ILPB2/415-382/13-2/TR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2013 r. (data wpływu: 17 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 17 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 25 listopada 2011 r. został rozwiązany z Wnioskodawczynią stosunek pracy na podstawie art. 53 § 1 pkt 1 k.p. Było to niezgodne z prawem, ponieważ były pracodawca miał informację, że Zainteresowana wystąpiła o zasiłek rehabilitacyjny. Pracodawca nie zgodził się wycofać tego świadectwa, w związku z powyższym Wnioskodawczyni wystąpiła do Sądu Pracy o odszkodowanie.

Zapadł wyrok Sądu Rejonowego Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 9 lutego 2012 r., zasądzający kwotę odszkodowania 20 999,79 PLN w związku z nieprawidłowym rozwiązaniem stosunku pracy. Odszkodowanie zostało Zainteresowanej wypłacone.

W dniu 8 marca 20I3 r. były pracodawca wystawił dla Wnioskodawczyni PIT-1I za 2012 rok, ujawniając w źródłach przychodów w poz. 35 przychód 20 999,79 PLN, będący kwotą odszkodowania; taką samą kwotę ujął w poz. 37, nie ujawniając i nie pobierając zaliczki na podatek.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są odszkodowania lub zadośćuczynienia, wynikające wprost z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych.

Do odrębnych ustaw, do których odnosi się ww. art. 2I ust. 1 pkt 3, należy m.in. ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, w której art. 45 § 2 stanowi, że sąd pracy może orzec o odszkodowaniu. Biorąc do uwagę treść przepisu art. 2I ust. 1 pkt 3 u.o.p.d.o.f. i powołane wyżej przepisy k.p., należy uznać, że odszkodowanie zasądzone na rzecz pracownika na podstawie art. 45 Kodeksu pracy jest zwolnione od podatku dochodowego.

W związku z wyżej przedstawioną sytuacją, Zainteresowana uważa, iż były pracodawca błędnie wystawił PIT-11 (który był wysłany do Wnioskodawczyni bez zachowania terminu) narażając Zainteresowaną na wyjaśnienia z Urzędem Skarbowym, w którym żądają naliczenia i odprowadzenia podatku od kwoty odszkodowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odszkodowanie zasądzone na rzecz pracownika na podstawie art. 45 Kodeksu pracy jest zwolnione od podatku dochodowego.

Zdaniem Wnioskodawczyni, stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są odszkodowania lub zadośćuczynienia, wynikające wprost z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych.

Do odrębnych ustaw, do których odnosi się ww. art. 2I ust. 1 pkt 3, należy m.in. ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, w której art. 45 § 2 stanowi, że sąd pracy może orzec o odszkodowaniu.

Biorąc do uwagę treść przepisu art. 2I ust. 1 pkt 3 u.o.p.d.o.f. i powołane wyżej przepisy k.p., należy uznać, że odszkodowanie zasądzone na rzecz pracownika na podstawie art. 45 Kodeksu pracy jest zwolnione od podatku dochodowego.

Zgodnie z wyżej przytoczonymi przepisami, Zainteresowana uważa, że kwota odszkodowania jaką otrzymała na podstawie wyroku Sądu Pracy jest kwotą wolną od podatku i były pracodawca powinien wycofać PIT-11 wysłany do Jej Urzędu Skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na mocy art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Natomiast na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Takim przychodem jest również przedmiotowe odszkodowanie wynikające z wyroku sądowego.

Jednakże, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Natomiast w przypadku, gdy wysokość lub zasady ustalania odszkodowania nie wynikają wprost z odrębnych ustaw lub aktów wykonawczych wydanych na podstawie tych odrębnych ustaw, a podstawą ich otrzymania jest wyrok lub ugoda sądowa, wówczas odszkodowanie takie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a i b ustawy.

Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 3b cytowanej ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż w związku z nieprawidłowym rozwiązaniem stosunku pracy Zainteresowana otrzymała odszkodowanie zasądzone wyrokiem Sądu na podstawie art. 45 Kodeksu pracy.

Kwestie dotyczące stosunku pracy, w tym wypłaty odszkodowań pracowniczych, uregulowane zostały w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

W myśl art. 45 § 1 Kodeksu pracy, w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Na podstawie zaś art. 45 § 2 Kodeksu pracy, sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu.

Przepisu § 2 nie stosuje się do pracowników, o których mowa w art. 39 i 177, oraz w przepisach szczególnych dotyczących ochrony pracowników przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o pracę, chyba że uwzględnienie żądania pracownika przywrócenia do pracy jest niemożliwe z przyczyn określonych w art. 41¹; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu (art. 45 § 3 Kodeksu pracy).

Zgodnie z art. 47¹ ustawy - Kodeks pracy, odszkodowanie, o którym mowa w art. 45, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż otrzymane przez Zainteresowaną odszkodowanie należy do kategorii odszkodowań, do których zastosowanie znajduje ww. art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest bowiem odszkodowaniem przyznanym na podstawie wyroku sądowego, a jego wysokość i zasady ustalania wynikają wprost z przepisów ustawy - Kodeks pracy.

W konsekwencji, stwierdzić należy, iż przedmiotowe odszkodowanie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, uregulowanego w ww. art. 21 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy podatkowej.

Nadmienić przy tym należy, iż niniejsze rozstrzygnięcie - zgodnie z oczekiwaniem wyartykułowanym we wniosku o interpretację - dotyczy wyłącznie zagadnienia zwolnienia z opodatkowania odszkodowania, a nie ewentualnych odsetek otrzymanych wraz z tym odszkodowaniem. Katalog zwolnień przedmiotowych wymienia bowiem enumeratywnie świadczenia, które podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym, przy czym, wśród katalogu zwolnień przedmiotowych ustawodawca posługuje się pojęciami, których organ podatkowy nie może interpretować rozszerzająco, np. pojęciem "odszkodowanie". Ze swej istoty odszkodowanie jest zaś związane z naprawieniem szkody i stanowi instytucję odrębną od odsetek za zwłokę w spełnieniu świadczenia pieniężnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, iż interpretacje prawa podatkowego wydaje się wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie.

Z uwagi na to, że przedmiotowy wniosek został złożony przez podatnika (Wnioskodawczynię), zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla płatnika, tj. strony wypłacającej analizowane odszkodowanie.

Płatnik, chcąc uzyskać interpretację indywidualną odnośnie zagadnienia zasadności, bądź niezasadności, złożenia informacji PIT-11 i rozliczenia w niej zawartego oraz związanego z tym postępowania, powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Końcowo, informuje się, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony, do oceny dokumentów załączonych do wniosku; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego, bądź zdarzenia przyszłego, przedstawionym przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.