ILPB2/415-275/14-5/TR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2014 r. (data wpływu 5 marca 2014 r.), uzupełnionym w dniu 5 czerwca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń otrzymanych w roku 2014 - jest prawidłowe.

W dniu 5 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia otrzymanego w roku 2013 oraz w zakresie opodatkowania świadczeń otrzymanych w roku 2014.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14f § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 28 maja 2014 r. nr ILPB2/415-275/14-2/TR Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w zakresie opodatkowania świadczeń otrzymanych w roku 2014 w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 28 maja 2014 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 30 maja 2014 r.), zaś w dniu 5 czerwca 2014 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujące: stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

W lutym 2013 r. w związku z rozwiązaniem umowy o pracę za porozumieniem stron przyznano i wypłacono świadczenie umowne nazwane w porozumieniu "dodatkowe świadczenie pieniężne" na kwotę brutto wynoszącą 69 000 zł. Tego świadczenia nie należy utożsamiać z wypłatą świadczenia ustawowego, tj. odprawy pieniężnej wynikającej z ustawy z 10 marca 2003 o szczególnych sposobach rozwiązywania stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Od tego umownego świadczenia pracodawca nienależnie odprowadził składki na wszystkie ubezpieczenia społeczne w łącznej kwocie 9 459,90 zł. O taką kwotę pracodawca obniżył przychód przy obliczeniu zaliczki na PIT za luty 2013 r.

Zainteresowany zwrócił uwagę pracodawcy, że świadczenie umowne zostało źle naliczone, ponieważ tego rodzaju świadczenia nie stanowią podstawy do odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne. Ponieważ do rozwiązania umowy o pracę doszło także z przyczyn niedotyczących pracownika, Wnioskodawca zwrócił uwagę, że pominięto i nie wypłacono należnego Wnioskodawcy świadczenia ustawowego (odprawy), która powinna wynieść 23 000 zł i która jest odrębnym, i samodzielnym tytułem.

Po interwencjach Zainteresowanego pracodawca skorygował jedynie podstawę umownego świadczenia w kwocie 23 000 zł i zwrócił Zainteresowanemu nienależnie odprowadzone składki w kwocie 3 153,30 zł. Następnie upierał się, że zrobił prawidłowo. Po skierowaniu sprawy do ZUS, Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał rację Wnioskodawcy, co potwierdził pismem. ZUS wskazał, że płatnik powinien skorygować deklarację imienną, ponieważ świadczenie umowne przyznawane w związku z rozwiązaniem umowy o pracę, bez względu na nazwę świadczenia umownego, nie stanowi podstawy do wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Jako podstawę prawną wskazano: § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Konsekwencją tego będzie zwrot pozostałej części nienależnie potrąconych i niezwróconych przez pracodawcę składek w wysokości 6 306,60 zł (9 459,90 zł - 3 153,30 zł = 6 306,60 zł).

Reasumując stan faktyczny, to w 2013 r. wypłacono Wnioskodawcy świadczenie umowne w kwocie 69 000 zł, od tego świadczenia nienależne potrącone i niezwrócone składki na ubezpieczenia społeczne wyniosły 6 306,60 zł. Płatnik uwzględnił te składki przy obliczaniu zaliczki na PIT w trakcie roku (na formularzu PIT-11), a Wnioskodawca ma wątpliwość, czy może w swoim zeznaniu za 2013 r. pomniejszyć przychód uzyskany w 2013 r. o kwotę nienależnie odprowadzonych przez płatnika składek na ubezpieczenia społeczne. Konsekwencją obecnego stanu będzie otrzymanie w 2014 r. zwrotu nienależnie odprowadzonych składek najprawdopodobniej wraz z odsetkami za zwłokę. Zaistniała sytuacja będzie rzutować na zeznania podatkowe za lata: 2013 i 2014.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

W jaki sposób Wnioskodawca powinien postąpić w kwestii nienależnie potrąconych przez płatnika składek w swoim rozliczeniu podatkowym, a w szczególności:

1. czy w zeznaniu za rok 2013 Wnioskodawca może obniżyć dochód o kwotę wszystkich potrąconych przez płatnika składek na ubezpieczenie społeczne (tekst jedn.: 9 459,90 zł), pomniejszając w ten sposób podstawę do obliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych także o kwotę 6 306,60 zł z tytułu nienależnie potrąconych składek na ubezpieczenia społeczne... W tym przypadku będzie to kwota zgodna z kwotą wystawionego przez płatnika PIT-11, punkt 66.

Ewentualnie, czy w zeznaniu za rok 2013 Wnioskodawca jestem uprawniony do obniżenia dochodu jedynie o kwotę tych składek, które zostały potrącone prawidłowo, tj. 3 334,72 zł. Oznacza to, że w takim wypadku Wnioskodawca nie powinien uwzględniać tych składek, które zostały odprowadzone nienależnie.

Wyliczenie: 9 641,32 zł - 6 306,60 zł = 3 334,72 zł

Czy w takim przypadku Wnioskodawca może zażądać do płatnika korekty PIT-11, ponieważ błędnie wykazał kwotę w punkcie 66 deklaracji PIT-11.

2. jeśli w roku 2014 Wnioskodawca otrzyma zwrot nienależnie odprowadzonych składek w kwocie 6 306,60 zł oraz dodatkowo odsetki za zwłokę, a w zeznaniu za rok 2013 pomniejszy dochód podatkowy o kwotę 9 459,90 zł (w tym o kwotę nienależnie potrąconych składek), to czy w zeznaniu za rok 2014 Wnioskodawca powinien wykazać kwotę otrzymanych składek w wysokości 6 306,60 zł jako uzyskany przychód (tekst jedn.: w PIT-37, pozycja numer 37).

Ewentualnie, czy Wnioskodawca może otrzymane składki wykazać w PIT-37 w pozycji 99, ale ze znakiem przeciwnym.

3. w przypadku otrzymania odsetek ustawowych za zwłokę od nienależnie potrąconych składek na ubezpieczenia społeczne, czy prawidłowe jest podejście, aby tych odsetek nie wykazywać w zeznaniu podatkowym za rok 2014, ponieważ są one zwolnione z podatku na mocy zwolnienia przedmiotowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, należy zauważyć, że zgodnie z art. 26 pkt 2 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, a w szczególności kwot potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika. Przepis ten nie rozgranicza, czy kwoty składek mogą być potrącone należnie czy nienależnie, definiuje jedynie, że potrącenie ma mieć miejsce w roku podatkowym i odbywać się ze środków podatnika.

Dodatkowo Zainteresowany zauważył, że art. 21 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, wskazuje, że minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi w drodze rozporządzenia szczegółowe zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Z właściwego rozporządzenia wynika natomiast, że umowne świadczenie, będące przedmiotem wniosku, nie stanowi podstawy do obciążenia składkami na ubezpieczenie społeczne. Jednak w aspekcie możliwości odliczenia od dochodu podatkowego składek na ubezpieczenia społeczne, nie powinno mieć znaczenia od jakiego rodzaju świadczenia odprowadzono te składki i czy je odprowadzone należnie, czy nienależnie, a jedynie czy potrącone składki są wymienione we wskazanej ustawie. Potrącone składki są zdefiniowane w art. 4 pkt 3 wskazanej ustawy, a podatnik podlegał pod ubezpieczenia społeczne w związku ze stosunkiem pracy.

Natomiast w przypadku zwrotu składek będzie miał zastosowanie art. 45 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W szczególności, jeżeli podatnik, obliczając podatek należny, dokonał odliczeń od dochodu, a następnie otrzymał zwrot odliczonych kwot (w całości lub w części), w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym otrzymał ten zwrot, dolicza odpowiednio kwoty poprzednio odliczone. Podatnik uważa, że kwoty te powinny być uznane jako przychód podatnika i wykazane w poz. 37 zeznania PIT-37.

Odnosząc się do kwestii odsetek ustawowych, ponieważ będą to odsetki od świadczenia związanego ze stosunkiem pracy, będzie miało zastosowanie zwolnienie przedmiotowe wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że:

Tut. Organ informuje, że przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia jest zagadnienie dotyczące przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania świadczeń otrzymanych w roku 2014, natomiast w przedmiocie zagadnienia dotyczącego zaistniałego stanu faktycznego w zakresie opodatkowania świadczenia otrzymanego w roku 2013 w dniu 6 czerwca 2014 r. zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie nr ILPB2/415-275/14-3/TR.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przepisu art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika, że źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przepis art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy oraz stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b ww. ustawy, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na gruncie niniejszej sprawy wątpliwości Zainteresowanego sprowadzają się do skutków podatkowych otrzymania w roku 2014 zwrotu składek na ubezpieczenia społeczne wraz z odsetkami. Jak wskazano we wniosku, rzeczone składki były nienależne, stosownie do § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z dnia 18 grudnia 1998 r. (Dz. U. Nr 61, poz. 1106), który stanowi, że podstawy wymiaru składek nie stanowią następujące przychody odprawy, odszkodowania i rekompensaty wypłacane pracownikom z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy, w tym z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę lub rozwiązania jej bez wypowiedzenia, skrócenia okresu jej wypowiedzenia, niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy.

W tym miejscu należy zatem przywołać art. 45 ust. 3a ww. ustawy, zgodnie z którym jeżeli podatnik, obliczając podatek należny, dokonał odliczeń od dochodu, podstawy obliczenia podatku lub podatku, a następnie otrzymał zwrot odliczonych kwot (w całości lub w części), w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym otrzymał ten zwrot, dolicza odpowiednio kwoty poprzednio odliczone.

Przy tym, z art. 45 ust. 1 ww. ustawy wynika, że podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

W świetle powyższego należy podkreślić, że sytuacja zwrotu składek na ubezpieczenia społeczne, o których mowa w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, została unormowana w art. 45 ust. 3a ww. ustawy.

Jak wynika z tego przepisu, w przypadku otrzymania zwrotu uprzednio zapłaconych i odliczonych składek na ubezpieczenia społeczne to podatnik (osoba, która otrzymała zwrot) obowiązany jest doliczyć odpowiednio do dochodu i do podatku kwoty uprzednio odliczone i dokonuje tego w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym składki zostały mu zwrócone.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że na gruncie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego zwrócona Zainteresowanemu w roku 2014 kwota uprzednio nadpłaconych składek na ubezpieczenia społeczne - która została odliczona od dochodu w roku 2013 - winna zostać doliczona do przychodów Wnioskodawcy uzyskanych w tymże roku i rozliczona w stosownych pozycjach zeznania podatkowego za ten (2014) rok, zgodnie z art. 45a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że wypłacona Zainteresowanemu kwota została przyznana w związku z rozwiązaniem umowy o pracę i ma swoje źródło w łączącym Zainteresowanego stosunku pracy, w związku z czym rzeczona kwota winna zostać doliczona do przychodów ze stosunku pracy.

Natomiast w kwestii zwolnienia od podatku ewentualnych odsetek od przedmiotowego świadczenia, należy wskazać, że na mocy art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1.

Z dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy wynika, że zwolnieniu przedmiotowemu podlegają odsetki, które spełniają równocześnie następujące warunki:

Instytucję prawną odsetek reguluje art. 481 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121), zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy. W razie zwłoki dłużnika wierzyciel może nadto żądać naprawienia szkody na zasadach ogólnych.

Szkoda nie stanowi zatem podstawowej przesłanki powstania roszczenia o odsetki, a więc nie mają one charakteru odszkodowawczego z tytułu czynu niedozwolonego. Są one związane z kwotą długu głównego, jednak źródło ich powstania różni się zasadniczo od źródła powstania długu głównego.

Roszczenie odsetkowe nie jest więc częścią składową roszczenia głównego, w przedmiotowej sytuacji zaległej odprawy, gdyż opiera się na odrębnym stanie faktycznym oraz odrębnej podstawie materialno-prawnej.

Reasumując: skoro przedmiotowe odsetki - jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego - będą odsetkami od nieterminowego otrzymania przez Wnioskodawcę świadczenia mającego swoje źródło w stosunku pracy - gdyż tą cześć przychodu Wnioskodawca winien otrzymać już w roku 2013 - to te odsetki będą wolne od podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, rzeczone odsetki nie będą podlegały wykazaniu przez Wnioskodawcę w ww. zeznaniu podatkowym za rok 2014.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślenia jednak wymaga, że w niniejszej interpretacji oparto się na zdarzeniu przyszłym wynikającym z analizy wniosku złożonego przez Wnioskodawcę, która to analiza wykazała, że przedmiotowy zwrot składek na ubezpieczenia społeczne stanowił świadczenie mające swoje źródło w stosunku pracy. W przypadku, gdyby opis zdarzenia przyszłego wynikający z tejże analizy różnił się od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości (np. gdyby rzeczony zwrot składek na ubezpieczenia społeczne nie stanowił świadczenia mającego swoje źródło w stosunku pracy) to wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Zainteresowanego w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia, gdyż tut. Organ w toku wydawania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego nie ma stosownego umocowania umożliwiającego weryfikację wynikającego z wniosku zdarzenia przyszłego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne.

Końcowo, informuje się, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony, do oceny dokumentów załączonych do wniosku; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego, bądź zdarzenia przyszłego, przedstawionym przez Zainteresowanego i stanowiskiem Zainteresowanego.

W tym miejscu należy również zaznaczyć, że Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu nie ma możliwości potwierdzenia prawidłowości wyliczeń przedstawionych w przedmiotowym wniosku z uwagi na fakt, że przepis art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa nakłada na organ podatkowy obowiązek udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Z uwagi na powyższe, nie podlegają urzędowej interpretacji zasady rachunkowego określania (wyliczenia) podstawy opodatkowania na podatek, gdyż wykraczałoby to poza zakres interpretacji przepisów prawa podatkowego. Ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać, nie należą do kompetencji tut. Organu.

Ponadto, zgodnie z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, to na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu - zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego. Prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez właściwy rzeczowo organ podatkowy, względnie organ kontroli skarbowej, w toku stosownych postępowań weryfikacyjnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.