ILPB2/415-284/10-5/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2010 r. (data wpływu 23 lutego 2010 r.), uzupełnionym w dniach: 14 maja 2010 r. oraz 20 maja 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu kosztów ponoszonych przez pracownika z tytułu używania pojazdu stanowiącego Jego własność dla potrzeb zakładu pracy w jazdach lokalnych jest:

* prawidłowe - w zakresie pytania nr 1,

* nieprawidłowe - w zakresie pytania nr 2.

W dniu 23 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu kosztów ponoszonych przez pracownika z tytułu używania pojazdu stanowiącego Jego własność dla potrzeb zakładu pracy w jazdach lokalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Pracownik placówki oświatowej posiada zawartą z pracodawcą umowę cywilnoprawną, na podstawie rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271 z późn. zm.) - zwanego dalej rozporządzeniem Ministra Infrastruktury, dotyczącą używania samochodu stanowiącego własność prywatną pracownika do celów służbowych.

Koszty używania pojazdu prywatnego w jazdach lokalnych zwracane są co miesiąc w formie ryczałtu pieniężnego na podstawie ww. umowy, po uprzednim złożeniu przez pracownika pisemnego oświadczenia o używaniu przez Niego pojazdu do celów służbowych w danym miesiącu.

Oświadczenie to zawiera dane dotyczące pojazdu oraz określa liczbę dni nieobecności pracownika w danym miesiącu.

Koszty używania samochodu prywatnego do celów służbowych pokrywane są według stawek za 1 km przebiegu pojazdu.

Od wypłacanych dla pracownika kwot za zwrot poniesionych kosztów w związku z używaniem prywatnego samochodu do celów służbowych zgodnie z ww. umową, nie zostały pobrane zaliczki na podatek dochodowy, ale w PIT-11 za 2009 r. koszty z ww. tytułu ujęto, jako dochód podlegający opodatkowaniu (punkt E - dochody podatnika, pobrane zaliczki oraz pobrane składki, poz. 10 "Inne źródła").

Wnioskodawca wskazał, iż zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej na zasadach określonych w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z rozbieżnością interpretacji przepisów dotyczących zwrotu kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdu prywatnego do celów służbowych, wypłacanych w formie miesięcznego ryczałtu pieniężnego, na podstawie zawartej pomiędzy Nim a pracodawcą umowy cywilnoprawnej oraz otrzymanych informacji od pracownika urzędu skarbowego, nie zostały pobrane z tego tytuły zaliczki na podatek dochodowy na podatek dochodowy.

Jednakże przed wystawieniem PIT-11 za 2009 rok Wnioskodawca ponownie rozpatrzył różne interpretacje dotyczące sposobu stosowania przepisów art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i stanął na stanowisku, iż zwrot ww. kosztów nie jest wolny od podatku, gdyż przepisy art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalniają z podatku dochodowego zwrot kosztów poniesionych z tytułu używania prywatnego pojazdu stanowiącego własność pracownika, jeżeli możliwość prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw.

Zatem - zdaniem Wnioskodawcy - zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 23b nie ma zastosowania w oparciu o przepis art. 34a ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2088 z późn. zm.), gdyż możliwość przyznania tego prawa nie wynika wprost z przepisów tej ustawy, lecz występuje na podstawie ww. umowy na zasadach określonych w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r.

W związku z powyższym Zainteresowany wykazał kwotę zwrotu za ww. koszty w rozliczeniu rocznym dochodów pracownika podlegających opodatkowaniu.

W ocenie Zainteresowanego, PIT-11 za 2009 rok dla pracownika posiadającego zawartą z pracodawcą umowę cywilnoprawną, dotyczącą używania prywatnego samochodu do celów służbowych został wypełniony poprawnie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe - w zakresie pytania nr 1,

* nieprawidłowe - w zakresie pytania nr 2.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W świetle art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy, wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika; przepis art. 23 ust. 7 stosuje się odpowiednio.

W sytuacji, korzystania ze zwolnienia przychodu z opodatkowania należy podkreślić, że zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie sądowo - administracyjnym poglądem przepisy dotyczące wszelkiego rodzaju ulg i zwolnień podatkowych, jako odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania, powinny być interpretowane ściśle, w oparciu o wykładnię gramatyczną przepisów ustawy, z wyłączeniem wykładni rozszerzającej.

Z powyższego przepisu wynika, że zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy jest wolny od podatku dochodowego, jeżeli samochód wykorzystywany jest w jazdach lokalnych, a obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Zainteresowany wskazał, iż możliwość przyznania prawa do zwrotu kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy w jazdach lokalnych następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej na zasadach określonych w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r.

Zatem obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów nie wynika wprost z przepisów innych ustaw.

W związku z powyższym dokonany przez Wnioskodawcę zwrot nie korzysta ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu jako przychód pracownika ze stosunku pracy, od którego Zainteresowany jako płatnik miał obowiązek pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W konsekwencji, powyższy przychód Wnioskodawca powinien wykazać w PIT-11 za 2009 r. w części E poz. 1, jako należności ze stosunku pracy, a nie w poz. 10 "Inne źródła".

Reasumując, w przedmiotowej sprawie zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdu stanowiącego jego własność, dla potrzeb zakładu pracy w jazdach lokalnych nie podlega zwolnieniu z opodatkowania określonemu w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższy zwrot stanowi dla pracownika przychód, który powinien być przez pracodawcę wykazany w PIT-11, w części E poz. 1, jako należności ze stosunku pracy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.