ILPB2/415-302/10-4/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku (data wpływu 18 lutego 2010 r.), uzupełnionym w dniu 29 kwietnia 2010 r. (data wpływu 4 maja 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku poboru zryczałtowanego podatku od wypłat wynagrodzenia usługodawcy będącego zagranicznym podatnikiem - jest prawidłowe.

W dniu 18 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku poboru zryczałtowanego podatku od wypłat wynagrodzenia usługodawcy będącego zagranicznym podatnikiem.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 19 kwietnia 2010 r. nr ILPB2/415-302/10-2/MK Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Zainteresowanego do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, iż nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Ponadto, pouczono Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 19 kwietnia 2010 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 22 kwietnia 2010 r.), zaś w dniu 4 maja 2010 r. (data nadania: 29 kwietnia 2010 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 2009 r. Wnioskodawca, tj. Spółka z kapitałem zagranicznym (włoskim) podpisała umowę zlecenia na usługi zawodowe z włoskim inżynierem (dalej: x).

Profesjonalista posiada włoski numer identyfikacji podatkowej, a ponadto jest wpisany we Włoszech na listę inżynierów. Spółka wskazuje, że x działa na własny rachunek jako właściciel Biura Technicznego.

Przedmiotem ww. umowy jest zlecenie polegające na rozwiązaniu problemów technicznych niezbędnych do ukończenia prac przy realizacji inwestycji budowlanej na terenie Polski. W celu realizacji zlecenia x będzie korzystał ze współpracy wszelkich lokalnych specjalistów, których usługi uzna za niezbędne (architekci, inżynierowie, księgowi, doradcy podatkowi, radcowie prawni, tłumacze, pracownicy administracyjni wewnętrzni jak i z zewnątrz przedsiębiorstwa). Podczas realizacji powierzonego zadania jak również w celu prawidłowego wykonania przedmiotowej umowy x będzie musiał udać się w miejsce inwestycji położonej w Polsce. Za wykonanie ww. usług x otrzyma wynagrodzenie. Obecnie Spółka ma zamiar zapłacić za faktury wystawione przez x.

Spółka posiada certyfikat rezydencji z którego wynika, że usługodawca (x) jest podatnikiem w Republice Włoskiej.

W piśmie stanowiącym odpowiedź na ww. wezwanie Spółka wskazała, że x nie świadczy usług na jej rzecz jako osoba prawna oraz, że nie dysponuje stałą placówką w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarte w umowie usługi zaliczone powinny zostać do usług wykonywanych w ramach "wolnego zawodu", a zatem zapłata za wystawione faktury będzie zwolniona z obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów (dochodów) osiąganych przez podmioty zagraniczne na podstawie art. 14 umowy między Rządem Polski a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania.

Gdyby jednak potraktować powyższe usługi zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a jako usługi doradcze (usługi niematerialne) świadczone przez zagranicznego przedsiębiorcę na rzecz polskiego podmiotu, to również w ramach umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania na podstawie art. 22 ust. 1 tejże umowy nie podlegałby obowiązkowi pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osiąganych przez podmioty zagraniczne na terenie Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając na uwadze merytoryczną treść wniosku oraz informacje udzielone przez Wnioskodawcę w piśmie stanowiącym odpowiedź na wezwanie do jego uzupełnienia, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu przyjął, iż pytania przedstawione we wniosku odnoszą się wyłącznie do ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.).

Artykuł 3 ust. 2a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z kolei art. 3 ust. 2b ww. ustawy wskazuje, że za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Na podkreślenie zasługuje fakt, że powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do treści art. 4a ww. ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka zawarła umowę zlecenia z włoskim inżynierem. Osoba ta nie ma w Polsce miejsca zamieszkania oraz placówki. Z posiadanego przez Spółkę certyfikatu rezydencji wynika, że usługodawca jest podatnikiem Republiki Włoskiej.

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie zastosowanie będzie miała Umowa zawarta między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, sporządzona w Rzymie dnia 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r. Nr 62, poz. 374).

Z uwagi na to, iż zatrudniony przez Spółkę włoski inżynier otrzymuje wynagrodzenie z tytułu umowy zlecenia, przychód ten opodatkowany zostanie zgodnie z art. 14 ww. Umowy, regulującym sposób opodatkowania dochodów uzyskiwanych z wykonywania wolnych zawodów.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. Umowy dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej samodzielnej działalności o podobnym charakterze, będą opodatkowane tylko w tym Państwie, chyba że dla wykonywania swojej działalności w drugim Umawiającym się Państwie dysponuje ona zwykle stałą placówką. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochody mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane tej stałej placówce.

Na podstawie art. 14 ust. 2 ww. Umowy, określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów, stomatologów oraz księgowych.

W związku z tym, należy uznać, że dochody uzyskiwane przez osobę będącą włoskim rezydentem podatkowym, zatrudnioną przez Spółkę na podstawie umowy zlecenia, jako dochody z tytułu wykonywania wolnego zawodu, na podstawie art. 14 Umowy podlegają opodatkowaniu tylko w państwie miejsca zamieszkania, czyli we Włoszech.

Zatem na Spółce wypłacającej tej osobie wynagrodzenie nie ciąży obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.