ILPB2/415-280/10-4/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2010 r. (data wpływu 22 lutego 2010 r.), uzupełnionym w dniu 10 maja 2010 r. (data wpływu 13 maja 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 4 lutego 2010 r. Pan, złożył do Urzędu Skarbowego wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości. Pismem z dnia 10 lutego 2010 r. nr PD II/413-2/70/10 (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 22 lutego 2010 r.) Naczelnik Urzędu Skarbowego, działając na podstawie art. 15 i art. 17 § 1 oraz art. 170 § 1 w związku z art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa oraz rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego - przekazał wniosek Pana do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

Ponadto w tym samym dniu, tj. 22 lutego 2010 r. do tut. Biura wpłynął na druku ORD-IN wniosek Pana w tożsamej sprawie, a więc dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe oraz fakt, że ww. wnioski nie spełniały wymogów formalnych określonych w przepisach Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 28 kwietnia 2010 r. nr ILPB2/415-280/10-3/MK Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Zainteresowanego do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

* wskazanie, czy oba złożone wniosku mają podlegać rozpatrzeniu, czy może tylko jeden z nich,

* uzupełnienia wymienionych w wezwaniu braków formalnych wniosku (wniosków).

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że brak odpowiedzi na powyższe wezwanie we wskazanym terminie spowoduje pozostawienie obu wniosków bez rozpatrzenia.

Ponadto, pouczono Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 28 kwietnia 2010 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 4 maja 2010 r.), zaś w dniu 13 maja 2010 r. (data nadania: 10 maja 2010 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił wniosek z dnia 15 lutego 2010 r. i jednocześnie zwrócił się z prośbą o anulowanie wniosku przekazanego do tut. Biura przez Naczelnika Urzędu Skarbowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 2007 r. Wnioskodawca nabył mieszkanie w kamienicy, przez co stał się członkiem wspólnoty mieszkaniowej, a jednocześnie właścicielem części strychu w tej kamienicy. Na przełomie 2008 r. i 2009 r. wspólnota podjęła uchwałę zezwalającą na zmianę przeznaczenia strychu (adaptację na cele mieszkaniowe) i dokonała jego sprzedaży. Cały dochód z tej sprzedaży wspólnota postanowiła przeznaczyć na utrzymanie zasobów mieszkaniowych wspólnoty, tj. remont dachu, wymianę pionów instalacji wodno-kanalizacyjnej, wymianę wewnętrznych linii zasilających, remont klatki schodowej i elewacji budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód ze sprzedaży nieruchomości (strychu), w przypadku kiedy został przeznaczony na cele związane z utrzymaniem nieruchomości nie podlega opodatkowaniu.

Artykuł 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) zawęża zakres zwolnienia wspólnot mieszkaniowych od podatku dochodowego do dochodów uzyskanych z gospodarki zasobami mieszkaniowymi pod warunkiem, że zostaną one przeznaczone na cele związane z utrzymaniem tych zasobów. Wnioskodawca wskazuje, że podobną interpretację można znaleźć, w pismach:

* Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z 13 lipca 2007 r. (I US. VII/423-9/07),

* Urzędu Skarbowego w Warszawie z 6 czerwca 2007 r. (1435/FB1/423-26/07/EF),

* Urzędu Skarbowego w Szczecinie z 3 sierpnia 2007 r. (DG/423-50/07).

W podobny sposób ocenił takie dochody Minister Finansów w wykładni z 9 lipca 2008 r. (DD6/8213/212/KWW/08/PCHD-664), stwierdzając, że przychodami uzyskanymi przez wspólnoty mieszkaniowe z gospodarowania zasobami mieszkaniowymi są oprócz wpłat wnoszonych przez właścicieli lokali mieszkalnych na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną (np. remont klatki schodowej, dachu) także dochody ze zbycia wyodrębnionych lokali mieszkalnych powstałych w wyniku przebudowy powierzchni nieruchomości wspólnej (np. strychów, suteren). Dochody osiągnięte z tego tytułu, w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego. Zainteresowany wskazuje, że w Jego przypadku cała kwota zostaje przeznaczona na te właśnie cele.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) stanowi, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne (tekst jedn. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Pod pojęciem tym należy również rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści innego podmiotu.

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Zgodnie z art. 6 tej ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu.

W myśl art. 3 ww. ustawy, grunt oraz wszelkie części budynku i inne urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali lub dotychczasowego właściciela nieruchomości ze względu na należące do niego niewyodrębnione lokale (nieruchomość wspólna), stanowią ich współwłasność w częściach ułamkowych odpowiadających stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu do powierzchni użytkowej budynku. Współwłasność nieruchomości wspólnej jest przymusowa.

Na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy o własności lokali, pożytki i inne przychody z nieruchomości wspólnej służą pokrywaniu wydatków związanych z jej utrzymaniem, a w części przekraczającej te potrzeby przypadają właścicielom lokali w stosunku do ich udziałów. W takim samym stosunku właściciele lokali ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w części nie znajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach.

Z kolei za wydatki związane z utrzymaniem, zarządem nieruchomości wspólnej uważa się między innymi:

Z powyższego wynika, iż w sytuacji gdy pożytki i przychody z nieruchomości wspólnej są wyższe niż koszty utrzymania i eksploatacji tej nieruchomości, to nadwyżka przychodów podlega podziałowi wyłącznie między właścicieli lokali w danej nieruchomości. Nadwyżka przychodów i pożytków z nieruchomości wspólnej nad kosztami eksploatacji i utrzymania tej nieruchomości może być również właścicielom lokali wypłacona.

W przedstawionym stanie faktycznym na przełomie 2008 r. i 2009 r. wspólnota mieszkaniowa, której członkiem jest Wnioskodawca podjęła uchwałę zezwalającą na zmianę przeznaczenia strychu, tj. jego adaptację na cele mieszkaniowe, poczym sprzedała go. Wnioskodawca wskazuje, że cały dochód pochodzący z ww. sprzedaży wspólnota przeznaczyła na utrzymanie zasobów mieszkaniowych, tj. na remont części wspólnych budynku. Zatem to nie Wnioskodawca, a wspólnota uzyskała przychód ze sprzedaży wyodrębnionego lokalu mieszkalnego.

Skoro uzyskaną ze sprzedaży strychu kwotę wspólnota przeznaczyła jedynie na remont nieruchomości wspólnej, to u osób fizycznych - członków wspólnoty, właścicieli lokali nie powstaje przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Takie rozdysponowanie przez wspólnotę uzyskanym przychodem nie będzie u osób fizycznych rodziło żadnych skutków podatkowych. Powyższe oznacza więc, że u Wnioskodawcy nie wystąpił przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Mając na uwadze wolę Wnioskodawcy wyrażoną w piśmie stanowiącym odpowiedź na wymienione na wstępie wezwanie w sprawie z wniosku z dnia 2 lutego 2010 r. w dniu 31 maja 2010 r. zostało wydane postanowienie o umorzeniu postępowania nr ILPB2/415-602/10-3/MK.

Końcowo tut. Organ informuje, że powołane przez Wnioskodawcę pisma urzędów skarbowych nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.