania nr 1,

* bezprzedmiotowe - w odniesieniu do pytania nr 2.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

#8210; podatku, zaliczki lub raty.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a. ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a ww. ustawy stanowi, że przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Korei w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Seulu w dniu 21 czerwca 1991 r. (Dz. U. Nr 28, poz. 126).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. Konwencji, w rozumieniu niniejszej konwencji określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę naczelnego lub głównego biura, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie w odniesieniu do dochodu pochodzącego jedynie ze źródeł w tym Państwie.

W myśl art. 4 ust. 2 ww. Konwencji, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to status tej osoby będzie określony według następujących zasad:

Na mocy art. 15 ust. 1 ww. Konwencji, z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 18, 19, 20 i 21, pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. Konwencji, bez względu na postanowienie ustępu 1 wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, może podlegać opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

Jak wskazano w opisanym we wniosku stanie faktycznym, pracownicy koreańscy przebywają w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym i podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Tym samym, należy stwierdzić, że na gruncie analizowanej sprawy znajdą zastosowanie polskie przepisy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl przepisu art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje o dochodach sporządzone według ustalonego wzoru.

Na podstawie treści powyższych przepisów należy stwierdzić, że warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz osób będących pracownikami tego podmiotu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w związku z oddelegowaniem do pracy w Polsce swojego wykwalifikowanego personelu pracowniczego, "Ay" obciąża co miesiąc Spółkę kosztami mającymi charakter wynagrodzenia (rekompensaty) za nieobecność tego personelu u macierzystego pracodawcy, tj. "Ay". Część tych kosztów wypłacana jest następnie w formie wynagrodzenia bezpośrednio przez "Ay" swoim pracownikom oddelegowanym do pracy w Polsce.

Jednocześnie "Ay" nie posiada w Polsce zakładu w rozumieniu Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Korei w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że skoro wynagrodzenie wypłacane jest przez "Ay", na Wnioskodawcy jako płatniku, nie ciążą obowiązki związane z obliczeniem, poborem i odprowadzeniem na rachunek właściwego urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z ww. tytułu.

Jednocześnie tut. Organ nie kwestionuje, że Wnioskodawca jest pracodawcą dla osób oddelegowanych do pracy w Polsce przez swojego koreańskiego pracodawcę, tj. "Ay". Zainteresowany wyraźnie wskazał, że pracownicy koreańscy są ponadto zatrudnieni w "Ax" na podstawie umów o pracę na czas nieokreślony i otrzymują w Polsce z tego tytułu wynagrodzenie, od którego płatnik, tj. "Ax" oblicza, pobiera i odprowadza zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Świadcząc swoje usługi pracownicy koreańscy podlegają regulaminom, instrukcjom oraz procedurom obowiązującym w Spółce i pozostają pod jej kierownictwem.

Istotnie od ww. świadczeń z tytułu wynagrodzenia, wypłacanego na podstawie umów o pracę, Wnioskodawca pełni rolę płatnika, natomiast nie od świadczeń - jak wykazano wyżej - wypłacanych przez "Ay".

Z uwagi na to że stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 1 uznane zostało za nieprawidłowe, odpowiedź na pytanie nr 2 stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.