ILPB2/415-387/10-2/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2010 r. (data wpływu 16 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia podatku w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci - jest prawidłowe.

W dniu 16 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia podatku w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zainteresowany podaje, iż od dnia xx października 20xx r. zgodnie z wyrokiem sądu rejonowego posiada status rozwodnika. Rozwód został orzeczony bez orzekania o winie żadnej ze stron, a opiekę nad małoletnimi dziećmi powierzono obojgu rodzicom.

Jednocześnie Wnioskodawca został zobowiązany do płacenia alimentów na rzecz małoletnich dzieci oraz na byłą żonę. w związku z powyższym, Zainteresowany wskazuje, iż ponosi wszelkie (całkowite) koszty utrzymania dzieci. Wskazano również, iż Wnioskodawca oraz Jego była żona są zameldowani pod tym samym adresem, natomiast - co podkreślił Zainteresowany - nie prowadzą oni wspólnego gospodarstwa. Ponadto, Wnioskodawca nadmienia, iż w toku jest postępowanie dotyczące podziału majątku wspólnego.

Z uwagi na fakt, iż Zainteresowany jest zatrudniony w innym mieście dzieci w tygodniu przebywają z Jego byłą żoną, natomiast w większość weekendów - z Wnioskodawcą.

Jednocześnie Zainteresowany wskazuje, iż żona nie będzie rozliczała się jako osoba samotnie wychowująca dzieci zgodnie z art. 6 ust. 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo do rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma On prawo do rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dzieci. w opinii Zainteresowanego, zgodnie z art. 6 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów. Za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się również osobę pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wskazany powyżej przepis jasno określa kogo należy uznać za osobę samotnie wychowującą dziecko. Taką osobą jest m.in. rozwodnik, którym jest Zainteresowany, co zostało potwierdzone ww. orzeczeniem sądu z dnia xx października 20xx r.

W opinii Wnioskodawcy, fakt, iż jest zameldowany pod wspólnym adresem z byłą żoną nie zmienia również Jego statusu prawnego, gdyż ustawa nie odwołuje się w żadnym zakresie do tego, czy drugi rodzic żyje oraz gdzie mieszka. Nie odnosi się również do tego, czy tylko jedno z rodziców ma władzę rodzicielską, czy też przysługuje ona obojgu. Zdaniem Zainteresowanego, zaakcentować należy również fakt, iż wychowuje swoje dzieci. Wychowanie sprowadza się w dzisiejszych czasach do obowiązku finansowania całokształtu zabiegów mających na celu ukształtowanie dziecka pod względem fizycznym, moralnym, umysłowym, co - w opinii Wnioskodawcy - jest Jego większościowym udziałem. Zainteresowany podnosi, iż uzyskiwane przez Jego byłą żonę niskie wynagrodzenie nie pozwala również na finansowe uczestniczenie w wychowaniu dzieci. Uwzględnić należy również fakt, iż powołany przepis jest wynikiem prorodzinnej polityki państwa i ma on za zadanie umożliwić preferencyjne opodatkowanie osobom, na których spoczywają większe obowiązki związane z wychowaniem dzieci.

Ponadto, Wnioskodawca podnosi, iż nie bez znaczenie pozostaje tutaj wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 4 maja 2004 r., sygn. k 8/03, w którym podkreślono, że z punktu widzenia podatkowego nie należy traktować na równi bezdzietnych rozwodników oraz mających dzieci na utrzymaniu. Ponadto, zdaniem Zainteresowanego, w świetle powołanego wyżej wyroku, większych obowiązków rodzica samotnie wychowującego dziecko nie można wyprowadzać z faktu oddzielnego zamieszkiwania, natomiast wiążą się one z większymi obciążeniami finansowymi.

W opinii Zainteresowanego, podniesiony przez Niego stopień zaangażowania w wychowanie dzieci nie pozostaje natomiast bez znaczenia dla ustalenia istnienia przesłanki uprawniającej do zastosowania wnioskowanego sposobu opodatkowania. Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, należy zauważyć, iż spełnione są również przesłanki wymienione w art. 6 ust. 4, tj.:

Ponadto, Zainteresowany podaje, iż w stosunku do Niego, jak i Jego dzieci nie mają również zastosowania przepisy art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj.:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) od osób samotnie wychowujących w roku podatkowym dzieci:

- podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Stosownie do art. 6 ust. 5 ww. ustawy, za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów. Za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się również osobę pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

Zgodnie z art. 6 ust. 8 powołanej ustawy sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Ponadto art. 6 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Cytowane przepisy wprowadzają wyjątek od zasady dokonywania indywidualnego rozliczenia zobowiązania podatkowego podatników poprzez ustalenie preferencyjnego sposobu rozliczenia.

W konsekwencji, aby móc rozliczyć się jako osoba samotnie wychowująca dziecko należy spełniać wszystkie warunki określone w ww. przepisach.

Z treści art. 6 ust. 4 ustawy wynika, że prawo do preferencyjnego sposobu opodatkowania dochodów przysługuje wyłącznie temu rodzicowi, który wychowuje dziecko.

Jednocześnie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają prawa podatnika do preferencyjnego opodatkowania jego dochodów od tego, czy przez cały rok był osobą samotnie wychowującą dzieci. Wystarczające jest zatem, aby taki stan zaistniał w ciągu roku, a nie trwał przez cały rok.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Zainteresowany jest osobą, w stosunku do której orzeczono rozwód. Opiekę nad małoletnimi dziećmi przyznano obojgu rodzicom. Przez większość weekendów dzieci przebywają z Wnioskodawcą, natomiast w ciągu tygodnia - z Jego byłą żoną. Matka dziecka nie korzysta z preferencji podatkowej w postaci rozliczenia się na zasadzie przewidzianej w art. 6 ust. 4 ww. ustawy.

Dodatkowo z treści wniosku wynika, iż ograniczenia wynikające z art. 6 ust. 8 ww. ustawy nie mają do Wnioskodawcy zastosowania.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz ww. przepisy prawa, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca spełnia przesłanki do rozliczenia dochodów w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

W celu skorzystania z preferencyjnego rozliczenia Wnioskodawca jest zobowiązany złożyć zeznanie podatkowe za dany rok w nieprzekraczalnym terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, którego dotyczy zeznanie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.