ILPB2/415-264/13-4/TR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2013 r. (data wpływu: 15 marca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 czerwca 2013 r. (data wpływu: 17 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 15 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 10 czerwca 2013 r., nr ILPB2/415-264/13-2/TR, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 10 czerwca 2013 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 13 czerwca 2013 r.), zaś w dniu 17 czerwca 2013 r. (data nadania: 14 czerwca 2013 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz broszury informacyjnej wydanej przez MF do załącznika PIT-O, składanego wraz z zeznaniem rocznym (część B pkt 3), Wnioskodawczyni skorzystała z możliwości odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne i wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych.

Zainteresowana posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, dotyczące upośledzenia narządu ruchu (symbol 05-R), wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. Określono w tym orzeczeniu, że według wskazań medycznych istnieje konieczność zaopatrzenia osoby Wnioskodawczyni w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne ułatwiające funkcjonowanie.

Na tej podstawie Zainteresowana dokonała zakupu fotela do masażu rehabilitacyjnego za kwotę 6 800 zł w celu ułatwienia wykonywania czynności życiowych.

W broszurze informacyjnej wydanej przez MF do załącznika PIT-O za wydatki na cele rehabilitacyjne uważa się wydatki poniesione m.in. na zakup indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności Wnioskodawczyni.

Ponadto, Zainteresowana spełnia warunki, które pozwalają Jej dokonać odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne (orzeczenie o stopniu niepełnosprawności oraz dokument stwierdzający ich poniesienie - faktura VAT).

Uzupełniając wniosek, Zainteresowana podała, co następuje.

Wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię na nabycie przedmiotowego fotela do masażu:

* nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz nie zostały zwrócone Jej w jakiejkolwiek formie,

* nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym oraz nie zostały zwrócone Wnioskodawczyni w jakiejkolwiek formie.

Końcowo Zainteresowana podała, iż w dniu 4 czerwca 2013 r. poddała się orzecznictwu przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności, który po rozpatrzeniu Jej stanu zdrowia, uznał Jej stopień niepełnosprawności za umiarkowany na czas stały, z koniecznością zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w zeznaniu za 2012 r. Wnioskodawczyni dokonała zasadnego odliczenia od dochodu wydatku związanego z zakupem fotela z masażem rehabilitacyjnym, jako wydatku związanego z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych (na podstawie przedstawionego stanu faktycznego).

Zdaniem Wnioskodawczyni, dokonała Ona zasadnego odliczenia od dochodu wydatku związanego z zakupem fotela z masażem rehabilitacyjnym.

Zainteresowana posiada umiarkowany stopień niepełnosprawności narządu ruchu (symbol 05-R). W orzeczeniu zaznaczono, że istnieje konieczność zaopatrzenia w pomoce techniczne, stosowne do niepełnosprawności Zainteresowanej. Zakupiony fotel pozwala Wnioskodawczyni w zaciszu domu odbywać rehabilitację, na którą czekałaby zbyt długo w państwowej służbie zdrowia. Tym samym, ułatwia to Zainteresowanej wykonywanie czynności życiowych i polepsza Jej egzystencję.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zostały wyszczególnione w art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6 uważa się m.in. wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ww. ustawy).

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721 z późn. zm.), rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych, zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej.

Z uregulowań zawartych w ww. art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że pomiędzy rodzajem nabytych przedmiotów a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek. Zakupy poczynione tytułem niezbędności w rehabilitacji muszą być wykorzystywane (używane) w rehabilitacji i mieć indywidualny charakter.

Właściwym do stwierdzenia, czy dany przedmiot jest niezbędny w rehabilitacji oraz będzie ułatwiał wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, jest w szczególności lekarz specjalista, który biorąc pod uwagę stan zdrowia konkretnej osoby i potrzeby indywidualnej rehabilitacji może ten fakt potwierdzić, np. w wydanym zaświadczeniu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Zainteresowana posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, dotyczące upośledzenia narządu ruchu, wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. Określono w tym orzeczeniu, że według wskazań medycznych istnieje konieczność zaopatrzenia osoby Wnioskodawczyni w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne ułatwiające funkcjonowanie. Na tej podstawie Zainteresowana dokonała zakupu fotela do masażu rehabilitacyjnego za kwotę 6 800 zł w celu ułatwienia wykonywania czynności życiowych.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż na gruncie opisanego stanu faktycznego oraz przytoczonych przepisów prawa, przedmiotowy wydatek poniesiony przez Wnioskodawczynię na zakup fotela do masażu rehabilitacyjnego uprawnia Ją do odliczenia tegoż wydatku od dochodu w ramach analizowanej ulgi rehabilitacyjnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo, informuje się, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony, do oceny dokumentów załączonych do wniosku; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego, bądź zdarzenia przyszłego, przedstawionym przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem.

Należy przy tym wyjaśnić, że w przedmiotowej sprawie, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, tut. Organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, w tym sprawdzenia, czy ww. wydatki zostały faktycznie poniesione stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności Wnioskodawczyni. Organ wydający interpretację opiera się bowiem wyłącznie na opisie stanu faktycznego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego. To po stronie podatnika spoczywa obowiązek wykazania, iż spełnia wszystkie wymagane przesłanki, czy to w postępowaniu prowadzonym w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, czy też w postępowaniu podatkowym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.