ILPB2/415-292/13-2/WS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2013 r. (data wpływu 25 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej - jest prawidłowe.

W dniu 25 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 24 listopada 2011 r. Sąd Okręgowy wydał wyrok, którym rozwiązał małżeństwo Wnioskodawcy, a wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi powierzył byłej żonie (matce). Jednocześnie Wnioskodawcy władzę tę ograniczył częściowo, jako osobie niezamieszkującej z małoletnimi dziećmi. Ustalił również dla Zainteresowanego obowiązek alimentacyjny wobec małoletnich dzieci oraz prawo do kontaktów z nimi. Do dnia orzeczenia rozwodu Wnioskodawca posiadał pełnię praw rodzicielskich i w pełni korzystał z przysługującej mu władzy rodzicielskiej oraz ją wykonywał. Po orzeczeniu rozwodu, tj. od dnia 24 listopada 2011 r., aż do chwili obecnej, władzę rodzicielską sprawuje, choć w ograniczonym zakresie, bowiem naturalną konsekwencją wydawania zarządzeń opiekuńczych przez sąd jest powierzenie tejże władzy jednemu z rodziców i w pewnym zakresie ograniczenie drugiemu, ze wskazaniem, iż stan taki nie jest pozbawieniem władzy rodzicielskiej. Dodać tu należy, iż od dnia 1 lutego 2011 r. Wnioskodawca nie zamieszkuje z byłą żoną oraz dwójką małoletnich dzieci. W roku 2012 (podobnie zresztą jak w roku 2011) wypełniał nałożony na Niego obowiązek alimentacyjny. Jednocześnie realizował swoje prawo do kontaktów z dziećmi na zasadach określonych przez sąd w wyroku rozwodowym (w pierwszą i trzecią sobotę miesiąca, w okresie wakacyjnym naprzemiennie w lipcu lub sierpniu przez okres dwóch tygodni, w okresie ferii zimowych przez tydzień oraz w drugim dniu świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocnych). W przypadkach losowych, kiedy Zainteresowany nie mógł zrealizować swojego prawa do kontaktu z dziećmi informował o tym swoją byłą małżonkę proponując jednocześnie inny termin. Wnioskodawca utrzymuje też stały kontakt telefoniczny z obojgiem małoletnich dzieci (przynajmniej co drugi dzień). Ponadto, zgodnie z orzeczeniem sądu była żona ma obowiązek konsultowania z Wnioskodawcą niektórych istotnych dla ich małoletnich dzieci, aspektów władzy rodzicielskiej, a On ze swojej strony wielokrotnie potwierdzał pełną gotowość do jej sprawowania.

W rozliczeniu podatkowym za rok 2012 Wnioskodawca skorzysta z ulgi prorodzinnej w trybie art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012.361) uznając, że skoro nie został pozbawiony władzy rodzicielskiej ani jej wykonywania oraz, że wykonuje ją nadal, choć w sposób ograniczony oraz wypełnia nałożony na niego obowiązek alimentacyjny, ma prawo do skorzystania z przedmiotowej ulgi.

Z uwagi na złe stosunki z byłą żoną, Zainteresowany nie ma możliwości porozumienia się z nią w żadnej praktycznie kwestii. Z tego względu nie było ani nie jest możliwe wspólne i zgodne ustalenie proporcji, w jakiej oboje mogliby skorzystać z przedmiotowego odliczenia. W związku z powyższym Wnioskodawca dokona odliczenia ulgi prorodzinnej w wysokości połowy kwoty przysługującej na dwójkę małoletnich dzieci.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca jako rozwiedziony rodzic posiadający i wykonujący ograniczoną władzę rodzicielską ma prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej w trybie art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2012.361).

2. Czy w przypadku niemożności zawarcia jakiegokolwiek porozumienia między Wnioskodawcą a Jego byłą żoną co do sposobu podziału kwoty ulgi prorodzinnej, a co za tym idzie brakiem ustalenia proporcji jej odliczenia przez każde z nich w trybie art. 27f ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012.361), Wnioskodawca ma prawo do odliczenia 50% (połowy) tej kwoty.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę opisany wyżej stan faktyczny, jak również treść przepisów regulujących zasady stosowania ulgi prorodzinnej, a także wydane do tej pory interpretacje indywidualne opisujące stan analogiczny do Wnioskodawcy, a dotyczące stosowania przedmiotowej ulgi, w rocznym zeznaniu podatkowym ma On prawo do skorzystania z tego odliczenia.

Jednocześnie z uwagi konflikt i całkowity brak możliwości zawarcia porozumienia, co do sposobu podziału ulgi prorodzinnej między Nim a Jego byłą żoną i związanym z tym brakiem ustalenia proporcji podziału ulgi, Wnioskodawca przyjął, iż ma prawo do odliczenia 50% kwoty przysługującej na dwójkę małoletnich dzieci zgodnie z art. 27f ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012.361).

Zainteresowany wskazał, iż podobne stanowisko, w obydwu poruszonych wyżej kwestiach, zostało wyrażone m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej sygn. IBPBII/1/415-197/12/BJ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym w 2012 r. - od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Stosownie natomiast do art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

Na mocy art. 27 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Z treści wniosku wynika, że w dniu 24 listopada 2011 r. Sąd Okręgowy wydał wyrok, którym rozwiązał małżeństwo Wnioskodawcy, a wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi powierzył byłej żonie (matce). Jednocześnie Wnioskodawcy władzę tę ograniczył częściowo, jako osobie niezamieszkującej z małoletnimi dziećmi. Ustalił również dla Zainteresowanego obowiązek alimentacyjny wobec małoletnich dzieci oraz prawo do kontaktów z nimi. Do dnia orzeczenia rozwodu Wnioskodawca posiadał pełnię praw rodzicielskich i w pełni korzystał z przysługującej mu władzy rodzicielskiej oraz ją wykonywał. Po orzeczeniu rozwodu, tj. od dnia 24 listopada 2011 r., aż do chwili obecnej, władzę rodzicielską sprawuje, choć w ograniczonym zakresie, bowiem naturalną konsekwencją wydawania zarządzeń opiekuńczych przez sąd jest powierzenie tejże władzy jednemu z rodziców i w pewnym zakresie ograniczenie drugiemu, ze wskazaniem, iż stan taki nie jest pozbawieniem władzy rodzicielskiej. Dodać tu należy, iż od dnia 1 lutego 2011 r. Wnioskodawca nie zamieszkuje z byłą żoną oraz dwójką małoletnich dzieci. W roku 2012 (podobnie zresztą jak w roku 2011) wypełniał nałożony na Niego obowiązek alimentacyjny. Jednocześnie realizował swoje prawo do kontaktów z dziećmi na zasadach określonych przez sąd w wyroku rozwodowym. W przypadkach losowych, kiedy Zainteresowany nie mógł zrealizować swojego prawa do kontaktu z dziećmi informował o tym swoją byłą małżonkę proponując jednocześnie inny termin. Wnioskodawca utrzymuje też stały kontakt telefoniczny z obojgiem małoletnich dzieci (przynajmniej co drugi dzień). Ponadto, zgodnie z orzeczeniem sądu była żona ma obowiązek konsultowania z Wnioskodawcą niektórych istotnych dla ich małoletnich dzieci, aspektów władzy rodzicielskiej, a On ze swojej strony wielokrotnie potwierdzał pełną gotowość do jej sprawowania.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie. Władza rodzicielska - zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.) - przysługuje obojgu rodzicom, a - stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy - jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Podkreślenia przy tym wymaga, iż separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów uznać więc należy, że w sytuacji, gdy oboje rodzice dysponują prawem wykonywania władzy rodzicielskiej w stosunku do dziecka są uprawnieni do korzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem Wnioskodawcy przysługuje prawo do dokonywania odliczeń w ramach ww. ulgi prorodzinnej na małoletnie dzieci.

Jednocześnie należy wskazać, iż zgodnie z powołanymi przepisami, rodzice po rozwodzie lub separacji, jeśli obydwoje mają władzę rodzicielską, będą musieli ustalić, w jakiej kwocie i które z nich korzysta z odliczenia ulgi na dziecko. Konieczne jest zatem porozumienie w tym względzie.

Z powyższego wynika, iż w przypadku, gdy obydwoje rodzice wykonywali władzę rodzicielską przez cały rok, ulga przysługuje każdemu z rodziców w proporcjach przez nich ustalonych, z tym, że łączna kwota odliczeń, dokonanych przez oboje rodziców nie może przekroczyć kwoty odliczeń przysługujących względem danego dziecka.

Natomiast, jeżeli rodzice takich proporcji nie ustalili, to należy przyjąć, że ulga przysługuje każdemu z nich w częściach równych.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawcy przysługuje prawo do dokonywania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej na małoletnie dzieci. Skoro Wnioskodawca oraz Jego była żona przez cały rok wykonywali władzę rodzicielską w stosunku do swoich małoletnich dzieci, a Wnioskodawca nie ma możliwości ustalenia z matką dzieci kwoty odliczeń w odpowiednich proporcjach, należy przyjąć że ulga przysługuje Mu w wysokości połowy kwoty przysługującej na dwójkę małoletnich dzieci.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.