ILPB2/415-30/12-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2011 r. (data wpływu 2 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 26 października 1996 r. Zainteresowany zawarł związek małżeński. Przed zawarciem związku małżeńskiego w dniu 4 maja 1993 r. żona Wnioskodawcy otrzymała - tytułem darowizny od rodziców - gospodarstwo rolne.

Do 2011 r. żona Wnioskodawcy była jedynym właścicielem przedmiotowego gospodarstwa. Dnia 7 lutego 2011 r. nastąpiło - aktem notarialnym - rozszerzenie wspólności ustawowej na wszystkie przedmioty i prawa, które na podstawie przepisów mogą być poddane wspólności majątkowej bez względu na czas i tytuł nabycia.

W wyniku tego faktu Zainteresowany stał się pełnoprawnym współwłaścicielem gospodarstwa.

W dniu 27 grudnia 2011 r. Wnioskodawca i Jego żona zbyli część przedmiotowego gospodarstwa stanowiącą działkę o nr 339/4 o powierzchni 0,66 ha.

Uzyskane z tego tytułu pieniądze Zainteresowany wraz z żoną w całości przeznaczy na zakup materiałów budowlanych w celu rozpoczęcia budowy własnego domu jednorodzinnego.

W związku z powyższym, w myśl przepisów stanowiących o tym, że w przypadku przeznaczenia uzyskanych środków ze sprzedaży nieruchomości na zakup materiałów budowlanych w celu budowy własnego budynku, podatnik nie jest zobowiązany do zapłaty od tej transakcji podatku dochodowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy według aktów normujących prawo podatkowe Wnioskodawca powinien zapłacić podatek dochodowy od zbytej nieruchomości - działki rolnej o powierzchni 0,66 ha zważając na fakt, że została ona zbyta w I roku po rozszerzeniu wspólnoty majątkowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest zobowiązany do zapłaty przedmiotowego podatku, w związku z tym, że całą otrzymaną kwotę z tytułu sprzedaży Zainteresowany przeznacza na zakup materiałów budowlanych w celu budowy własnego budynku mieszkalnego.

Ponadto od momentu zawarcia związku małżeńskiego Wnioskodawca i Jego żona nie zawierali żadnych umów stanowiących o rozdzielności majątkowej.

Zainteresowany nadmienił, że z dniem zawarcia związku małżeńskiego pracował wraz z żoną na rozwój gospodarstwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

Z powyższego jednoznacznie wynika, że aby sprzedaż nieruchomości nie stanowiła w ogóle źródła przychodu, to sprzedaż ta winna nastąpić po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Aby zatem ustalić czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż nieruchomości stanowić będzie źródło przychodu, należy ustalić datę jej nabycia przez Wnioskodawcę.

Dla rozstrzygnięcia powyższego, istotna będzie kwestia ustalenia, czy włączenie nieruchomości do majątku wspólnego małżonków stanowi jej nabycie w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy przez drugiego małżonka.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1994 r. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zgodnie natomiast z art. 47 § 1 zd. 1 Kodeksu małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa), przy czym do ustanowionej umową wspólności majątkowej stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności ustawowej, z zachowaniem przepisów art. 49-51¹ (art. 48).

Umowa rozszerzająca wspólność ustawową małżeńską ma na celu ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowa ta jest czynnością prawną organizacyjną, która reguluje stosunki majątkowe małżonków podczas trwania ich związku małżeńskiego.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyrażono pogląd, że umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską ma charakter czynności prawnej rozporządzającej o charakterze nieodpłatnym, co stanowi w swej istocie darowiznę dokonaną w ramach małżeńskiej umowy majątkowej. Wspólność małżeńską, która jest współwłasnością łączną cechuje bezudziałowy charakter. Oznacza to, że w przypadku sprzedaży nieruchomości, każdy z małżonków zbywa całą nieruchomość, a nie udziały w tej nieruchomości zaś cały przychód ze sprzedaży wchodzi niepodzielnie do majątku wspólnego.

Stwierdzić zatem należy, iż włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka, nie jest nabyciem tej nieruchomości przez drugiego małżonka, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym za datę nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę należy uznać datę nabycia tej nieruchomości przez żonę w 1993 r.

W związku z powyższym odpłatne zbycie działki wydzielonej z przedmiotowego gospodarstwa, dokonane po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowej działki nie będzie podlegał opodatkowaniu.

W odniesieniu do Wnioskodawcy nie może mieć zastosowanie przepis dotyczący zwolnienia przedmiotowego w związku z przeznaczeniem środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości na zakup materiałów budowlanych w celu rozpoczęcia budowy własnego domu jednorodzinnego, bowiem aby mógł mieć on zastosowanie Wnioskodawca musiałby osiągnąć dochód podlegający opodatkowaniu.

Natomiast w przedmiotowej sprawie - jak wskazano wyżej - uzyskany przez Zainteresowanego przychód nie będzie podlegał opodatkowaniu. Z uwagi na to stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, iż dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.