ILPB2/415-300/07-4/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana B. B. przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2007 r. (data wpływu 9 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z żoną jest właścicielem nieruchomości, na której od 10 lat położona została podziemna kanalizacja, stanowiąca własność X. Nadmienia, iż Jego wezwania do zapłaty odszkodowania za bezumowne korzystanie z nieruchomości nie odniosły skutku. W związku z powyższym Wnioskodawca wystąpił z roszczeniem do sądu. Dodaje, iż przed Sądem Rejonowym w Poznaniu została zawarta ugoda, mocą której X, w zamian za 10 lat użytkowania bezumownego zobowiązała się zapłacić 12 150 zł jednorazowego wynagrodzenia na Jego i żony rzecz.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wypłacone Wnioskodawcy odszkodowanie (wynagrodzenie) jest wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3b.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota ta podlega zwolnieniu w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawcy zagadnienie to wyjaśnia decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 30 maja 2007 r. PF-II 41171-0005/07/KJ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań:

* otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,

* dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż na podstawie ugody sądowej Wnioskodawca otrzymał od X jednorazowe wynagrodzenie w wysokości 12 150 zł, w zamian za udostępnienie i korzystanie z Jego nieruchomości.

Podstawową przesłanką odpowiedzialności odszkodowawczej jest szkoda. Pojęcie szkody nie zostało zdefiniowane ustawowo. W związku z tym należy zastosować wykładnię językową zgodnie z którą przez szkodę rozumie się uszczerbek, pomniejszenie, utratę zarówno w sferze majątkowej jak i niemajątkowej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie wynika jakoby Wnioskodawca poniósł szkodę i otrzymał przedmiotowe świadczenie w związku z poniesioną stratą. Otrzymał On natomiast wynagrodzenie za udostępnienie i korzystanie z nieruchomości przez X.

Nawet gdyby uznać, że Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie za bezumowne korzystanie z nieruchomości to najprawdopodobniej obejmowałoby ono spodziewane korzyści z tytułu umowy najmu lub dzierżawy, która zostałaby zawarta gdyby nieruchomość nie została zajęta. Przepisy prawa przyznają właścicielowi prawo do roszczenia o odszkodowanie, które obejmuje kompensatę utraconych korzyści, jakie właściciel uzyskałby, gdyby rzecz wynajął. Utratą korzyści jest w szczególności szkoda polegająca na nie uzyskaniu pożytków cywilnych, które rzecz przynosi. Specyfika prawa podatkowego nakazuje inaczej traktować odszkodowanie z tytułu poniesionych przez poszkodowanego strat i odszkodowanie z tytułu utraconego zysku.

Nawet gdyby więc wynagrodzenie zasądzone na rzecz Wnioskodawcy było w istocie odszkodowaniem to dotyczyłoby ono utraconych korzyści, a tym samym nie podlegało zwolnieniu z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy również pokreślić, iż zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa - zwolnienia podatkowe stanowią wyłom od zasady powszechności opodatkowania oraz mają charakter przywileju, z którego podatnik ma prawo, a nie obowiązek korzystania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego. Nadto przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego i próbach odkodowania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż otrzymane jednorazowe wynagrodzenie stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych. Rodzaje źródeł przychodów zostały wymienione w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a wśród nich w pkt 9 ustawodawca zawarł "inne źródła".

Zatem, otrzymane jednorazowe wynagrodzenie stanowi przychód "z innych źródeł", o których mowa w art. 20 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy i należy je wykazać w zeznaniu za rok podatkowy, w którym zostało Wnioskodawcy wypłacone.

Jednocześnie tutejszy organ informuje, że powołana przez Wnioskodawcę (w treści złożonego wniosku ORD-IN), decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 30 maja 2007 r. PF-II 41171-0005/07/KJ została wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.